< Job 10 >

1 Kahinkho hi kahechen tai, lhangphong tah in kiphin inge, kahin gentheina jeh a hi kiphin ding ahi.
Minha alma está cansada de minha vida. Darei liberdade à minha queixa sobre mim; falarei com amargura de minha alma.
2 Pathen koma ima hilouvin nei themmo sah hih in kati ding ahi. Keidouna mona eihin lhut khum peh ding chu nei seipeh in.
Direi a Deus: Não me condenes; faz-me saber por que brigas comigo.
3 Kei nei suhgenthei na chu ipi phatchomna naneijem? Nakhut monga nasemsa keihi ibola nei paidoh ham? Migilou thilgon chunga meheuva naumpet nahi.
[Parece] -te bem que [me] oprimas, que rejeites o trabalho de tuas mãos, e favoreças o conselho dos perversos?
4 Namit teni hi mihemte mit tobang hija, mihem hon amuthei hou bou hi namu thei ham?
Tens tu olhos de carne? Vês tu como o ser humano vê?
5 Nahinkho hi mihem hinkho chanbep bou saova ham? Nahinkho hi chomlheh jenga ham?
São teus dias como os dias do ser humano, ou teus anos como os anos do homem,
6 Hijeh chun kathemmo naho kintah in neikhol chil peh in lang chule kachonsetna nahol hol jeng ding ham?
Para que investigues minha perversidade, e pesquises meu pecado?
7 Themmona bei kahi nahet jeng vang'in nakhut teni a konin koiman eihuhdoh jou ponte.
Tu sabes que eu não sou mau; todavia ninguém há que [me] livre de tua mão.
8 Nakhut tenia neigonna neisem ahijeng vang'in tun nei sumang hel tai.
Tuas mãos me fizeram e me formaram por completo; porém agora tu me destróis.
9 Leivuija konna neisem ahi, neigeldoh in lang, leivui nei nungso sah loi kit ding ham?
Por favor, lembra-te que me preparaste como o barro; e me farás voltar ao pó da terra.
10 Nangin kathilgon hoa neipui hoijin, chule naobu a neigong in ahi.
Por acaso não me derramaste como o leite, e como o queijo me coalhaste?
11 Katahsa leh kavunin neitomin, kagu le kachang ho neijop mat peh in,
De pele e carne tu me vestiste; e de ossos e nervos tu me teceste.
12 Nangin hinkho neipen chule nangailutna thonlou neimu sah in; ame hoidamna noija kahinkho neihoitup peh e.
Vida e misericórdia me concedeste, e teu cuidado guardou meu espírito.
13 Ahijeng vang'in nachaloh dan adih tah, nathilgon dihtah ho,
Porém estas coisas escondeste em teu coração; eu sei que isto esteve contigo:
14 Nangin neivet lhih jinga chule kachonsetna ahileh kachonsetna chu nei ngaidam pon nate.
Se eu pecar, tu me observarás, e não absolverás minha culpa.
15 Kachonset khah a ahileh keija dinga phamo lheh jeng ahin, chule nolna bei hijeng jong leng kalu kadomsang theipoi. Ajeh chu jachatna leh gentheinan eikidip letset e.
Se eu for perverso, ai de mim! Mesmo se eu for justo, não levantarei minha cabeça; estou farto de desonra, e de ver minha aflição.
16 Ijem tin kalu domsang taleng, nangin keipi bahkai sadel bangin neidellin natin, keidouna a kichat tijat naumna nathanei nachuneimu sah bep ding ahi.
Se [minha cabeça] se exaltar, tu me caças como um leão feroz, e voltas a fazer em coisas extraordinárias contra mim.
17 Kei douna a nanatoh chu avel vellin nahet tohsah jin, nalung hanna khang toujing chun kachunga neisun khumin chule kei dou dingin sepai hon thah thah nahin puilut ji'e.
Renovas tuas testemunhas contra mim, e multiplicas tua ira sobre mim; combates vêm sucessivamente contra mim.
18 Chuti chu ahileh ipi dinga kanu naobua konna nei lahdoh ham? Kapenna chu ipi dinga nei thiden sah lou ham?
Por que me tiraste da madre? [Bom seria] se eu não tivesse respirado, e nenhum olho me visse!
19 Chutile ahung peng khalou hel kabah a naobua konna jangkeija lhahkhuh anache tadinga,
Teria sido como se nunca tivesse existido, e desde o ventre [materno] seria levado à sepultura.
20 Keiman nikho lhomcha bou kanei ahitan hijeh chun kachangin nei dalha tan phat chomcha khat beh nopsahna phat kanei nadingin,
Por acaso não são poucos os meus dias? Cessa [pois] e deixa-me, para que eu tenha um pouco de alívio,
21 Kile kit lou dinga kadalhah a khojin le muthim lhangkhal kiheh nagam kajot masangin,
Antes que eu me vá para não voltar, à terra da escuridão e da sombra de morte;
22 Jan khangkim lai banga khojin nagam muthim leh nohphah nagam, khovah jeng jong jan khang kim lai khojin toh abah nagam chu!
Terra escura ao extremo, tenebrosa, sombra de morte, sem ordem alguma, onde a luz é como a escuridão.

< Job 10 >