Jeremiah 13

1 Pakaiyin kaheng’a hitin aseiye, “Chen lang taigah pon, tupat ponnem khat gachon lang, kigah in. Chule hichu twiya nasoplou ding ahi,” ati.

So sagde Herren med meg: Gakk og kjøp deg eit linbelte, og spenn det um lenderne dine, men lat det ikkje koma i vatn!

2 Hijeh chun, Pakaiyin athusah dungjuiyin, kenjong taigah pon kagachon kakigahtai.

Og eg kjøpte beltet etter Herrens ord og spente det um lenderne mine.

3 Chujouvin Pakaiyin kahenga thu ahinseikit in,

Då kom Herrens ord til meg andre gongen; han sagde:

4 Nataigah pon chu kichoiyin lang, Ephrates vadung a chen. Chukom’a songpi khikah’a chun nathil chu gaselmang tan ati.

Tak beltet som du kjøpte, som er um lenderne dine, og statt upp og gakk til Eufrat, og gøym det der i ei bergriva!

5 Hichun keiman, Pakai thupeh dungjuijin Ephrates vadunga kachen, kagasel mangtai.

Og eg gjekk og gøymde det attmed Eufrat, so som Herren hadde bode meg.

6 Chujou, nikho tamtah jouvin, Pakaiyin kahenga thu ahinseikit in, “Ephrates vadunga chekit inlang na taigah pon kaselmang sah chu, gakilah kittan,” ati.

So hende det mange dager etterpå, at Herren sagde med meg: Statt upp og gakk til Eufrat, og tak derifrå det beltet som eg baud deg å gøyma der!

7 Chuin keima Ephrates vadunga kachen, taigah pon kasel chu kagakhot doh kittai. Amavang, hiche taigah pon chu, amon in anase gam heltai. Taigah pon chu, imacha-a apanna ding aumtapoi.

Og eg gjekk til Eufrat, og eg grov og tok beltet frå den staden der som eg hadde gøymt det. Og sjå, beltet var øydelagt, det var inkje gagn i det meir.

8 Chuin Pakaiya konin, kahenga thu ahunglhungin,

Då kom Herrens ord til meg; han sagde:

9 “Hiche hi Pakai kamsoh chu ahi, keiman Judah leh Jerusalem mite kithang-at nachu, hitobanga hi kasuhset pihding ahi.”

So segjer Herren: Soleis vil eg gjera ende på det store ovmodet i Juda og Jerusalem.

10 Hiche migiloute hin, kathusei angaipouvin, louchal tah in achon un, ama ama cheh lung ngaichat abol'un, chule semthu pathen ahouvun ahi. Hijeh’a chu, amahohi taigah pon banga chu, phatchomna beihel ahitauve.

Denne vonde lyden, som ikkje vil høyra mine ord, som ferdast etter sitt harde hjarta og fer etter andre gudar, og tener deim og tilbed deim, han skal verta som dette beltet, som det ikkje er gagn i meir.

11 Ijeh inem itileh, taigah pon mihem taibuh a akiveiden banga, Judah leh Israel mite chu, keima chunga kiveiden jeng dinga kasem ahi, tin Pakaiyin aseiye. Hitia chu, amaho kamite hiuva, keidinga loupina leh eikivahchoina thei hidiu ahin; Hinlah amahon kathusei angaidehji pouvin ahi.

For likeins som beltet er fastgjort um mannsens lender, soleis feste eg til meg alt Israels hus og alt Judas hus, segjer Herren, so dei skulde vera mitt folk og vera meg til frægd, til fagnad og pryda; men dei høyrde ikkje.

12 Hiche thuhi nangman amaho hetsah in, Pakai Israel Pathen in hitin aseiye, “Hai jousea lengpitwi nathaldim soh keidiu ahi,” ati. Chutengle amahon najah’a, “Hai jousea lengpitwi thaldim sohkei ding chu, keihon kahetlouvu ham? “atidiu ahi.

Og du skal segja med deim dette ordet: So segjer Herren, Israels Gud: Kvar ei vinkrukka er til å fylla vin på. Då skal dei segja med deg: «Veit me ikkje det då, at kvar ei vinkrukka er til å fylla vin på?»

13 Chutengle nangin amaho jah’a, Pakaiyin hitin aseiye, tin. “Ven hiche gamsung mite jouse: David laltouna-a tou lengho a pat thempuho, chule themgao ho, chule Jerusalem a chengho jouse, abonuva khamnathei gu-twi ka donkhamsah soh hel dingu ahi.

Seg då med deim: So segjer Herren: Sjå, eg fyller alle som bur i dette landet, og kongarne som sit på Davids kongsstol, og prestarne og profetarne og alle som bur i Jerusalem, so dei vert drukne.

14 Keiman amaho, khat le khat katato ding, mipate le chapate jong katato ding ahi, tin Pakaiyin aseiye. Hitia chu, amaho suhmang louna dinga, achunguva hepina le lainatsah pihna, kaneilou hel ding ahi, ati.

Og eg vil krasa deim, kvar mot annan, både federne og borni, alle saman, segjer Herren. Eg vil ikkje spara og ikkje miskunna, og ikkje tykkja synd i deim, men tyna deim.

15 Thu kasei ngaiyun lang, nanakhang’u hindo cheh’un. Kiletsah hoitho bol hih un. Ajeh chu Pakaiyin thu aseitai.

Høyr og gjev gaum! Ver ikkje ovmodige! for Herren talar.

16 Phat ageisang masang in, Pakai na Pathen chu loupi sah un. Aman muthim ahin lhunsah masang, molsang laiya nakipal lhuh masang. Muthim lhangkhal gimneitah akiheh sah’a, khovah ngaicha geova naum masangun.

Gjev Herren, dykkar Gud, æra, fyrr han let det myrkna, og fyrr føterne dykkar støyter seg på dei dimme heidar! De stundar på ljos, men han skal gjera det til daudeskugge, og lata det verta stumende myrkt.

17 Nanghon hichea jong, Pakai thusei nangailou uleh, nakiletsah hoitho jal uva, keima kachanga kaka ding ahi. Keima mitlhi long chut chut a kaka ding; Ajeh chu Pakai mite abonchauva sohchanga kikaimang diu ahitai.

Men vil de ikkje høyra på det, då lyt mi sjæl syrgja i løynd yver slikt eit ovmod, og mitt auga må gråta so tårorne trillar, av di Herrens hjord vert burtførd.

18 Lengpa leh lengnu kom’a seipih un. “Na laltouna’a kon in hung kumlha lhon in, tollhanga toulhon in. Ajeh chu, na loupina lallukhuh chu nalua kon’a kilamang ding ahitai,” ati.

Seg med kongen og til kongsmori: Set dykk lågt ned! for den prydelege kruna er falli av dykkar hovud.

19 Negev gam’a khopi jouse kot akikhah sohtan, koima ahongdoh ding aumpoi. Judah mite jouse sohchanga kikaimang ta, Chuleh gamsung mijouse sohchanga kikaimang ahitauve.

Byarne i Sudlandet er stengde, og ingen opnar deim. Alt Juda er ført burt i utlægd, ført burt til siste mannen.

20 khodah in lang vetem un, sahlam gam’a kon’a hung kitolsuh galmi ho khu. Nangma nakipesa, na kelngoi hon ho chu, hoiya um hitam?

Lat upp augo dykkar og sjå kor dei kjem nordanfrå! Kvar er no hjordi som du hadde fenge, dei væne sauerne dine?

21 Nangin gollepai dia nakisemsa ho chu, Pakaiyin nangma chunga vaihom’a apansah tengle, nangin ipi nasei ding ham? Numei naoso nat banga, nang dinga natna nasatah hiding ahi.

Kva vil du segja, når han set til hovdingar yver deg deim som du sjølv hev vant på deg og havt til vener? Skulde du ikkje få flagor, som ei kvinna fær føderider?

22 Nangman na lung sunga, ipi dia thil hicheng pihi kachunga hunglhung ham, tia nakidoh nomleh: Hichehi, na chonset alet behseh jeh ahi. Hijeh’a chu na ponsil jouse kibottel’a, hesoh genthei nasatah nathoh ahiye.

Og um du då segjer i ditt hjarta: «Kvi lyt eg taka imot dette?» - for di store misgjerning er din kjolefald lyft upp, dine hælar nækte med vald.

23 Ven, Ethiopia min avun avouso akhel thei am? Chule lutnun achunga ajem-pol ho akheldoh thei ham? Achuti theile, thilse bolgunset nanghon jong thilpha nabol theidiu ahi.

Kann ein blåmann skifta si hud eller ein pantar sine flekkjer? Då skulde de og kunna gjera det gode, de som hev vanst til å gjera vondt.

24 “Keiman nangho nabonchauva, nelgam huipin changvai amut mang banga kalecheh ding nahiuve.

So vil eg då spreida deim liksom halm som fyk for vind utor øydemarki.

25 Hichehi nangma chandol ahin, keiman nang dinga tedohsa-a kakoi ahi, tin Pakaiyin aseiye. Ajeh chu, nangman keima neisumiltan, jouva kisemdoh pathen ho chu na tahsan tai.

Dette er luten din, den deilen eg hev etla åt deg, segjer Herren, av di du hev gløymt meg og lit på lygn.

26 Hijeh’a chu, keima mong mong in na ponsil kahodoh peh’a, najamo geiya kimu ding ahiye.

So vil då eg og lyfta upp din kjolefald yver ditt andlit, so di skam vert synberr.

27 Keiman, nathilbol thet umtah ho, mito najon thanhoina, kidah umtah nachonna ho, Chule loujao tinleh thinglhang’a doilim semthu nahouna, kamusoh keiyin ahi. Ohe ada nahi, Vo Jerusalem! Na kisuhthengna dinga phat itihchan lutding ham? “ati.

Hordomen din og kneggjingi di, den skamlause ulivnaden din uppå haugar på marki, all skjemdarferdi di hev eg set. Usæle Jerusalem! Kor lenge kjem det ikkje endå til å vara fyrr du vert rein!