Isaiah 43

1 Hijongleh tun, Vo Jacob nasempa PAKAI sei ngaijin. Vo Israel, nagong dohpa chun aseije, “Kicha hih in, ajeh chu Keima’n nangma kachohdohsa nahitai. Keima’n namin’a kakou nahin; nangma keija nahi.

Og no segjer Herren so, han som skapte deg, Jakob, og laga deg, Israel: Ver urædd! for eg hev løyst deg ut, eg hev ropa deg på namn, du er min.

2 Twithuh lah najot tengleh, Keiman kaumpi ding nahi. Hahsatna vadung najot tengleh, twija nalhahlut lou ding ahi. Kibolsetna meilah napal teng jongleh, meiyin nahalkhah lou ding; meiyin nakah louhel ding ahi.

Fer du gjenom vatn, so er eg med deg, gjenom elvar, so skal dei’kje riva deg burt. Gjeng du i eld, du svidar deg ei, og logen skal ikkje brenna deg.

3 Ajeh iham itileh Keima Pakai, na Patehn kahi, Israelte mithengpa, na Huhhingpu chu kahi. Keiman Aigupta chu nacham lhatna dinga nakilhat dohna ding’a kapeh nahin; Nangma muna Ethiopia le Seba chu kapehdoh ahitai.

For eg, Herren, er din Gud, Israels Heilage er din frelsar. Egyptarland gjev eg til løysepeng for deg, Ætiopia og Seba til vederlag for deg.

4 Nangma keima dinga sahlut tah nahi jeh in, nangho khella midang chu kaphal doh a. nangma dinga ahin nau chu kapehdoh ahitai. Keima’n Kangailut nahi jeh’a nangma jabolna changa nahije.

For di du er dyr for meg, du er mykje verd, og eg elskar deg, difor gjev eg menneskje burt for deg og folkeslag for ditt liv.

5 Kichahih in, ajeh chu Keiman kaum pinai. Keiman nangma le nachilhah ho chu solam le lhum lama kona kachop khom ding nahiuve.

Ver ikkje rædd! for eg er med deg; austanfrå vil eg føra di ætt, og vestanfrå vil eg samla deg.

6 Keiman sahlam le lhanglam jah’a, kachapate le kachanute chu leiset kolkim vella konin Israel’a hin puilutnin kati ding ahi.

Eg segjer til nordheimen: «Kom med deim!» Og til sudheimen: «Haldt deim’kje att! Kom med sønerne mine langt burtanfrå og døtterne mine frå verdsens ende,

7 Keima a Pathenna einei jouse chu hin puijin, ajeh chu keiman amaho chu kaloupina dinga kasem ahi. Keima amaho sempa chu kahi.

kvar den som heiter etter mitt namn, og som eg hev skapt til mi æra, og som eg hev laga og gjort.»

8 Mit neija ahia kho mulou, bilkol neija khojalou ho chu mipi lah’a konin hinpuidoh un.

Før fram det blinde folk som hev augo, og dei dauve som lel hev øyro!

9 Chitin-namtin chu hinpui khomun! Vannoi mite chu hinkhom tup’uvin! Milim semthu anei’u chun hitobang hung lhung ding hi aseimasat khah em? Jinga ipi ahungso ding aseithei pen aumna diu vem? Hitobang thuseidoh hettohsah hoiya um uvem? Amaho chun thutah asei’u ahi tia aphotchetna pengam aumna dem?

Lat alle folki samla seg og alle folkeslag møta. Kven av deim kann forkynna slikt? Lat deim melda kva dei fyrr hev spått. Lat deim møta med vitne og få rett, lat deim høyra og segja: «Det er sant!»

10 Hinla nangma keima hettohsah a panga nahiuve, Vo Israel! Tin Pakaijin aseije. Nangma kalhacha nahi. Nangma hi keima eihechen dinga, eitahsan dinga, chule Keima bouhi Pathen kahi ti hetkhen themna neija nahi. Pathen dang aumpon-Itih’a jong ana um khalou, chule itih’a jong umkhalou ding ahi.

De er mine vitne, segjer Herren, og min tenar som eg hev valt ut, so de skal kjenna og tru meg og skyna at det er eg. Fyre meg vart ingen gud til, og etter meg kjem ingen.

11 Kei, Keima tah hi, Pakai chu Kahi, chule Huhhingpu dang aumpoi.

Eg, ja eg er Herren, og utan meg finst det ingen frelsar.

12 Amasatah in huhdoh a naum diu thudol kaphon peh’uvin, chuphatnin kahuhdoh’un chule vannoiya kaseiphongin ahi. Koima cha gamdang pathenin hiche hi abol khapoi. Keima bou Pathen kahi hi nangho ahettohsah a panga nahiuve, tin PAKAIyin aseije.

Eg hev kunngjort og frelst, eg, og ingen framand gud millom dykk hev forkynt det. De er mine vitne, segjer Herren, og eg er Gud,

13 Tonsotna pat tonsot geija Keima Pathen kahi. Koiman kakhutna kona koima alahdoh theilou dingu ahi. Katohdohsa chunga koima’n imalou sotheiponte.

Enn i dag er eg den same, og ingen kann berga or mi hand. Det som eg gjer, kven kann gjera det ugjort?

14 Hiche hi Na Huhhingpu, Israel Mitheng Khat kitipa Pakai chun asei ahije: “Nangho jal'a keiman Babylon douna’a galmi honkhat kasoldoh ding, Banylon miten” akithang atpiu akong innei houva chu jamdoh dingu ahi.

So segjer Herren, dykkar utløysar, Israels Heilage: For dykkar skuld eg utbod mot Babel og alle saman driv eg på flukt, kaldæarane på sine lystskip.

15 Keima Pakai, nangho Athengpa Khat, Israel sempa le Lengpa chu kahi.

Eg, Herren, er dykkar Heilage, Israels skapar er dykkar konge.

16 Keima Pakai twi lah’a lampi hin hongdohpa, twikhanglen’a tolgo hin umdohsahpa chu kahi.

So segjer Herren, som gjorde veg i havet, ein stig i dei stride straumar,

17 Keiman Aigupta galhat ho chu asakol ho’u le asakol kangtalaiho’u pumin kakoudoh in, keiman amaho chu twi kinong sunga kanolutnin, ahileh alha lhum tauve. Chule ahinkhou chu khoilu thaomei pat kihal kisumit jouva jemkai to abanguve.

som let vogner og hestar draga ut, både her og hovding - dei låg der og reiste seg ikkje, dei er sløkte, dei slokna som lampeveik -:

18 Hijongleh hiho jouse chu sumil jengun- Keiman kahinbol ding hitoh imacha dang atepithei ding aumpoi.

Tenk ikkje på det som fyrr hev vore, og på det framfarne gjev ikkje agt!

19 Ajeh chu keiman thilthah khat kabol ding ahi. Veuvin, kapantai! Muloulai nahiu vem? Gamthip laiya kenglampi kalhundoh ding ahi! Gamgo gam’a chu keiman vadung kahin lonsah ding ahi.

Sjå, eg gjer noko nytt, no renn det, går de det ikkje? Ja, eg vil gjera veg i heidi, elvar i øydemarki.

20 Loujao hoa gamsa ho, si’al ho le sumbupi jeng hon jong gamthip gam'a twi kapeh jeh’uva eichoi’at dingu ahi. Hitia chu keiman gam gotna leimuna jong chu vadung ho kalonsah ding, hichun kalhendoh mite hung kidodoh tauvinte.

Dyri på marki skal æra meg, sjakalar og strussar, for eg gjev vatn i heidi, elvar i øydemarki, so mitt utvalde folk kann få drikka.

21 Keiman Israel chu keima’a dingin kakisemtai, chule amaho chun nikhat le vannoi pumpi masanga jabolna eipeh dingu ahi.

Det folk eg hev skapt meg, dei skal forkynna min pris.

22 Hinla Jacob insung mi deitahte, nanghon kapanpi dingin nanom hih laijuve. Vo Israel, nanghon keima neichim chah lheh jenguve!

Men på meg hev du ikkje kalla, Jakob, so du gjorde deg bry for meg, Israel.

23 Nanghon kelngoi le kelcha hoa kilhaina pumgo thilto dingin neihin choipeh pouvin ahi. Lousoh ga thilto hoa chule bego-gim namtui thilto hoa kilhaina thiltoa ‘neija bol tapouvin, keiman nangho ahahsa pohgih pohsah louva chule nagimna diu ima ngeh lou hel kahi.

Ikkje hev du gjeve meg dine brennofferlamb, og ikkje meg æra med dine slagtoffer, ikkje hev eg brytt deg med grjonoffer, og ikkje med røykjelse plåga deg.

24 Nanghon bego- gim namtui le kilhaina thilto thao ho neihin choipeh pon ahi. Chusangin nachonset poh gihho neipoh sah in chule nathemona houva neitha cholsah tauvin ahi.

Ikkje hev du for pengar kjøpt meg krydderøyr, og ikkje kveikt meg med feittet av dine slagtoffer. Nei, du hev trøytta meg med dine synder og brytt meg med dine misgjerningar.

25 Kei, Keima bouvin, keima tah kahi jal'a bou nachonsetna ho kachul mangin chule hicho chu gelkit talou ding kahi.

Eg, ja eg er den som slettar ut misgjerningarne dine for mi skuld, og eg kjem ikkje synderne dine i hug.

26 Athil umdol velvet khom kitnu hitin, chule nathemo louna thudol nakisei thei ding ahi.

Minn meg, so gjeng me saman til doms, fortel du, so du kann få rett!

27 Atil laipeh’a kipatna napu napate ho’uvin keidouna’a anachonseuvin, nalamkai ho jouseuvin kadan thu apalkeh tauve.

Den fyrste far din synda, og dine målsmenn var utrue mot meg.

28 Hijeh’a chu na thempu hou toh kakinopmo’uva chule Jacob dinga amahthahna hel kathu lhuh’a chule Israel dinga jachatna soh’a ahitai.

So laut eg vanhelga heilage hovdingar, lysa Jakob i bann og Israel gjeva til spott.