Isaiah 31
1 Ipi lungjin nan angao ahitadem Egypt henga panpina thumho, a sakol hou, sakol kangtalaiho chuleh atol ho chunga kinepna aneiyin, Pakai lang vet tah sanga galsat sepai ho hatna in akisong uvin ahi.
Usæle dei som fer ned til Egyptarland etter hjelp og stolar på hestar og lit på vogner, for di dei er so mange, og på hestfolk, for di dei er so mannsterke, men ikkje skodar etter Israels Heilage og ikkje søkjer Herren!
2 Pakai chu chingtah ahin, vangsetna nasatah ahin lhunsah ding ahi; a lunggel akhel lou ding ahi. Migilou te douna'a hung thoudoh ding chuleh akithopi apang ho adou ding ahi.
Men han og er vis og let ulukka koma, og ordi sine tek han ikkje i seg att, men han reiser seg mot huset åt dei vonde og mot deim som er hjelp for illgjerdsmenner.
3 Ajehchu Egypt mite hi mihem maimai ahibouvun, Pathen ahipou ve! A sakol hou jong phengai ngen ahiuvin, thanei jong ahipouve! Pakai in amaho douna'a akhuttum ahinjel tengleh akithopi hou hung kipallhu diu, akithopi teu jong lhu diu ahi. Abonun hunglhu untin, thikhom soh keidiu ahi.
Og egyptarane er menneskje og ikkje Gud, og deira hestar er kjøt og ikkje ånd, og Herren skal retta ut handi si, og hjelparen skal snåva, og den som hev fenge hjelp, falla, og dei skal alle saman ganga til grunns.
4 Ahin hiche hi ahi Pakai in eiseipeh chu: “Humpi bahkai nou in kelngoi atha'a achunga dinga a ngeh lut lut teng, kelngoi ching ho hontamtah in ging lul lul in poh thethu jong leu atija dehpon ahi. Hiche banga chu, vanmi janel Pakai chu hung kum lhantin, Zion Mol'a asatding ahi.
For so sagde Herren til meg: Liksom ei løva og ei ungløva burar yver rovet sitt, når ein flokk hyrdingar sankar seg imot henne, og ho skræmest ikkje av skriket deira og vert ikkje rædd for ståket, soleis skal Herren, allhers drott, fara ned og strida mot Sions fjell og mot høgdi der.
5 Van janel Pakai chu Jerusalem chung dunga leng lentin, vachan abuh ahuhbit banga ahuh bit ding ahi. Khopi chu adal'a, ahuhdoh ding ahi; achunga galkai lea ahuhdoh ding ahi!”
Liksom flaksande fuglar, soleis skal Herren, allhers drott, verja Jerusalem, verja og frelsa, ganga framum og berga.
6 Nangho midouhat migiloutah hijong leu chun, ka mite nahijeh un, hungun lang, Pakai kom'a din hung kile tao vin.
Vend um til honom som de er so djupt falne frå, de Israels-born!
7 Niloupi tah khat hung lhung ding ahi ti kahei. Ajeh chu nachonset nau khut in asem thu sana'a kisem leh dangka'a kisem pathen ho amichang cheh in ahin pai mang diu ahi.
For på den dagen skal dei kasta frå seg kvar sine sylvgudar og gullgudar, som dykkar hender hev gjort dykk til synd.
8 “Assyria mite chu suhmanga umtei ding ahin, mihem chemjam'a kon hilouding ahi. Pathen chemjam chun asat diu, chuteng kichau va jammang diu ahi. Assyria khangthah hat tah tah hochu gal hinga kaimanga umdiu ahi.
Og Assur skal falla for eit sverd som ikkje høyrer ein mann til, og eit sverd som ikkje høyrer eit menneskje til, skal øyda honom, og han skal røma for sverdet, og hans unge menner skal verta trælar.
9 Ahat tah jong tija'a kithing diu, chuleh leng chapa tejong na gal ponlap ho amuteng uleh jammang soh keidiu ahitai,” tin Pakai, Zion'a meihal pa, a meikou in Jerusalem apat ahin kousuh sah pan aseijin ahi.
Og berget hans skal røma for rædsla, og fyrstarne hans skal skræmast burt ifrå fana si, segjer Herren, som hev elden sin i Sion og omnen sin i Jerusalem.
