Semtilbu 2
1 Hiti chun van le leiset chule asunga thil umjouse chu loupi tah a sem chai ahi tai.
Tak ukończone zostały niebiosa i ziemia oraz wszystkie ich zastępy.
2 Hichun ni sagi lhin nin Pathen in athilsem chu aboncha achaiyin, hiti chun a thilsem ho jouse akon in ama akicholdo tai.
W siódmym dniu Bóg ukończył swe dzieło, które uczynił; i odpoczął siódmego dnia od wszelkiego swego dzieła, które stworzył.
3 Hiche ni sagi lhinni chu Pathen in phatthei aboh in chule atheng ahi tin aphongdoh tai, ajeh chu athilsem le anatoh jousea kon'a akicholdo ni ahi.
I Bóg błogosławił siódmy dzień, i poświęcił go, bo w nim odpoczął od wszelkiego swego dzieła, które Bóg stworzył i uczynił.
4 Hiche hi van le leiset ahung kisemdoh a akhanggui hung kipatdoh dan ho chu hiti hi ana hi. Pakai Pathen in leiset le van ahinsem patni chun.
Takie [są] dzieje stworzenia niebios i ziemi w dniu, w którym PAN Bóg uczynił ziemię i niebiosa;
5 Leiset chunga tollhang a jong hamphung keh doh loulai ahi, ajeh chu Pathen in gotwi leiset chunga ajuhsah loulai ahin chule hia chu koima natong ding umlou lai ana hi.
Wszelkie krzewy polne, zanim były na ziemi, i wszelkie rośliny polne, nim wzeszły. Bo PAN Bóg [jeszcze] nie spuścił deszczu na ziemię i nie było człowieka, który by uprawiał ziemię.
6 Ahin leiset'a kon in twimei a hung kaiyin chule leichung jouse chu twiyin achapnou vin ahi.
Ale z ziemi wychodziła para, która nawilżała całą powierzchnię ziemi.
7 Chuin Pakai Pathen in leichunga kon in vutvai achun mihem asemin, chule a nahhom'a hinna hu alhakhum a ahile mihem chu hinna nei ahung hitai.
Wtedy PAN Bóg ukształtował człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia. I człowiek stał się żywą duszą.
8 Chuphat in Pathen injong niso lama Eden hon aphut dohin hiche achun asem sa mihem chu akoi tai.
PAN Bóg zasadził też ogród w Edenie, na wschodzie, i umieścił tam człowieka, którego ukształtował.
9 Chuin Pakai Pathen in leichung a kon in vetnom nom umle neh ding thingga namkim akedoh sah in ahi, chule honlai lung'a chun hinna thingphung jong chule ase le apha hetna thing-phung jong akesah in ahi.
I wywiódł PAN Bóg z ziemi wszelkie drzewa miłe dla oka i których [owoce] były dobre do jedzenia oraz drzewo życia pośrodku ogrodu i drzewo poznania dobra i zła.
10 Hiche Eden hon'a kon chun honlei chapnou jing ding in vadung along in, vadung chu vadung li in ahung long khen'in vadung li asohdoh e.
A z Edenu wypływała rzeka, aby nawadniać ogród; i stamtąd dzieliła się na cztery główne [rzeki].
11 Vadung khatna chu ahile Pishon ahin, hiche chu sana kimuna vadung ahin Havilah gam pumpia long kimvel ahi.
Nazwa pierwszej – Piszon; to ta, która okrąża całą ziemię Chawila, gdzie [znajduje się] złoto.
12 Hiche gam'a sana kimu ho chu ahoi thei lheh in a namtwi jah nom umtah chule song namtwi jong akimui.
A złoto tej ziemi [jest] wyborne. Tam też jest bdellium i kamień onyksowy.
13 Vadung ni lhinna chu amin Gihon ahin, hiche vadung chu Cush gam pumpia long kimvel ahi.
Nazwa drugiej rzeki – Gichon; ta okrąża całą ziemię Kusz.
14 Vadung thum lhinna chu ahile Haddekel ahin, hiche vadung hin sah solam gam'a Asshur gam pumpia long ahin, chule vadung li lhinna chu Euphrates ahi.
Nazwa zaś trzeciej rzeki – Chiddekel; płynie ona na wschód ku Asyrii. A czwarta rzeka to Eufrat.
15 Chuin Pakai Pathen in amisem dohpa chu Eden hon sunga apuilut in hiche hon'a natong ding le avetup ding in apansah tai.
PAN Bóg wziął więc człowieka i umieścił go w ogrodzie Eden, aby go uprawiał i strzegł.
16 Ahin Pathen in mipa koma athupeh chu, “Nang man hiche honsunga theiga ho khu nadei dei naneh thei cheh ahi.
I rozkazał PAN Bóg człowiekowi: Możesz jeść do woli z każdego drzewa ogrodu;
17 Hinlah nangman hon lailung'a ase le apha hetna theiga vang naneh lou beh ding, hichu naneh nini, na thitei tei ding,’’ ahi.
Ale z drzewa poznania dobra i zła jeść nie będziesz, bo tego dnia, kiedy zjesz z niego, na pewno umrzesz.
18 Chujong le Pakai Pathen in aseiye, “Mihempa achanga a-umhi apha poi hijeh chun keiman a umkhom pi ding khat sempeh ing kate,’’ ati.
PAN Bóg powiedział też: Niedobrze, by człowiek był sam; uczynię mu odpowiednią dla niego pomoc.
19 Chuin Pakai Pathen in leivui chu leingan a sosah in chu in leichunga ganhing namkim asem in chule vacha ho chung lam'a alensah in chuin hiche ho jouse hi amin ipi pi asah em tin mihempa kom'a ahinpui khom in hiche a mihem pan amin vo najouse chu tuni geia amin a pangden ahi tai.
I ukształtował PAN Bóg z ziemi wszelkie zwierzęta polne i wszelkie ptactwo niebieskie, i przyprowadził [je] do Adama, aby zobaczyć, jak je nazwie; a jak Adam nazwał każdą istotę żywą, [taka] była jej nazwa.
20 Hiti chun mihempa in ganhing namkim chu aminvo cheh in chunga lengthei vachate ahin, chule loujaova sahang jouse jong aminvo soh keiyin ahin mihempa kithopi ding akimu doh hih laiye.
I Adam nadał nazwy wszelkiemu bydłu i ptactwu niebieskiemu, i wszelkim zwierzętom polnym. Dla Adama jednak nie znalazła się pomoc odpowiednia dla niego.
21 Hijeh chun Pakai Pathen in mihempa chu a imut-mil sah in a imut-mil kah chun Pathen in anahgu khat aladoh in anung chu aphe in atom jol peh in ahi.
Wtedy PAN Bóg zesłał głęboki sen na Adama; a gdy zasnął, wyjął jedno z jego żeber i zapełnił ciałem miejsce po nim.
22 Chuin Pakai Pathen in Adam nahgu a lah doh'a kon chun numei khat asemdoh in amanu chu Adam kom'a ahin puilut in ahi.
I z tego żebra, które PAN Bóg wyjął z Adama, utworzył kobietę i przyprowadził ją do Adama.
23 Hichun mihempan aseiye, “Amanu hi keima gu akon'a kisemdoh ahin, chule aphevou jang jong keima phevou ahin, amanu hi tu apat'a numei kiti ding ahi, ajeh chu amanu hi pasal'a kona kiladoh ahi,” ati.
I Adam powiedział: To [teraz jest] kość z moich kości i ciało z mojego ciała; dlatego będzie nazwana kobietą, bo z mężczyzny została wzięta.
24 Hijeh a chu pasal in anu le apa a dalhah a aji numei'a beh ding chule amani chu tipum khat kiti lhon ding ahiye.
Dlatego opuści mężczyzna swojego ojca i swoją matkę i połączy się ze swoją żoną, i będą jednym ciałem.
25 Ahin hichepet chun pasalpa ahin numeinu ahin ani gel lhon a sagoh keuva um lhon ahin, ahi vang'in jachat na anei lhon pon ahi.
I oboje, Adam i jego żona, byli nadzy, a nie wstydzili się.
