Ezekiel 9
1 Hichun Pakai ahung kitumin, khopi sugam dinga kinganse ho chu hin puidoh un, agal manchah u toh hung kondoh tha din seipeh un.
Daarna riep Hij voor mijn oren met luider stem, zeggende: Doet de opzieners der stad naderen, en elkeen met zijn verdervend wapen in zijn hand.
2 Pasal gup gangtah in sahlanga kelkot chungnung a kon chun ahung kilah doh uvin, amichang cheh chun thina thei manchah khat cheh akichoi uve. Amaho lah a chun tupat ponnem kisil a akhut lekha jih pa thilkoina bom khat apang langkhat a kichoi pasal khat ajauve. Amaho abon'un houin leitol a chun alut uvin, sum eng maicham geija chun ading uve.
En ziet, zes mannen kwamen van den weg der Hoge poort, die gekeerd is naar het noorden, en elkeen met zijn verpletterend wapen in zijn hand; en een man in het midden van hen was met linnen bekleed, en een schrijvers-inktkoker was aan zijn lenden; en zij kwamen in, en stonden bij het koperen altaar.
3 Hichun Israel Pathen loupina chu Cherubim teni kikah a kon chun ahung dingdoh e. Akicholngah muna kon houin lutna lampi a chun alut tai. Hichun tupat ponnem kisil a lekha jihpa thilkoina bom choipa chu Pakai chun ahin kouve.
En de heerlijkheid des Gods van Israel hief zich op van den cherub, waarop Hij was, tot den dorpel van het huis; en Hij riep tot den man, die met linnen bekleed was, die de schrijvers-inktkoker aan zijn lenden had.
4 Amapa koma chun Jersusalem khopi lamlen a chun, chen lang khopi sunga kidah umtah chonsetna kibol ho jeh a kap le khoisa ho jouse chalpang a khun melchihna gakoi peh cheh in” ati.
En de HEERE zeide tot hem: Ga door, door het midden der stad, door het midden van Jeruzalem, en teken een teken op de voorhoofden der lieden, die zuchten en uitroepen over al die gruwelen, die in het midden derzelve gedaan worden.
5 Hichun Pakaiyin pasal achom dang khat koma hitia asei hi kajai. “Amapa hung hi khopi sunga khun jui jin lang, achalpang melchihna kipe lou jouse khu that gam tan.
Maar tot die anderen zeide Hij voor mijn oren: Gaat door, door de stad achter hem, en slaat, ulieder oog verschone niet, en spaart niet!
6 Khotona leh lainatpi musah hih in tehse khangdong, nungah leh nupi, chuleh chapang neoho geijin that soh hel in. Amavang achalpang melchihna nei jouse vang tongkha hih in. Hiche houin mun laitah a hin pan jengin, hijeh chun mitha chu lamkai 70 ho a chun apan tauve.
Doodt ouden, jongelingen en maagden, en kinderkens en vrouwen, tot verdervens toe; maar genaakt aan niemand, op denwelken het teken is, en begint van Mijn heiligdom. En zij begonnen van de oude mannen, die voor het huis waren.
7 “Houin chu suboh un,” tin Pakaiyin thu apei, chen lang chu leitol chu mithilong dipset in. Hijeh chun amaho alut un khopi sunga chu mihem athat pan tauvin ahi.
En Hij zeide tot hen: Verontreinigt het huis, en vervult de voorhoven met verslagenen; gaat henen uit. En zij gingen henen uit, en zij sloegen in de stad.
8 Amaho mithat a achedoh lai sung seuvin keima kachang seh in kana ume. Kamai tolla kasulut in “O thanei pen Pakai! Jerusalem douna nalungsatna hin Israelte hi khat beh cha jeng jong dalha louhela natheh mang hel jeng ding hitam” tin kahung kap doh jeng tai.
Het geschiedde nu, als zij hen geslagen hadden, en ik overgebleven was, dat ik op mijn aangezicht viel, en riep, en zeide: Ach, Heere HEERE, zult Gij al het overblijfsel van Israel verderven, met Uw grimmigheid uit te gieten over Jeruzalem?
9 Hichun Pakaiji kajah a “Israel insung mite le Juda insung mipite chonsetna hi asang val behseh jeng tai. Agamsung pumpi hi kitolthana adimtai. ‘Pakaiyin eimu pouvinte, Pakaiyin agam hi adalhahsa ahitai’ tin amahon asei uve.
Toen zeide Hij tot mij: De ongerechtigheid van het huis van Israel en van Juda is gans zeer groot, en het land is met bloed vervuld, en de stad is vol van afwijking; want zij zeggen: De HEERE heeft het land verlaten, en de HEERE ziet niet.
10 Koima kakhen louhel ding chule laijong kalainat pilou hel dingu ahi. Atoh dungjui cheh uva bulhingsetna lethuhna kapeh diu ahi,” tin aseije.
Daarom ook, wat Mij aangaat, Mijn oog zal niet verschonen, en Ik zal niet sparen; Ik zal hun weg op hun hoofd geven.
11 Lekha sunpa thilkoina bom choipa tupat ponnem kisilpa chun thu ahin nung lhut in, “Nangman nei peh bang bang chu kaga bolchai tai,” tin aseije.
En ziet, de man, die met linnen bekleed was, aan wiens lenden de inktkoker was, bracht bescheid weder, zeggende: Ik heb gedaan, gelijk als Gij mij geboden hadt.
