Thuhilpa 4

1 Avel in, keiman nipi noija kibol hesohna jouse ka mun ahi. Keiman akibol hesohho mitlhi lon kamun, alhamon ding’u koima aum poi. Agimbol hou chun thuneina lentah anei juvin, chule amaho khutnoija umho chun ima thuneina aneipouve.

[Verti me ad alia, et vidi calumnias quæ sub sole geruntur, et lacrimas innocentium, et neminem consolatorem, nec posse resistere eorum violentiæ, cunctorum auxilio destitutos,

2 Hiti hin keiman kangel lhah chu, mithisa hohi mihingho sangin aphat johnau aum’e, kati.

et laudavi magis mortuos quam viventes;

3 Ahinlah apeng lou laiho ding in gam cheng in apha chom jo nalaije. Ajeh chu nipi noija thilse kibol hohi amahon amukhah louvu ahi.

et feliciorem utroque judicavi qui necdum natus est, nec vidit mala quæ sub sole fiunt.

4 Chutah in keiman kamu doh chu mi atamjo hi lolhinna ding in akitilkhou uve, ajeh chu amaho aheng le akom-u mihou jeng ahi. Hinlah hiche jong hi ajeh bei tobang aum den lou ding hija ahi.

Rursum contemplatus sum omnes labores hominum, et industrias animadverti patere invidiæ proximi; et in hoc ergo vanitas et cura superflua est.

5 ‘‘Mingol hon athasetnau khut akisip chah’u chu amahthahna ding’u ahi.’’

Stultus complicat manus suas, et comedit carnes suas, dicens:

6 Ahijeng vang'in, “Khut khat dim thip khen cha nei ding hi khutni dimset aum den lou ding, tongimma nei sang in aphajoi.”

Melior est pugillus cum requie, quam plena utraque manus cum labore et afflictione animi.

7 Keiman nipi noija vetsahna jat chom beh khat kavet be kit in ahi.

Considerans, reperi et aliam vanitatem sub sole.

8 Hiche hi mikhat ama changseh’a khosapa thudol ahin, cha khat jong neilou, sopi pasal jong neilou ahia, ajo channa tong gimma neile nga khol khoma ahi. Hiti chun amale ama aki dong in, “Koi dinga tonggima ka him? Tua hi ibola keiman nopsahna donse louva kahi hitam?” ati. Hiche ho jouse hi ajeh apol beihel le lung lhahna thei tah ahibouve.

Unus est, et secundum non habet, non filium, non fratrem, et tamen laborare non cessat, nec satiantur oculi ejus divitiis; nec recogitat, dicens: Cui laboro, et fraudo animam meam bonis? In hoc quoque vanitas est et afflictio pessima.]

9 Mini hi mikhat sang in aphachom joi, ajeh chu amani chu kihuto thei gel hilhonna lolhing thei ding ahi lhon’e.

[Melius est ergo duos esse simul quam unum; habent enim emolumentum societatis suæ.

10 Mikhat chu alhuh’a ahi leh, khat joh chun akhut alhan doh’a akithopi thei ahi. Hinlah koiham khat chu achangin lhu taleh boimong mong ding ahi tai.

Si unus ceciderit, ab altero fulcietur. Væ soli, quia cum ceciderit, non habet sublevantem se.

11 Hitobangma chun, mini chu alup khom lhonna ahileh aki sang lum to gel lhon thei je. Hinlah mikhat chu iti lum doh jou ding hitam?

Et si dormierint duo, fovebuntur mutuo; unus quomodo calefiet?

12 Mikhat achanga ding chu midang in adelkhuma chule ajo paithei ahin, hijongleh mini vang chu kinung thopto lhonna chule ajothei lhon ding ahi. Thumchu pha cheh’a ahi, ajeh chu khaohol thum'a kihal lhop chu bailam tah’a kibot tanlou ding ahi.

Et si quispiam prævaluerit contra unum, duo resistunt ei; funiculus triplex difficile rumpitur.

13 Khangthah mivaicha le chingtah pachu tehse le lungngol koimahil lalou Lengpa sang in apha chom joi.

Melior est puer pauper et sapiens, rege sene et stulto, qui nescit prævidere in posterum.

14 Chutobang khangdongpa chu vaichatna a konna hung kithou dohtheija chule lolhing thei ahije. Ama chu songkulla umjong leh ama chu leng hung chang thei jong ahi nalaije.

Quod de carcere catenisque interdum quis egrediatur ad regnum; et alius, natus in regno, inopia consumatur.

15 Hinlah amitakip chu athalhenga pangpa, khangdong chomdangpa koma chun aga lhailut jo jiuvin ahi.

Vidi cunctos viventes qui ambulant sub sole cum adolescente secundo, qui consurget pro eo.

16 Mihonpi chu kichai tih um louvin akoma chun ahung ding khom’uvin, hinlah khang ahung kikhel phat chun ama jong chu adeimo bolkittauvin ahi. Hijeh chun hiche ho jouse hi ajeh beile phatchomna bei ahi sohkeije.

Infinitus numerus est populi omnium qui fuerunt ante eum, et qui postea futuri sunt non lætabuntur in eo; sed et hoc vanitas et afflictio spiritus.]