< 2 Samuel 20 >
1 Hiche phatlai hin pan nabei mikhat ana um'in amapa chu amin Sheba akiti, ama hi apa min Bicri ahin, Benjamin phunga mi ahiye; Chule Sheba kitipa hin saki pengkul amut gingin lhang asamin aseitai, “David koma eihon chan ding inei pouvin, Jesse chapa koma goulo ding inei pouve’ Vo Israel mite, nangma nangma ponbuh kijot cheh tauvin,” ati.
Hallábase allí un hijo de Belial, que se llamaba Seba, hijo de Bicrí, benjaminita; el cual tocó la trompeta y dijo: “Nosotros no tenemos parte con David, ni herencia con el hijo de Isaí. ¡Cada uno a su tienda, oh Israel!”
2 Hichejeh chun Israel miten abonchauvin David adalha soh hel tauvin, Bicri chapa Sheba nung ajui cheh tauve; ahivangin Judah miten alengpao chu lunglut tah in Jordan vadunga pat Jerusalem geiyin ajui lut peh tauvin ahi.
Y todos los hombres de Israel abandonaron a David y siguieron a Seba, hijo de Bicrí, quedando fieles al rey solo los hombres de Judá, desde el Jordán hasta Jerusalén.
3 David chu Jerusalema ahung in ain ahung lhungtai, chuin lengpan in ngah dinga adalhah thaikem numei som ho chu abonchan aman khom soh keiyin in khat a akoikhom in, chule hiche in chu mi angah ding sepai akoiyin, neh le chah vang apenan, amaho hi avil tapon, aluppi tapoi. Hijeh chun amaho hi athi ni geiyuvin cha hing louvin aumsohkeiyun, meithai bangin aumsoh keitauve.
Llegó, pues, David a Jerusalén, a su casa; y tomó el rey a las diez mujeres secundarias que había dejado al cuidado de la casa, y las puso en clausura. Las sustentó, pero no se llegó más a ellas. Estuvieron encerradas hasta el día que murieron, viviendo como viudas.
4 Hichun lengpan Amasa koma aseipeh in, “Nithum sungin Judah phunga mite abonchan kou khom soh keiyin lang, nangma tah jeng jong hikoma hin hung kikhomuvin,” ati.
Dijo el rey a Amasá: “Convócame dentro de tres días a los hombres de Judá; y tú también estate aquí presente.”
5 Hijeh chun Amasa jong Judah mite kou dingin akondoh tai; Ahinla ama dinga aphat kitep peh sangnga tamjo ahin la tan ahi.
Fue Amasá a convocar a Judá, mas no guardó el plazo fijado.
6 Chuphat’in David chun Abishai koma chun aseiyin, “Tua hi Sheba kitipa Bicri chapa khun Absalomin eibol nau sanga khohjoa eibol diu ahi; nangman napu lhacha sepaite khu kipuiyin lang anung delpeh in lang, gamantan achuti louva ahileh ama in kulpi kikaikhum khopi phabep akisah doh a eiho eisuh genthei diu ahi,” ati.
Por lo cual dijo David a Abisai: “Ahora Seba, hijo de Bicrí, va a hacernos más mal que Absalón. Toma, pues, tú los siervos de tu señor, y sigue tras él, no sea que halle para sí ciudades fortificadas y se escape de nuestra vista.”
7 Abishai nung juiyin Joab jong Chereth mite jong, Peleth miho jong, chule mihat jouse jong abonchan akitol soh keiyuvin ahi. Chule amaho hi Jerusalem khopia konin Bicri chapa Sheba nung del dingin akondoh tauve.
Y salieron en pos de él los hombres de Joab, los cereteos y los feleteos y todos los hombres valientes. Salieron de Jerusalén para perseguir a Seba, hijo de Bicrí.
8 Amaho hi Gibeon khopia songpi lentah phung ahung geiyuvin Amasa jong amaho lamto dingin ahung tai. Hichun Joab hi sepai vonin akivonin, chule akongjanga chun konggah khat hin chemjam apaiyin akipoh in ahi; amasang lam’uva Amasa chibei bol din achepheiyin, hichun ahung kibalhun achemjam chu ahungkithol doh paitan ahi.
Estando ellos junto a la piedra grande que había en Gabaón, se presentó Amasá delante de ellos. Vestía Joab su túnica militar, sobre la cual tenía ceñida a sus lomos una espada en su vaina, que saliéndose se le cayó.
9 Hichun Joab hin Amasa koma hitin aseiye, “Sopi nadam dam hinam? tin adongin, hiti chun Joab hin Amasa chu akhut jetlam in amanin abengmul chun atuh chah jenge abeng achop ding bangin.
Dijo Joab a Amasá: “¿Te va bien, hermano mío?”, y con la mano derecha tomó a Amasá de la barba para besarlo.
10 Hichea hi Amasa hin Joab in akhut veilam a chemjam akidop lam chu anahet lou ahiye; hiti hin Joab chun Amasa chua oipoh asutpih in; hichun avela sat kit louhel’in khatvei she she chun ama jong athidel jengin ahi. Chujouvin Joab le asopipa Abishai chun Bicri chapa Sheba nung chu adel pai pai tauve.
Amasá no se fijó en la espada que Joab tenía en la mano, de modo que este pudo herirlo con ella en el vientre y derramar por tierra sus entrañas; y sin golpe murió Amasá. Luego Joab y su hermano Abisai continuaron la persecución de Seba, hijo de Bicrí.
11 Chule Joab sepaite lah a mi khat chu Amasa long phunga aga dingin hitin aseiye, “Koi koi hijongle Joab panpia David dinga pang jouse chun Joab nung jui cheh hen,” ati.
Uno de los soldados de Joab se apostó junto a Amasá y decía: “¡Quien es del partido de Joab y quien está con David que siga tras Joab!”
12 Hichun Amasa vang chu lamlen kim laitah a athisan lah a akisai saiyin alumden tai. Lampia hung mi jouse chun amudoh tengule ading cheh jiuvin, hijeh chun alongkom a dingpa chun miho jouse agahdin ji jeh u chun Amasa long chu akaimangin gamlah a apolut in pon akhu khumtan ahi.
Mientras tanto Amasá se revolcaba en su sangre, en medio del camino. Mas viendo ese hombre que todo el pueblo se paraba, trasladó a Amasá del camino al campo y lo cubrió con una ropa; pues se había dado cuenta de que todos los que pasaban se detenían junto a él.
13 Chuin Amasa chu lamlen lailunga kona akai mang phat chun mipi sepai jouse jong chu Joab nung juiya Bicri chapa Sheba nung del dingin ache pai pai jeng tauve.
Apartado ya del camino, toda la gente siguió adelante en pos de Joab, en persecución de Seba, hijo de Bicrí.
14 Sheba hin Israel mite phung tin anakhol soh keiyin, Bethema’acah gam'a Abel chan gei anajot man in ahi; hijeh chun Bicri mite jouse akikhom’uvin ama nung ajui soh hel tauve.
Joab recorrió todas las tribus de Israel hasta Abel de Betmaacá; y también todos los bicritas se reunieron y le siguieron.
15 Hichun Joab to pang khom mite chu abonchan ahunguvin Bethma’acah gam'a Abel khoa chun Sheba aga’um tauve. Khopi um nan pal akaiyuvin, chule khopi pal chutoh kingat ton leipal chu akikhang doh jenge; Chuin amahon khopi pal chu phetjal dingin agouvin avojal pantauve.
Llegaron, pues, y sitiaron (a Seba) en Abel de Betmaacá y levantaron contra la ciudad un baluarte que llegaba hasta el vallado, y toda la gente que estaba con Joab estaba batiendo el muro para destruirlo.
16 Hichun khopi sung langa konin numei miching tah khat hinmi ahinkouvin, “Ngaiyuvin, ngaiyuvin, keiman Joab chu kaki houpithei na dingin hinsei peh’uvin lang hilai muna hin hung hen, ati hintiuvin,” ahinti.
Entonces una mujer sabia gritó desde la ciudad: “¡Oíd! ¡Oíd! ¡Os ruego que digáis a Joab que se llegue aquí, para que yo hable con él!”
17 Hiphat chun Joab jong chu amanu koma chun ahungin ahileh, numeinu chun hitin aseipeh tai, “Nangma Jo’b nahim? atia ahileh aman jong adonbutin, “Ka hinai,” ati. Hichun numeinu jong chun Joab koma chun asei kit’in, “Nasohnu keima thusei ding hohi ngai temin,” atia ahileh; Joab in jong adonbut’in, “Kangai peh nai,” ati.
Se le acercó Joab y la mujer preguntó: “¿Eres tú Joab?” “Yo soy”, contestó él. Entonces ella le dijo: “Escucha las palabras de tu sierva.” A lo que dijo él: “Escucho.”
18 Hichun numei nun jong aseitai, Masanga gol lui laiyin tehse hon hitin ana sei uve, Abel khoa mi bou kidong ding ahi,’ tin aseiyiuve; hiti hin ipi thu hijong leh ana seichai jiuve.
Luego habló ella, diciendo: “Antiguamente se solía decir: ‘Hay que pedir consejo en Abel’; y así se arreglaba todo asunto.
19 Hitia chu keima jong hi Israel mite lah a cham na bol ji le kitah taha hinkho mangmi khat chu kahi; hijeh chun tun nangman Israel chate din penna khopikhat hi thagamdingin nahol’e; ibola nangman Pakai goulo athilkeo hi hitia hi suh mang jeng ding nati ham?” ati.
Yo soy una de las (ciudades) pacíficas y fieles en Israel; tú procuras destruir una ciudad y una madre en Israel. ¿Por qué quieres devorar la herencia de Yahvé?”
20 Hichun Joab jong chun adonbut’in, “Keiman itih hijong leh khopi kasuh mang louhel ding ahi ai!
Joab respondió: “¡Muy lejos de mí la idea de devorar y destruir!
21 Nasei chu adih poi, ahin Ephraim gam'a thinglhang mi Bicri kitipa chapa khat amin Sheba kitipa chun David lengpa dou nan akhut alamtai; ama chu hinpe doh jenguvin, chutileh keima khopia kona hi kaki nungle jeng ding ahi,” ati. Chuphat’in numeinu jong chun adonbut paiyin, Joab koma chun aseitai, “Vetan, naseipa chu palvuma aluchang tansa hung kileh lha ding nakoma hung chu ding ahi,” atipeh-e.
El caso no es así, sino es que un hombre de la montaña de Efraím que se llama Seba, hijo de Bicrí, ha levantado la mano contra el rey David. Entregadme ese hombre solo y me retiraré de la ciudad.” Repuso la mujer a Joab: “He aquí que se te arrojará su cabeza por encima de la muralla.”
22 Numeinu chu alungthima achihna bang dungjuiyin khopi sunga anung chen mipi jouse koma chun hitin aga seitai. Chuin mihon Bicri chapa Sheba chu alu atanuvin, Joab koma chun agasep lut tauve. Chuphat in Joab chun saki pengkul chu amut paiyin, khopia kon chun akikhen cheh soh keiyun, mi jouse chu ama ama in cheh a ache tauve. Joab vang chu Jerusalema lengpa koma dingin ahung kile kit tai.
Entonces la mujer se dirigió a todo el pueblo con tanta cordura que cortaron la cabeza a Seba, hijo de Bicrí, y se la echaron a Joab; el cual tocó la trompeta y las tropas se dispersaron retirándose de la ciudad, cada una hacia su tienda; y Joab se volvió a Jerusalén, al rey.
23 Hichun Joab kitipa hi Israel chate pumpi dinga gal lamkai lenpen chule sepai jouse chunga vaipo ahin, Jehoiada chapa Benaiah chu Chereth mite leh Peleth mite sepai ho lamkai vaipon apangin;
Joab estaba al frente del ejército de Israel; Banaías, hijo de Joiadá, era capitán de los cereteos y feleteos;
24 Chule Adoniram kitipa chu engbol a um soh natonga pangho chunga chun vaihom in apangin, Ahilud chapa Jehoshaphat kitipa chu thuching lekha koiyin apangin,
Aduram, inspector de los tributos; Josafat, hijo de Aquilud, cronista;
25 Sheva chu lekha sun in apangin, Zedok le Abiathar chu thempun apang lhonin,
Sivá, secretario, y Sadoc y Abiatar eran sacerdotes.
26 Chule Jair mi Ira vang chu David din thempun anapang tan ahi.
También Irá de Jaír era ministro de David.