2 Samuel 18
1 Hichun lengpa David chun apan pi sepai techu asim doh soh keiyin, achunguva mi asang sang chunga lamkai ding, aja ja chunga lamkai ding agoltoh soh kei tan ahi.
Wtedy Dawid policzył lud, który z nim [był], i ustanowił nad nim dowódców nad tysiącami i dowódców nad setkami.
2 David chun sepai hop thum'a hop khat chu Joab alamkai sah in, hop thum'a hop khatma chu Joab sopi pa Zeruiah chapa Abishai chu alamkai sah kit in, chuteng le hop thum'a hop khat kit ma chu Gath mi Ittai chu alamkai sah in; hichun miho koma chun hitin aseiye, “Keima tah jong nangho toh gal ikon khom diu ahi,” ati.
Potem Dawid posłał trzecią część ludu pod ręką Joaba, trzecią część pod ręką Abiszaja, syna Serui, brata Joaba, i trzecią część pod ręką Ittaja Gittyty. I król powiedział do ludu: Ja również wyruszę z wami.
3 Ahivangin mipin aseiyin, “Nangma gal na kon doh louhel ding ahibouve. Ijeh-inem itileh keiho hi hung galjam u jong leng, amahon iman igel khoh pouvin te, keiho akeh khat hel thi jeng tau jong leng amahon ima agel deh lou diu ahi. Nangma vang keiho mi sang som to kibang nahi; chujongle nangman khopi sunga kona kei ho panpi mi nahin sol thojoh ding hi thilphajo ahi,” atiuve.
Ale lud odpowiedział: Nie wyruszysz. Jeśli bowiem my uciekniemy, oni nie zwrócą na nas uwagi, i choćby połowa z nas poległa, też nie zwrócą na nas uwagi. Ty zaś jesteś dla nas jak dziesięć tysięcy. Teraz więc będzie lepiej, abyś mógł przyjść nam z pomocą z miasta.
4 Hichun lengpan jong hitin aseiye, “Ipi hita jongle nang ho dinga aphapen tah hi ding chu keiman kabol jeng ding ahi,” atitai. Hijeh chun lengpa chu kelkot phunga ading den in, sepai te vang chu aja jan asang sang in akitol doh tau’ve.
Odpowiedział im król: Uczynię to, co wydaje się wam słuszne. Król stanął więc przy bramie, a cały lud wychodził setkami i tysiącami.
5 Chuin lengpan Joab, Abishai chule Ittai chu ahil dem demin, “Keima ja nan gollhangpa Absalom chu lung neng tah in hin bol’uvin,” ati. Absalom chung changa lengpan sepai lamkai mithum athu lhah na chu mipin abonchan aja soh keiuve.
I król nakazał Joabowi, Abiszajowi i Ittajowi: Łagodnie [traktujcie] mi młodzieńca, Absaloma. A cały lud słyszał, jak król wydał wszystkim dowódcom rozkaz o Absalomie.
6 Hiti hin sepai techu gamlah a Israel chate toh kisat din akon doh tao’ve; hichea chun Ephraim mite gamsung gammang lah a gal akisat tauvin ahi.
Lud wyruszył więc w pole przeciw Izraelowi i doszło do bitwy w lesie Efraima.
7 David sepai ten Israel mite chu ajou taove, hiche nikho a mi atha u chu atam lheh jeng in, mihem sang som ni alhinge.
Lud Izraela został tam pobity przez sługi Dawida i stała się wielka klęska tego dnia: [poległo] dwadzieścia tysięcy [osób].
8 Gamsung pumpia gal a kithe chansoh kei tan, chule chemjam a kisat lih sang in gammang lah a ohlih mihem atamjon ahi.
Bitwa bowiem rozproszyła się na całą okolicę, a las pochłonął tego dnia więcej ludzi, niż pożarł miecz.
9 Absalom jong chun David sepaite atoh kha khel khel’in ahi. Absalom chu asakol pol chunga hung tou ahin, hichun sakol pol chu gangpi thing lentah khat abah kai nel nul lah khat a chun a lhailut’in abah lah ahopan ahileh, Absalom chu aluchang gangpi bah lah a a-oh den tai chule sakol pol chun adalhan anoiya ache pai tan ahi.
I Absalom natknął się na sługi Dawida. Absalom jechał na mule, a muł wbiegł pod gęste gałęzie wielkiego dębu. Wtedy jego głowa zaczepiła się o dąb i zawisł między niebem a ziemią. Lecz muł, który był pod nim, poszedł [dalej].
10 David sepai khat chun Absalom chu amudoh phat’in Joab koma asei peh in; “Ven, keiman Absalom chu gangpi phung bah lah a akikhai den kamui,” ati.
Zobaczył to pewien człowiek i powiadomił Joaba: Oto widziałem Absaloma wiszącego na dębie.
11 Joab jong chun akoma thuseipa chu adong pai in, “ipi Absalom kamui natim? Ibola hikoma chu tol'a na satlup da ham? Chutin hinbol le chun keiman dangka shekel som khat beh le kong gah khat nape dinga chu,” ati.
Wtedy Joab powiedział do człowieka, który go o tym powiadomił: Jeśli widziałeś, to czemu go tam nie zabiłeś i [nie zrzuciłeś] na ziemię? Dałbym ci dziesięć srebrników i jeden pas.
12 Ahivang in mipa chun Joab koma asei kit e, “Keiman dangka shekel sang khat kamu ding hijong leh lengpa chapa tha na ding in kakhut lam hih hel inge; ijeh-inem itileh keiho jah tah in jong lengpan nangma le Abi’shai chule Ittai thu nape cheh-uvin, ‘Keima ja nan gollhangpa Absalom chu ahing in hin hoi teitei un,’ tin aseibouve.
Człowiek ten odpowiedział Joabowi: Choćbym otrzymał na ręce tysiąc srebrników, nie podniósłbym ręki na syna króla. Słyszeliśmy bowiem, jak król nakazał tobie, Abiszajowi i Ittajowi: Zachowajcie wszyscy młodzieńca, Absaloma.
13 Lang khatma keiman kathi le kathi, tin jou le nal’in hin bol jeng jong leng, lengpa mudin imacha akisel theiya aum deh poi, chutengle nangman nang ding bou nagel a neidon lou hel ding ahi,” ati.
Chyba że chciałbym postąpić zdradliwie przeciw własnej duszy, gdyż żadna sprawa nie jest tajona przed królem. Nawet ty sam byłbyś przeciwko mnie.
14 Hichun Joab in asei paiyin, “Keiman hitobang hin nangma toh phat sumang mang ponge,” atin, gangpi phung bah lah a Absalom ahinga aum nah laiya ahileh tin Joab chun tengcha achom thum alan agah pei a ahileh Absalom lungchang don tah a akiphut tai.
Wtedy Joab odpowiedział: Nie będę z tobą tracić czasu. Wziął więc do ręki trzy strzały i wbił je w serce Absaloma, gdy ten jeszcze [wisiał] żywy na dębie.
15 Chuin Joab galvon poa pang gollhang sepai som khat’in Absalom aumkim’uvin ajep’un athat tauve.
Potem dziesięciu młodzieńców, giermków Joaba, otoczyło Absaloma – bili go i zabili.
16 Chuin Joab chun saki pengkul amut’in ahi leh sepai ho chu Israel te nung adel nauva konin ahung kinungle soh keitauve.
Wtedy Joab zadął w trąbę i lud wrócił z pogoni za Izraelem, bo Joab zatrzymał lud.
17 Chuin amahon Absalom long chu adom lhauvin gammang lah a kokhuh lentah khat sunga aleh lut’uvin, achunga song tum tampi asep khum’uvin ahi; Israel chate vang chu ama ama inlam cheh a akijam lut sohtauvin ahi.
Wzięli zaś Absaloma, wrzucili go do głębokiego dołu [w tym] lesie i wznieśli nad nim wielki stos kamieni. I cały Izrael uciekł, każdy do swego namiotu.
18 Chule Absalom hin ahinlaiyin lengpa phaicham a chun khom khat ana phut doh in ahi; ijeh-inem itileh aman ana seiye, “Keiman kamin aman louna ding in chapa la kaneipon,” atin, akhom phudoh chu ama min aputsah in, hijeh chun hiche hi tuni gei in Absalom kihet jingna tin akiseiye.
A Absalom za swego życia postawił sobie pomnik w dolinie królewskiej, bo mówił: Nie mam syna, który by upamiętnił moje imię. Nazwał więc ten pomnik swoim imieniem i zwie się on Miejscem Absaloma aż do dziś.
19 Chujouvin Zadok chapa Ahimaaz kitipa hin “Keima lhai jing ting, Pakaiyin amelmate khut’a kon in am, a ahuh doh tai, tin lengpa David koma ga seipeh tang e,” ati.
Wtedy Achimaas, syn Sadoka, powiedział: Pozwól mi iść i zanieść królowi dobrą nowinę, że PAN wybawił go z ręki jego wrogów.
20 Ahinla Joab chun ajah a aseiye, “Tuni nangma thupole a napan thei lou ding ahi; nidang dang leh thupon pang nan nate, tunia vang thupo a napan thei louhel ding ahi; ijeh-inem itileh lengpa chapa athi tai,” ati.
Lecz Joab mu odpowiedział: Nie byłbyś dziś zwiastunem dobrej nowiny, lecz zaniesiesz ją w innym dniu. Dziś natomiast nie zaniesiesz dobrej nowiny, gdyż zginął syn króla.
21 Chuin Joab chun mipa koma, “Nangma chen lang nathil mubang bang chun, lengpa ga seipeh tan,’ ati. Chuin mipa jong chu salam bolnan akun in, chujouvin alhai jel tai.
Potem Joab odezwał się do Kuszego: Idź i opowiedz królowi, co widziałeś. Kusz pokłonił się Joabowi i pobiegł.
22 Chujouvin jong Ahimaaz kitipa le Zadok chapa chun Joab koma hitin asei kit na lai e, “Asoh soh sohjeng hen, kei jong mipa nung a khun lhai tang e,’ ati kit leuvin ahi. Hichun Joab chun aphoh in, “Nathupoh jeh a kipaman bon mulou dinga, ipi pen deichat na a nangma nalhai jeng ding ham chapa?” ati.
Achimaas, syn Sadoka, ponownie powiedział do Joaba: Niech się dzieje, co chce, pozwól, proszę, bym pobiegł za Kuszem. Joab zapytał: Dlaczego miałbyś biec, mój synu, skoro nie masz żadnej dobrej wieści do zwiastowania?
23 Ahivang in aman, “Asoh soh soh jeng hen, kei jong lhai jeng ing e,” atia asei kit phat’in, Joab jong chun ajah a asei peh in, “Lhaijo lhai in,” ati tai. Chutah chun Ahimaaz chu phaicham lang Mahanaim lampi a chun alhai in ahi leh Ethopia mipa chu akhel tai.
[Odpowiedział]: Niech się dzieje, co chce, pobiegnę. Joab mu powiedział: Biegnij. Achimaas pobiegł więc prostszą drogą i wyprzedził Kuszego.
24 David chu kelkot te ni kikah a toujing jeng ahin, kelkot ngah pachu kelkot chung, inchung a chun akaldoh in palvum a chun a um'in ahileh mikhat achanga amaho langa hunglhai khat amutan ahi.
A Dawid siedział między dwiema bramami. I strażnik wszedł na dach bramy przy murze, a gdy podniósł oczy, zobaczył, że jakiś mężczyzna biegnie samotnie.
25 Chuphat’in kelkot ngah pan leng pa ahin kouvin asei peh tai. Lengpan jong ale seipeh kit’in, aching ahileh thusoh ahinpoh ding ahi atin “Ahung lhailut pai pai in, ahin nailut tai.
Wtedy strażnik zawołał i powiadomił o tym króla. Król powiedział: Jeśli jest sam, to w jego ustach jest dobra nowina. [A gdy] ten szedł spiesznie i zbliżał się;
26 Chuin kelkot ngah pan michom khat ma amukit in, ama jong chu ahung lhai lhai jeng e; chuphat’in kelkot ngah pan kelkot phung lama chun ahin kouvin, “Ven, ven, mi khat jong achang seh in ahung lhai kit e,” ati. Lengpan jong asei kit’in, “Ama jong khun thupha ahin poh hiya khu,” ati.
Strażnik zobaczył drugiego biegnącego mężczyznę. I strażnik zawołał do odźwiernego: Oto biegnie samotnie [drugi] mężczyzna. Król powiedział: Ten również przynosi dobrą nowinę.
27 Kelkot ngah pa chun, “Ahung lhai masajo pa khu Zadok chapa Ahimaaz lhaitoh kakilom sah lheh jenge,” atileh; leng pan jong, “Ama chu mipha ahin thupha ahin poh hiteiyin te,” ati.
Wtedy strażnik powiedział: Wydaje mi się, że bieg pierwszego przypomina bieg Achimaasa, syna Sadoka. Król odpowiedział: To dobry człowiek, przychodzi z dobrą nowiną.
28 Chutah chun Ahimaaz hin lengpa ahin kouvin, “Ijakai aphasoh keiye,” ati. Chujongle ama chu lengpa angsung a abohkhup’in tol'a amai asulut’in aseiye, “Pakai na-Pathen, kapu lengpa douna akhut lam jouse eipedoh soh kei uvah ama chu nun nom hen,” ati.
Achimaas zawołał do króla: Pokój! I pokłonił się królowi twarzą do ziemi, i powiedział: Niech będzie błogosławiony PAN, twój Bóg, który wydał tych ludzi, którzy podnieśli ręce przeciw memu panu, królowi.
29 Hichun lengpan jong adong pai in, “Gollhangpa Absalom ima tilou hinam?” atileh, Ahimaaz chun adonbut’in, “Nasohpa hi Joab in eihin sol pet chun mihon pi kinong lul lul kamun, ipi iti ham ti kahepoi,” ati tai.
Król zapytał: Czy dobrze się ma młodzieniec Absalom? Achimaas odpowiedział: Widziałem wielkie zamieszanie, gdy Joab wysyłał sługę króla i mnie, twego sługę, ale nie wiem, co [to było].
30 Chuphat’in lengpan jong, “kikhin doh inlang hikoma khun ga ding tan,” atileh; ama jong akikhin doh pai jeng in, ading thip beh jeng tai.
Potem król powiedział: Odejdź na bok i stań tam. On więc odstąpił i stanął.
31 Vetan, hichun Ethopia mipa chu ahung lhung pai tan ahi; hichun Ethopia mipan hitin asei e, “Kapu lengpa ding in thupha tah kahinpoi! Ijeh-inem itileh Pakaiyin tunia nangma dou dia kipan mite khut’a konin nahuh doh tan ahi,” ati.
Wtedy przybył Kusz i powiedział: Mam dobrą nowinę, mój panie, królu! PAN cię wybawił dzisiaj z ręki wszystkich, którzy powstali przeciw tobie.
32 Chuin lengpan jong Ethopia mipa chu adong paiyin, “Golhangpa melmate jouse leh nangma douna a thilse bol dinga kipan jouse hiche golhangpa chutoh bang soh kei u hen,’ ati tai.
Król zapytał Kuszego: Czy dobrze się ma młodzieniec Absalom? Odpowiedział Kusz: Oby wrogowie mego pana, króla, i wszyscy, którzy powstają przeciw tobie na nieszczęście, byli jak [ten] młodzieniec!
33 Chuphat’in lengpa chu adip dam behseh jengin, hichun indan chung nunga chun akaldoh in, akap tai; ache pum pumin, “O kachapa Absalom, kachapa; kachapa Absalom! Nang khel a kei kathileh iti ham, vo Absalom, kachapa, kachapa!” atin ahi.
Wtedy król zasmucił się, wstąpił do komnaty nad bramą i zapłakał. A idąc, tak mówił: Mój synu, Absalomie! Mój synu, mój synu, Absalomie! Obym ja umarł zamiast ciebie! Absalomie, mój synu, mój synu!
