2 Lengte 19
1 Hezekiah lengpan hiche thulhutna chu ajahdoh phat’in, apon abot-eh in, khaodip pon akisillin Pakai houin na alut tan ahi.
Kiam la reĝo Ĥizkija tion aŭdis, li disŝiris siajn vestojn kaj ĉirkaŭkovris sin per sako, kaj iris en la domon de la Eternulo.
2 Hichun aman leng inpi vaipo Eliakim, thutanna lekhasun Shebna, thempu lamkai ho abon'un khaodip akisillun Amoz chapa themgao Isaiah kom’ah asollin ahi.
Kaj li sendis Eljakimon, la palacestron, kaj Ŝebnan, la skribiston, kaj la plejaĝulojn el la pastroj, ĉirkaŭkovritajn per sakoj, al la profeto Jesaja, filo de Amoc.
3 Hichehi Hezekiah lengpan asei ahi, “Tunihi lungkham nikho, kisuhjumna le eikinoise na nikho ahi. Hichehi naosen sohlhago’a, ahinla anun nao aso-lhahsah nading atha neijou lou tobang ahi.
Kaj ili diris al li: Tiele diras Ĥizkija: Ĉi tiu tago estas tago de malfeliĉo, de puno, kaj de malhonoro; ĉar infanoj atingis la aperturon de la utero, sed forestas forto por naski.
4 Ahinlah Assyria lengpan a sepai lamkai pipuipa ahinsol’a hingjing Pathen chouna a athusei jouse chu Pakai na Pathen in hiche engkalna kiseiho hi ngai hen chuleh ahing nalai keiho chengse dingin Pathen henga hung tao teijin,” ati.
Eble aŭdos la Eternulo, via Dio, ĉiujn vortojn de Rabŝake, kiun sendis la reĝo de Asirio, lia sinjoro, por blasfemi la vivantan Dion, kaj punos pro la vortoj, kiujn aŭdis la Eternulo, via Dio. Levu do preĝon por la restintoj, kiuj ankoraŭ ekzistas.
5 Hezekiah noija natong lamkaihon lengpa thuthot Isaiah kom alhut phat’un,
Kaj la servantoj de la reĝo Ĥizkija venis al Jesaja.
6 Themgaopa chun hitin adonbut in ahi, “NaPakaipau kom’a chun hitin seipeh un, Pakaiyin hitin aseije, Assyria lengpan keidouna thuchavei tah aseiho jeh hin lungkham hihen
Kaj Jesaja diris al ili: Tiele parolu al via sinjoro: Tiele diras la Eternulo: Ne timu la vortojn, kiujn vi aŭdis kaj per kiuj blasfemis Min la servantoj de la reĝo de Asirio.
7 Vetan keimatah in ama douna pan kalah ding ahi, chutengleh hiche lengpa hin thulamleng khat ajah ding ainlam’a kile ding chuteng keiman kathading ahitai,” ati.
Jen Mi metos en lin spiriton, ke, aŭdinte sciigon, li reiros en sian landon, kaj Mi faligos lin per glavo en lia lando.
8 Hichekah lah chun, Assyria sepai gal lamkai pipu chun Jerusalem akonin Assyria lengpa kom’a kihoutoh dingin agachen ahile, lengpa chu Lachish dalhan Libnah khopi sat dinga ana kondoh in ahi.
Kaj Rabŝake revenis, kaj trovis la reĝon de Asirio militanta kontraŭ Libna; ĉar li aŭdis, ke li foriris de Laĥiŝ.
9 Hiche joutah chun Ethopia lengpa Tirhakah in asepaite ahin lamkaijin ama sat dingin ahung kon’e tithu ajah phat’in, amachu toh kisatto dinga ache masangin Jerusalem a um Hezekiah chu hiti hin thu athot in,
Kaj venis sciigo pri Tirhaka, reĝo de Etiopujo, nome: Li eliris, por militi kontraŭ vi. Tiam li denove sendis senditojn al Ĥizkija kun la sekvanta komisio:
10 “Hiche thuhi Judah lengpa Hezekiah a ding ahi, Natahsantah na Pathen chun Assyria lengpan Jerusalem hi alah joulou ding ahi atin, na Pathen chu kilhep lhah sah hihin.
Tiele diru al Ĥizkija, reĝo de Judujo: Ne forlogu vin via Dio, kiun vi fidas, dirante: Jerusalem ne estos transdonita en la manojn de la reĝo de Asirio.
11 Assyria lenghon agot gam leiset ipi alojiu vem, nangin hoitah’a nahe in ahi. Koi hileh adoupen pen hochu asuhchip jeng’u ahi. Achutile nang chun ichom nahideh em?
Vi aŭdis ja, kion faris la reĝoj de Asirio al ĉiuj landoj, ruinigante ilin; ĉu vi do saviĝos?
12 Namdang ho Gozan khopi, Haran khopi, Rezeph khopi le Telassar munna um Eden khopi mite ho chu, a pathen ho uvin ahuhdoh jou uvem? Kei masanga lenghon ana suhgam’u hilou ham?
Ĉu ilin savis la dioj de la nacioj, kiujn ekstermis miaj patroj, la naciojn de Gozan kaj Ĥaran kaj Recef kaj la filojn de Eden en Telasar?
13 Arpad khopi leng Hamath khopi chunga ipi soh em? Ivvah, Hena, Sepharvaim lengho iti gam’ah hiu hitam?” tin aseiyin ahi.
Kie estas la reĝo de Ĥamat kaj la reĝo de Arpad kaj la reĝo de la urbo Sefarvaim, de Hena kaj Iva?
14 Solle ho kona hiche thuthot hi Hezekiah in amuphat’in alan asimtai, Pakai houin na achen Pakai angah aphajallin,
Ĥizkija prenis la leteron el la manoj de la senditoj kaj legis ĝin, kaj li iris en la domon de la Eternulo, kaj Ĥizkija disvolvis ĝin antaŭ la Eternulo.
15 Pakai ang’a Hezekiah hitin ataovin, “Vo Vantil lhaving nei Cherubim te kikah a laltounna a tou, Pakai, Israel Pathen, vannoi leiset a lenggam jouse chung’a Pathen nangbou nahi. Nangbouvin van leh leiset nasem ahi.
Kaj Ĥizkija ekpreĝis al la Eternulo, kaj diris: Ho Eternulo, Dio de Izrael, sidanta sur la keruboj! Vi estas la sola Dio super ĉiuj regnoj de la tero, Vi kreis la ĉielon kaj la teron;
16 Vo Pakai, kachung uva thilsoh hohi ven, chule Sennacherib in hingjing Pathen douna athuseiho pihi ngaitem’in.
klinu, ho Eternulo, Vian orelon, kaj aŭskultu; malfermu, ho Eternulo, Viajn okulojn, kaj rigardu; kaj aŭdu la vortojn de Sanĥerib, kiujn li sendis, por insulti la Dion vivantan.
17 Pakai, Assyria lenghon namtin vaipi asuhgam’a, agamsung jouseu asuhbei gam’u ahi.
Estas vero, ho Eternulo, la reĝoj de Asirio ruinigis la popolojn kaj ilian teron,
18 Chule amahon hiche namdang hon ahou’u apathen houjeng jong meiya alelut’a ahal gamu ahitai. Ahichu Assyriaten a pathen houchu asuhset uva agovam thei mong’u ahinai, ajeh chu amaho chu mihem khut’a kisem, songle thing’a kisemthu doi ho chu ahibouvui.
kaj ĵetis iliajn diojn en fajron; ĉar tio estis ne dioj, sed faritaĵoj de homaj manoj, ligno kaj ŝtono; ili ekstermis ilin.
19 Tuhin, O Pakai Pathen, Assyria mite thaneina akonin neihuhdoh un, chutileh vannoi leiset a lenggam ho jousen nangma bou hi Pakai Pathen nahi ahetdiu ahi,” ati.
Sed nun, ho Eternulo, nia Dio, savu nin do kontraŭ liaj manoj, por ke ĉiuj regnoj de la tero eksciu, ke Vi, ho Eternulo, estas sola.
20 Hiche jouchun Amoz chapa Isaiah in Hezekiah chu thu athot’in, “Hiche hi Pakai Israel Pathen chun asei ahi. Assyria lengpa Sennacherib chungchang’a nataona kajah peh tai.
Kaj Jesaja, filo de Amoc, sendis al Ĥizkija, por diri: Tiele diras la Eternulo, Dio de Izrael: Tion, kion vi preĝis al Mi pri Sanĥerib, reĝo de Asirio, Mi aŭdis.
21 Chule Pakaiyin ama dounan hiti hin thu aseije, “Nungah theng Zion chanu chun nangma navetda in nahin nuisat’in ahi. Jerusalem chanu chun nangma pum chun isahlou tah’in alu nahin hih khum’e,
Jen estas tio, kion diris pri li la Eternulo: Malestimas vin, mokas vin la virga filino de Cion, balancas post vi la kapon la filino de Jerusalem.
22 Koiham nangin noise tah’a naphin phin chu, koidouna thu nasap ham? Koiham nangin changmel’a navet chu? Hiche Israel mithengte ahiuve!
Kiun vi blasfemis kaj insultis? kaj kontraŭ kiun vi laŭtigis voĉon kaj alte levis viajn okulojn? Kontraŭ la Sanktulon de Izrael!
23 Nathupole’a pangho’a konin nangman Pakai chu nachouvin, nangin na sakol kangtalaiho mangchan molsangtah tah ho kajouve natin, gamla tah’a um Lebanon chungvum’a um Cedar thingsangpen leh Cyprus thing hoipen jong kasat lhai natin, agamlapen’a aningkoi hojong kaphajou vin, agamsung agilpen jong kakholdoh’in ahi nati.
Per viaj servantoj vi blasfemis la Sinjoron, kaj vi diris: Kun mia multo da ĉaroj mi supreniris sur la supron de montoj, sur la randon de Lebanon, kaj mi dehakis ĝiajn altajn cedrojn, ĝiajn plej bonajn cipresojn, kaj mi atingis ĝian plej altan pinton, ĝian ĝardensimilan arbaron.
24 Nam chom ho gamsunga jong twikul kalaidoh’in chuleh atwijong kadonji nati, kakeng teni jong Egypt vadung jouse kachotkang hel’e nati.
Mi fosis kaj trinkis fremdan akvon, kaj mi sekigos per la plandoj de miaj piedoj ĉiujn riverojn de Egiptujo.
25 Ahinlah nangin najah khahlou lai ham? Hiche hi sotna ahitan, sotna kanagon pat ahitai, tuahi kahinso dohsah ding ahi, keiman kul kigenkhum khopi ho nasuhchipna dingleh nasuhgoihel na dinga kanagon ahi.
Ĉu vi ne aŭdis, ke Mi jam delonge tion decidis, de tempo antikva tion destinis? nun Mi tion plenumis, ke la fortikigitaj urboj fariĝis amaso da ruinŝtonoj.
26 Hijeh a chu amiteho uvin tha anei joulou’u chuleh amahohi kichauva lungboija ahitauve. Amahohi hampa banga thaneijoulou ahiuvin, hampa hung poudohtil lhonal jing thei tobang ahiuve. Amahohi inchunga hampa hungpoudoh til tobang ahin, phat masanga nisan akah lihji tobang ahiuve.
Kaj iliaj loĝantoj senfortigitaj ektremis kaj kovriĝis per honto; ili fariĝis kiel herbo de kampo, kiel malgrava verdaĵo, kiel musko sur tegmentoj, kaj kiel sunbruligita greno antaŭ la spikiĝo.
27 Ahinlah ken nangma hoiya kona nahung, hoilanga nache chuleh hoiya naum kahesoh keiye, chuleh nangin ichangeiya keima douna-a nachon jeng ham tijong kahei.
Sed vian sidon kaj vian eliron kaj vian venon Mi scias, ankaŭ vian koleron kontraŭ Mi.
28 Chule hitia hi keima douna a nachelhah jing chujongleh neidou jing naho keima tah’in kajah ahin, keiman nanahkuiya nahkhao kabupeh’a, nanephu tenia kamdal kakoipeh ding nahi, chutengleh nahung kona nalampi mama a chu nakinung le kit ding ahi,” ati.
Pro tio, ke vi koleris kontraŭ Mi kaj via aroganteco venis al Miaj oreloj, Mi metos Mian ringon en viajn nazotruojn kaj Mian buŝbridaĵon en vian buŝon, kaj Mi reirigos vin per la sama vojo, per kiu vi venis.
29 Hichun Isaiah in Hezekiah kom’ah, “Kathusei hi adih’e ti nahetna ding phatah chu hichehi hiding ahi, Tukum sunga hi achamcham'a hung kehdoh muchi gabou naneh diu ahi, akumkit leh hichea kon mama a hung gadoh a chu naneh kit dingu ahi. Ahin kum thum changphat vangleh muchi natua kona chu naki-at ding ahin chuleh lengpilei jong nabol’a aga nanehding ahitai.
Kaj jen estas por vi la pruvosigno: vi manĝos en ĉi tiu jaro grenon memsemiĝintan, en la dua jaro grenon sovaĝan, sed en la tria jaro vi semos kaj rikoltos kaj plantos vinberĝardenojn kaj manĝos iliajn fruktojn.
30 Chuleh nangle, Judah gamsunga amoh chengse, athimoh ahingdoh chasun chun ajung’u akhothuh chehdiu, chule hung khangtou cheh uva hung kisepdoh ding ahiuve.
Kaj la restaĵo de la domo de Jehuda denove enradikiĝos malsupre kaj donos fruktojn supre.
31 Ajeh chu Jerusalem ma kona kamite amoh changes leh Zion molla kona ahingdoh ho chengse chutoh hung kithe jalding ahi. Hatchungnung Pakaiyin amikhotona ‘a pan alahna chu ahin tahdoh ding ahi,” ati.
Ĉar el Jerusalem devenos restaĵo, kaj savitaĵo de la monto Cion; la fervoro de la Eternulo Cebaot tion faros.
32 Assyria lengpa chungchanga Pakai thusei chu hichehi ahi, “Asepaiteu chu Jerusalem’a lutlou diu ahi, amahon thal changkhat jong ahin kaplut jouloudiu ahi. Amahon a-ompho’u puma kelkot pam’a hi kijot loudiu chujongleh khopi umna dinga leipel aset lou dingu ahi.
Tial tiele diras la Eternulo pri la reĝo de Asirio: Li ne eniros en ĉi tiun urbon kaj ne ĵetos tien sagon kaj ne aliros al ĝi kun ŝildo kaj ne ŝutos kontraŭ ĝi remparon.
33 Lengpa chun ahungna lampi’a hunglut louding ahi,” tin Pakaiyin aseje.
Per la sama vojo, per kiu li venis, li reiros, kaj en ĉi tiun urbon li ne eniros, diras la Eternulo.
34 “Kamin loupina dingleh kasohpa David khohsahna jal’in keiman hiche khopi hi kavenbit’a kahuhdoh ding ahi,” ati.
Mi defendos ĉi tiun urbon, por savi ĝin pro Mi kaj pro Mia servanto David.
35 Hiche jan chun Pakai vantil khat Assyriate ngahmun ah achen Assyriate sepai sangsom le sang get le ja nga hochu aga that tan ahi. Ahing doh Assyriate chu jingkah’a agah thodoh uleh mithilong chu muntin’ah amu tauvin ahi.
En tiu nokto eliris anĝelo de la Eternulo kaj frapis en la tendaro de la Asirianoj cent okdek kvin mil. Kiam oni leviĝis matene, oni ekvidis, ke ili ĉiuj estas kadavroj senvivaj.
36 Assyria lengpa Sennacherib chun ngahmun ahin dalhan, ama gamsunga ahung kiletan ahi. Ama Nineveh khopia ainlam ajonnin hichea chun aumtan ahi.
Kaj Sanĥerib, la reĝo de Asirio, elmoviĝis kaj iris kaj rehejmiĝis kaj restis en Nineve.
37 Nikhat hi semthu pathen Nisroch chu ahouin’a aga hou pettah’in, achateni Adrammelech leh Sharezer chun chemjam’in athat lhontan ahi. Amani chu Ararat gamlang’ah ajam lhonin acha dangkhat Esarhaddon kitipa chun Assyria lengmun ahinlo tan ahi.
Kaj kiam li adorkliniĝis en la domo de sia dio Nisroĥ, liaj filoj Adrameleĥ kaj Ŝarecer mortigis lin per glavo, kaj mem ili forkuris en la landon Araratan. Kaj ekreĝis anstataŭ li lia filo Esar-Ĥadon.
