< 1 Samuel 3 >

1 Hitichun, Chapangpa Samuel chun Eli thempu noiya lhacha na atong jing in ahi. Hiche nikho phatlai chun Pakaiya kona thu hung kiphong chu ahahlheh jeng tai, chule themgao mu nei’ah a jongaum vah vah tapon ahi.
El niño Samuel servía ante el Señor bajo la supervisión de Elí. En aquella época no se escuchaba un mensaje del Señor con frecuencia, y las visiones no eran comunes.
2 Eli thempu in kho amuthei beh talou ahin, jankhat hi alupna ah aimutan ahi chule Samuel jong chu aimutan ahi.
Una noche, Elí se había ido a acostar en su habitación. Sus ojos estaban tan débiles que no podía ver.
3 Pathen thaomei kide jong chu kisumit loulai ahin, Samuel vang chu ponbuh sunga aimutan ahi. Alupna chu Pathen thingkong komtah ahi.
La lámpara de Dios aún no se había apagado, y Samuel estaba durmiendo en el Templo del Señor, donde estaba el Arca de Dios.
4 Photlot louvin Pakaiyin, “Samuel” tin ahin koutan ahile, “Hoiyo, Ipi thu hitam?” tin ana donbut in ahi.
Entonces el Señor lo llamó: “¡Samuel!” Samuel entonces respondió: “Aquí estoy”.
5 Ama athoudoh in Eli komlang ah alhaiyin, “Hiche ah kaume neikouvem?” aga tin ahile, Eli thempu jong, “Kakoupoi, nalupna ah chekit tan,” tin adonbut’in ahile amajong achekit tai.
Entonces corrió hacia Elí y le dijo: “Aquí estoy ¿Me llamabas?”. “Yo no te he llamado”, respondió Elí. “Vuelve a la cama”. Así que Samuel volvió a la cama.
6 Hichun Pakaiyin Samuel chu, “Samuel” tin ahin koukittai. Samuel jong athoudoh kit in Eli koma achekit in, “Hiche ah kaume neikouvem?” agatin ahi. Eli in jong hitin asei kit in, “Chapa kakoupoi, nalupna che kittan,” ati.
Entonces el Señor volvió a llamar: “¡Samuel!”. Y Samuel se levantó, fue a ver a Elí y le dijo: “Aquí estoy ¿Me llamabas?”. “Yo no te he llamado, hijo mío”, respondió Elí. “Vuelve a la cama”.
7 Samuel in Pakai ahi ding chu ahetlou ahi ajeh chu hitobang Pakai kouna chu anajah khah loulai ahi.
(Samuel aún no había llegado a conocer al Señor y no había recibido ningún mensaje de él).
8 Chuin Pakaiyin thumvei channan ahinkou kit in, Samuel athou doh in Eli thempu chu aga dong kit in, “Hiche ah kaume neikou vem?” ati. Chuin Eli in Pakai kouna ahiding kichen tah in ahetai.
El Señor volvió a llamar por tercera vez: “¡Samuel!”. Éste se levantó, fue a ver a Elí y le dijo: “Aquí estoy ¿Me llamabas?”. Entonces Elí se dio cuenta de que era el Señor quien llamaba al muchacho.
9 Chuin Samuel jah ah hitin aseipeh in, “Galum kit inlang, ijem tia nahung kikou kit’a ahileh, ‘Pakai seijin nalhachapa keiman kangaiye’” tin aseipeh tai, hichun Samuel jong ajalkhun lam ah akile kittai.
Así que Elí le dijo a Samuel: “Vuelve a la cama, y si escuchas el llamado, dile: ‘Habla, Señor, porque tu siervo te escucha’”. Así que Samuel volvió a su cama.
10 Chule Samuel henga Pakai ahung in, “Samuel! Samuel!” tin akouvin ahile, Samuel in, “Seijin nalhacha pa keiman kangaiye,” tin adonbut tan ahi.
El Señor llegó y se quedó allí, llamando igual que antes: “¡Samuel! Samuel!” Entonces Samuel respondió: “Habla, porque tu siervo te escucha”.
11 Chuin Pakaiyin Samuel koma, “Ven keiman Israel sunga thil khat kabol ding, ahin hichun aja jouse nakhang asut ding ahi.
El Señor le dijo entonces a Samuel: “Presta atención, porque voy a hacer algo en Israel que sorprenderá a todos los que lo escuchen.
12 Hiche nikho chule Eli insung douna a kasei jouse chu abulla kipat’a achaina geiya kaguilhun sah soh kei ding ahi.
Es entonces cuando cumpliré todo lo que he dicho, de principio a fin, contra Elí y su familia.
13 Keiman thutan nahi amale ainsung mite chunga thu katan ding ahi, tithu thu kapeh ahitai, hichu aimatih chana ding ahi, ajeh chu acha tenin Pathen ataitom lhon in, chule aman jong gihsalna aneipon ahi.
Le dije que juzgaré a su familia para siempre por los pecados que él conoce, porque sus hijos blasfemaron contra Dios y él no trató de detenerlos.
14 Hijeh chun keiman Eli le achateni chonsetna chu kangaidam lou ding, kilhai nale pumgo thilto ho a kisucham joulou ding ahitai,” ati.
Por eso le juré a Elí y a su familia: ‘La culpa de Elí y de sus descendientes no se quitará nunca con sacrificios ni con ofrendas’”.
15 Samuel alupna ah jingkah changeiyin aumdentai, Chuin ponbuh sunga konin ahung thoudoh in kot ahin hongdoh in, athujah ho seidoh ding akicha behseh in ahi. Pakai thusei chengho seidoh ding chu hahsa asa lheh in ahi.
Samuel permaneció en la cama hasta la mañana. Luego se levantó y abrió las puertas del Templo del Señor como de costumbre. Tenía miedo de contarle a Elí la visión.
16 Ahinlah Eli in akouvin, “Kacha Samuel,” tia agah kouleh, “Kei hicheah kaumnai,” tin Samuel in adonbut in ahi.
Pero Elí lo llamó y le dijo: “Samuel, hijo mío”. “Aquí estoy”, respondió Samuel.
17 “Pakaiyin nakoma ipi asei em? Abonchan imchah umlouvin neiseipeh in, ijem tia naim a naseidoh louva ahile Pathen mi jepna lePathen a kona thina nachunga chu mai tahen,” ati.
“¿Qué te ha dicho?” preguntó Elí. “No me lo ocultes. Que Dios te castigue muy severamente si me ocultas algo de lo que te dijo”.
18 Chuin Samuel in Eli koma abonchan aseipeh sohkei tai, imacha aseidoh lou aumtapoi. Hichun Eli thempun jong, “Hiche hi Pathen phatsah ahi,” tin aphongdoh in ahi.
Así que Samuel le contó todo y no le ocultó nada. “Es el Señor”, respondió Elí. “Que haga lo que le parezca bien”.
19 Samuel ahung khandoh toh lhon in Pakai in aumpin ahi. Chule thil ijakai Samuel in asei jouse aguilhung sohkei in ahi.
Samuel siguió creciendo. El Señor estaba con él y se aseguraba de que todo lo que decía era fiel.
20 Chule Israel mipite jouse, Dan a kipat chunglam Beersheba chengeijin ahen, Samuel Pathen themgao ahitai ti suhdet ahitai.
Todos en todo Israel, desde Dan hasta Beerseba, reconocían que Samuel era un profeta del Señor digno de confianza.
21 Pakai Pathen jong Shiloh mun ah akilah jing jeng in, Ponbuh sungah Samuel themgao komah thu alhut in, chule Samuel in Israel mipi te lah a ale lhut kit jin ahi.
El Señor siguió apareciendo en Silo, porque allí se revelaba a Samuel y le entregaba sus mensajes,

< 1 Samuel 3 >