Mark 7
1 Tua zawkciang in Pharisee te le thukhamhil te honkhat Jerusalem pan hongpai uh hi.
Farisæarane og nokre skriftlærde som var komne frå Jerusalem, samla seg ein gong kring Jesus.
2 Amate in Jesus nungzui pawlkhat te khut silngawl a ninpui taw anne a mu uh ciang in, mawsiat uh hi.
For dei hadde set at nokre av læresveinarne hans åt maten sin med ureine - dei meinte: utvegne hender;
3 Banghangziam cile amate ngeina a zui Pharisee te le Judah minam theampo, khut sil ngawl in anne ngei ngawl uh hi.
og farisæarane og alle jødar tvær alltid henderne vel fyrr dei et; det er ein skikk dei hev frå dei gamle, og den held dei seg etter;
4 Amate sumbuk pan a cia uh ciang zong, khut a sil bua uh le anne ngawl uh hi. Thu dang tampi a zui uh te, hai, beal, danbeal le sabuai ci bang te zong sil tawntung uh hi.
og når dei kjem frå torget, et dei ikkje fyrr dei hev skvett vatn yver seg; og mykje anna er det som hev vorte sed og skikk hjå deim, som å skylja koppar og krus og koparkjelar og benkjer.
5 Tasiaciang Pharisee te le thukhamhil te in ngeina te zui ngawl in, banghang khut sil ngawl in anne ziam? ci in dong uh hi.
So kom då farisæarane og dei skriftlærde og spurde honom: «Kvi fylgjer ikkje læresveinarne dine dei skikkarne me hev frå dei gamle, men et maten sin med ureine hender?»
6 Jesus in amate tung ah, Isaiah in phatak in noma a k ihitheamsak te thu a sonkholna a atsa bangma in, hi mite in a muk uh bek taw hong upat uh hi, ahihang a thinsung uh sia kei kung pan khuala uh hi.
Han svara: «Jesaja spådde sant um dykk, de hyklarar, som det stend skrive: «Med lipporn’ lovar dei meg, denne lyden, Men hugen deira han er langt ifrå meg.
7 Ahihang amate in mihing thupiak te sia ki hil na phabel atu in zang uh a, a lui thathong in kei hong bia uh hi.
D’er liten mun i at dei meg vil æra, Når det dei lærer folk er mannebod.»
8 Banghangziam cile, Pathian thupiak te vawk in, mihing te i ngeina beal le hai te sil ngeina zui zaw nu hi, tabang thudang tampi te zong vawt nu hi, ci in zo kik hi.
De ansar ikkje Guds bod, men held dykk etter menneskjelærdom.
9 Jesus in amate tung ah, Na ngeina uh na zui thei natu uh in, Pathian thupiak te nial thal nu hi.
Å jau, det er rett fint åtfare, » sagde han, «at de gjer Guds bod um inkje, so de kann fylgja skikkarne dykkar!
10 Banghangziam cile Moses in, na nu le na pa zakta in; a pa a hibale a nu a hamsiat peuma, thina thuak tahen:
Moses hev sagt: «Du skal æra far din og mor di!» og: «Den som bannar far sin eller mor si, skal døy!»
11 Ahihang note in, khatpo in a nu, a hibale a pa kung ah zatakna tu in van a nei te, hisia Corban hi, hisia letsong hi cinopna hi, Pathian kung ah piaksa hi: ci po le ama peng tu hi.
Men de segjer: «Når ein mann talar so til far sin eller mor si: «Det som eg kunde ha hjelpt deg med, skal vera ein korban» - det er: ei tempelgåva -
12 Tabang in a pa, a hibale a nu atu in a vawtsak tu te vawt nuam nawn ngawl nu hi;
so let de honom ikkje lenger få lov til å gjera noko for foreldri sine.
13 Na ki hil sawn uh na ngeina uh te zang in Pathian thu sia vang nei ngawl suaksak nu hi: tabang in na vawt uh dang tam mama lai hi, ci hi.
Soleis gjer de Guds ord um inkje med skikkarne dykkar, som de hev lært folk. Og slikt gjer de mykje av.»
14 Jesus in mihonpi te a vekpi in a kung ah sam a, Note sung pan khatsim in hong ngai tavun a, tel thei tavun:
So kalla han folket til seg att og sagde med deim: «Høyr på meg alle, og tenk på det eg segjer!
15 Mihing sia a puasang pan in a sung ah a tumsuk te taw a nin om ngawl hi: ahihang a sungsang pan apusuak thu te in ninsak hi.
Det finst ingen ting utanfor menneskjet som kann gjera honom urein um det kjem inn i honom; men det som kjem ut or menneskjet, det er det som gjer honom urein.
16 Khat po in zak thei na bil a nei le, za tahen, ci hi.
Høyr etter, kvar som høyra kann!»
17 Jesus sia mihonpi te kung pan in innsung ah a tum ciang in, a nungzui te in sontena taw kisai in thu dong hi.
Då han var komen inn og hadde skilst ifrå folket, spurde læresveinarne honom um dette ordtøket.
18 Jesus in amate tung ah, Note zong tel thei tuan ngawl nu ziam? Bangpo a hi zong a puasang pan mihing sung a tum sia in ama ninsak ngawl hi, ci sia tel thei ngawl nu ziam;
«Er de og so uvituge?» svara han. «Skynar de’kje at det som kjem inn i menneskjet utantil, kann aldri gjera honom urein?
19 Banghangziam cile a thinsung ah tum ngawl in a ngilpi sung ah tum a, taciang awng dum sung ah an theampo ki thiangsak hi ngawl ziam?
For det kjem ikkje inn i hjarta hans, men i buken, og fer ut der det skal; soleis vert all føda rein.
20 Tasiaciang Ama in, Mihing sung pan a pusuak sia in, tua mihing ninsak hi.
Men det som gjeng ut or menneskjet, » sagde han, «det gjer honom urein.
21 Banghangziam cile mihing thinsung pan in, ngaisutna pha ngawl, palngul mawna, paktatna, tual that,
For innantil, or menneskjehjarta, kjem dei vonde tankarne: lauslivnad, tjuvskap, manndråp,
22 Nguta, duhop na, ngitlona, theam na, maizum heak ngawl na, el na, sonsiat na, kiphatsakna, mawmawt na:
egteskapsbrot, girugskap, vondskap, svik, ukjurskap, ovund, gudsspotting, ovmod, vitløysa.
23 Hibang a pha ngawl theampo sia a sung pan a pusuak te hi a, mihing ninsak hi, ci hi.
Alt dette vonde kjem innantil, og gjer menneskjet ureint.»
24 Tua zawkciang Jesus tua mun pan in ding a, Tyre le Sidon ngamngi sang ah pai in, innkhat sung ah tum hi, kuama heak tu zong dei ngawl hi: ahihang bucip thei ngawl hi.
So tok han ut derifrå, og for burt til Tyrus-bygderne. Der gjekk han inn ein stad, og vilde ikkje nokon skulde vita det; men det kunde ikkje dyljast.
25 Banghangziam cile, doai ngilo vei numeino khat i nu in Jesus thu a zak cing, hongpai in a peang ah bok hi:
Ei kona hadde ei liti dotter som det var ei urein ånd i; då ho fekk høyra um honom, kom ho straks og kasta seg ned for føterne hans;
26 Taciang a tanu sung ah doai hawlkhiatsak tu in ngen hi; tua nupi nu sia Greek minam hi a, Syrophenician ngammi a hihi.
det var ei heidningkona, av syro-fønikisk ætt. Og ho bad at han vilde driva den vonde åndi ut or dotter hennar.
27 Ahihang Jesus in, Tate ngilva phot tahen: banghangziam cile tate i anluum laksak in, ui piaksak tu ngeina om ngawl hi, ci hi.
«Lat fyrst borni få eta seg mette!» svara han; «det er’kje vænt å taka brødet frå borni og kasta det for hund-ungarne.»
28 Tua nupi nu in, hi hi, Topa awng: hima kale, tate sabuai pan anneng tak sabuai nuai pan ui in ne thei hi, ci in zo kik hi.
«Jau, Herre, » svara ho; «små-hundarne et då og under bordet av smularne etter borni.»
29 Tasiaciang Jesus in a kung ah, Tua a kampau na hang in, pai tan a; na tanu sung pan in doai ngilo pusuak zo hi, ci hi.
Då sagde Jesus: «For det ordet skuld kann du ganga heim att; den vonde åndi hev fare ut or dotter di.»
30 A inn a thet ciang in, a tanu sung pan doai ngilo pusuak zo a, lupna tung ah a lum mu hi.
Då ho so kom heim, fann ho barnet liggjande på sengi, og åndi hadde fare ut.
31 Jesus sia Tyre le Sidon ngam kiim kot pan pai kik a, Decapolis ngam huam sung teng kantan in Galilee tuili theng hi.
Då han tok ut att frå Tyrus-bygderne, for han um Sidon til Galilæasjøen, midt igjenom Dekapolis-bygdi.
32 Taciang amate in Jesus kung ah nangong le a pau thei ngawl pa khat hong paipui uh a, a tung ah khut nga tu in ngen uh hi.
Då kom dei til honom med ein som var dauv og godtsom mållaus, og bad han vilde leggja henderne på honom.
33 Jesus in tua pa sia mihonpi te kung pan in mundang ah paipui a, a khutzung te a bil lang le lang sung ah thun in, cilphi a, a lei zong thamsak hi;
Jesus tok honom til sides, burt ifrå folkehopen, stakk fingrarne sine i øyro hans, og vætte tunga hans med råke av munnen sin.
34 Taciang Jesus vandak to in, a tau zawkciang tua pa kung ah, Ephphatha, ci hi, a khiakna sia, ki hong tahen, a cinopna a hihi.
So såg han upp imot himmelen og sukka, og sagde til honom: «Effata!» - det er: «Lat deg upp!»
35 Tasia pociang in a bil te ki hong in, a lei thangui zong ki phel a, a thiang vaset in pau hi.
Då vart øyro hans upplatne, bandet losna av tunga, og han tala klårt.
36 Jesus in tua thu kuama tung ah son ngawl tu in vaitha hi: ahihang a vaithak tam seseam le nasia va-ial in pualak hi;
Jesus forbaud deim å segja det med nokon. Men di meir han forbaud det, di meir bar dei det utyver.
37 Tasiaciang amate in lamdangsa mama uh a, Ama in na theampo a pha in vawt hi: nangong te khua zasak zo a, a pau thei ngawl te zong pausak hi, ci uh hi.
Dei var reint tekne og sagde: «Han hev gjort alt vel! dei dauve gjev han høyrsel, og dei mållause mæle.»
