Luke 14

1 Sabbath ni khat Jesus sia Pharisee upa te sung pan khat i inn ah anne tu a pai ciang in midang te in encik uh hi.

Pewnego razu, w święty dzień szabatu, Jezus gościł w domu jednego z przywódców faryzeuszy. Obecni tam goście śledzili każdy Jego ruch.

2 Taciang, en vun, a khut le a peang a tum pasal khat Jesus mai ah om hi.

Wtedy stanął przed Nim człowiek cierpiący na wodną puchlinę.

3 Jesus in thukhamhil te le Pharisee te, Sabbath ni in cina damsak sia ngeina a hi ziam? ci in dong hi.

Jezus zapytał więc zebranych tam faryzeuszy i przywódców religijnych: —Czy Prawo Mojżesza zezwala na uzdrowienie kogoś w szabat, czy nie?

4 Tasiaciang in amate pau ngawl in om uh hi. Taciang Jesus in cina pa len in damsak a, ciasak hi;

Oni jednak nie opowiedzieli ani słowem. Wtedy Jezus wziął chorego za rękę, uzdrowił go i odesłał do domu.

5 Jesus in amate tung ah, Note sung pan khatpo in a laa a hibale, a khui dumsung tak bang hile, sabbath ni in kai kik tu a, a pusua ngawl tu na om uh ziam? ci in dong hi.

Następnie powiedział: —Jeśli wasze dziecko lub zwierzę wpadnie w głęboki dół, to czy natychmiast ich nie wyciągacie, nawet w święty dzień szabatu?

6 Amate in hi thu zong bangma a zo kik thei bua uh hi.

I znowu nie potrafili Mu odpowiedzieć.

7 A ki sam leangna te in to na phabel te teal uh hi, ci a mu ciang in; amate tung ah sontena khat son hi,

Widząc zaproszonych gości, którzy wybierali sobie jak najlepsze miejsca, Jezus dał im następującą radę:

8 Khat po in mopoai ah hong sap ciang in, a sangbel indoi sung ah to heak in; nang sang in a zatak huai zaw a sam a hile;

—Jeśli ktoś cię zaprosi na wesele, nie zajmuj od razu najlepszego miejsca. Bo gdy wejdzie gość znaczniejszy od ciebie,

9 Nang hong sam sia hongpai tu a, ama na to na pial in; hong ci le, a niambel inndoi sung na to suk tu na maizum tu hi.

gospodarz domu powie ci: „Proszę, ustąp mu miejsca”. Zawstydzony, będziesz musiał wtedy zająć miejsce na szarym końcu.

10 Ahihang ngual in hong sap ciang in, a niambel inndoi ah pai in to in; taciang nang hong sam te hongpai ciang in, lawm awng, a sang zaw ah ka to in, hong ci tu hi: taciang in na an kuang umpui te mai ah zatakna na nga tu hi.

Jeśli więc zostaniesz zaproszony, zajmij najpierw ostatnie miejsce. Gdy zjawi się pan domu, podejdzie i zaproponuje ci: „Przyjacielu, mam dla ciebie lepsze miejsce!”. W ten sposób zostaniesz uhonorowany wobec wszystkich gości.

11 Banghangziam cile a kuamapo ama le ama a ki lamsang peuma ki khiasuk tu a; ama le ama a ki niamkhiak peuma ki lamsang tu hi.

Każdy, kto się teraz ubiega o wyróżnienie, będzie upokorzony, a ten, kto teraz okazuje pokorę, zostanie wyróżniony.

12 Jesus in a sam pa tung zong ah, Zing an ahizong, nitak an ahizong, na vawt ciang in, na ngualtam, na suapui, mealheak, mihau innpam te sam heak in; tabang in na sam a hile amate in nangma hong sam thuk kik tu a, hong lo kik tu hi.

Następnie zwrócił się do gospodarza: —Gdy wydajesz przyjęcie, nie zapraszaj wyłącznie przyjaciół, krewnych i bogatych sąsiadów—z nadzieją, że zrewanżują się tym samym.

13 Ahihang poai na vawt ciang in, mizawng, pumpi cing ngawl, peangbai le mittaw te sam in:

Zaproś również ubogich, kalekich, ułomnych i niewidomych.

14 Taciang nangma in thupha na sang tu hi; banghangziam cile amate in hong thukkik zo ngawl tu hi: mi thutang te thawkik na ni ciang hong thukkik tu hi, ci hi.

Będziesz szczęśliwy, bo tacy ludzie nie mają czym ci się odwdzięczyć, a nagrodę otrzymasz po zmartwychwstaniu prawych.

15 Anneak poai ah a ankuang umpui sung pan khat in, hi thu te a zak ciang in, Pathian kumpingam sung ah anluum a ne tu te thuphatoai a hihi, ci hi.

Słuchając tych słów, któryś z gości rzekł do Jezusa: —Szczęśliwy będzie ten, kto zasiądzie do uczty w królestwie Bożym!

16 Jesus in tua pa tung ah hibang in son hi, Mi khat in poai lian mama khat vawt a, khual tam mama hil hi:

Na to Jezus opowiedział mu taką historię: —Pewien człowiek zamierzał urządzić wielkie przyjęcie i rozesłał mnóstwo zaproszeń.

17 Nitak an neak hun ciang in a naseam te sawl a, a hil sa uh te kung ah, Pai tavun; banghangziam cile tu in na theampo ki nginsa hi zo hi, ci in sonsak hi.

Tuż przed rozpoczęciem wysłał do zaproszonych sługę z wiadomością: „Przygotowania zakończone! Zapraszam!”.

18 A sap te theampo ki tuiton tak in kamzong tek uh hi. A masabel khat in lo ciing khat ka lei a, pai in ka et kul tu hi: hong telthiam tan, ci hi.

Wszyscy jednak zaczęli się wykręcać. Jeden powiedział: „Właśnie kupiłem pole i koniecznie muszę je obejrzeć. Proszę, wybacz mi moją nieobecność”.

19 A dang khat in, kuital kap nga ka lei a, pai in tate ki sinsak nuam khi hi: hong telthiam tan, ci hi.

Drugi powiedział: „Właśnie kupiłem pięć par wołów i akurat wychodzę je wypróbować. Proszę, wybacz mi moją nieobecność”.

20 A dang khat in, zi ka nei a, hongpai thei ngawl khi hi, ci hi.

Jeszcze inny tak się usprawiedliwił: „Właśnie się ożeniłem. Chyba rozumiesz, że nie mogę przyjść”.

21 Naseampa sia a topa kung ah pai kik a, thu theampo son hi. Taciang innteakpa a thin-uk a, manlang in khuasung lampi le lamno teng ah pai tan a, mizawng, pumpi cing ngawl, peangbai le mittaw te hong paipui tan, ci hi.

Sługa wrócił i powtórzył wszystko swojemu panu. Ten, słysząc takie wymówki, rozgniewał się i nakazał: „Natychmiast idź na rynek oraz na ulice miasta i przyprowadź tu biednych, kalekich, ułomnych i niewidomych”.

22 Naseam pa in, Topa awng, na thupiak bang in vawt zo khi hi, ahihang mun awng lai hi, ci hi.

Po wykonaniu polecenia sługa oznajmił: „Panie, stało się tak, jak sobie życzyłeś, lecz mimo to pozostały jeszcze wolne miejsca”.

23 Taciang a topa in naseam pa kung ah, lamzikpi le daipam teng ah pai tan a, ka inn a dim thei natu, hongpai hamtang natu in sam in, ci hi.

„Wobec tego—rzekł pan—idź poza miasto i nakłaniaj napotkanych do przyjścia, tak aby mój dom był pełen gości.

24 Banghangziam cile, keima in hong ci khi hi, kasap te khat zong in ka nitak an tep ngawl tu hi, ci hi.

Z tych bowiem, których wcześniej zaprosiłem, nikt nie skosztuje przygotowanych potraw!”.

25 Mihon tampi te in a nung pan zui uh hi: taciang Jesus amate sang kihei a,

Gdy Jezus udał się w dalszą drogę, razem z Nim szły nieprzebrane tłumy ludzi. Skierował więc do nich takie słowa:

26 Mi khatpo ka kung hongpai in, a nu le a pa, a zi le a ta te, a suapui, a nau nu te le ama nuntakna zong a ensan bale, ka nungzui hi thei ngawl tu hi.

—Nikt nie może być moim uczniem, jeśli nie kocha Mnie bardziej niż swojego ojca, matkę, żonę, dzieci, braci czy siostry, a nawet bardziej niż samego siebie.

27 A kuamapo in ama thinglamte pua in ka nung pan hong zui ngawl peuma, ka nungzui hi thei ngawl tu hi.

Kto nie bierze swojego krzyża i nie idzie ze Mną, nie może być moim uczniem.

28 Banghangziam cile note sung pan khatpo in, tausangsak tu a sawm le, a man dong a cing tu le a cing ngawl tu to masa in aman tuat tu hi ngawl ziam?

Rozważcie więc swoją decyzję! Gdy ktoś z was chce rozpocząć budowę, to czy najpierw nie oblicza kosztów i nie upewnia się, że starczy mu na jej ukończenie?

29 Tabang tuat masa ngawl in, khuambul a phu zawkciang, a man dong a sa bale, a mu theampo in selno tu a,

W przeciwnym razie już po położeniu fundamentów może mu zabraknąć pieniędzy. A wtedy stanie się obiektem kpin i żartów.

30 Hisia pa in tausang sa napi, manzo ngawl hi, ci tu uh hi.

„Cóż za brak rozsądku!”—powiedzą ludzie. „Zaczął budować i nie skończył, bo nie ma już pieniędzy”.

31 A hibale kumpipa khat in, a dang kumpipa khat taw ki sim tu a hile, ama do tu in ngalkap tul kul taw hongpai sia, ngalkap tul sawm taw do thei tu le do thei ngawl tu, ci sia to in thu ngaisun masa ngawl tu ziam?

Który władca rozpocznie wojnę nie zastanawiając się najpierw, czy swą dziesięciotysięczną armią zdoła pokonać nadciągające dwadzieścia tysięcy żołnierzy wroga?

32 A do thei bua tu le, kumpi dangkhat kung ah, a khuala lai in kilemna vawt tu in, palai paisak tu hi.

Jeśli nie jest w stanie, rozpoczyna rokowania pokojowe, dopóki nieprzyjaciel jest jeszcze daleko.

33 Tabangma in, note sung ah a kuamapo in a neisa theampo a nusia bua a hile, ka nungzui hi thei ngawl tu hi.

Nikt z was nie może więc zostać moim uczniem, jeśli nie wyrzeknie się dla Mnie wszystkiego, co ma.

34 Ci sia pha hi: ahihang a al na a bo le, bangbang in al kiksak thei tu ziam?

Sól jest dobra—mówił dalej Jezus—lecz jeśli utraci swój smak, staje się bezwartościowa.

35 Leitang atu le phangawl, eaklei zong kizang thei ngawl hi; ahizong mihing te in a puasang ah vawk hi. Zak natu bil a nei theampo in za tahen, ci hi.

Do niczego już się nie nadaje, nawet do nawożenia gleby. Trzeba ją po prostu wyrzucić. Kto ma uszy, niech słucha uważnie!