James 1
1 Pathian le Topa Jesus Christ i naseam keima James in mun tatuam ah a ki thethang minam sawm le ni te nukset in kong paupui hi.
Jakob, Guds og Herren Jesu Kristi tenar, helsar dei tolv ætterne som er spreidde i framande land.
2 Ka suapui te awng, ze-etna a tatuam na thuak uh ciang in, lungdamna bebek hi, ci ngaisun tavun;
Haldt det for berre gleda, mine brør, når de kjem ut i ymse freistingar,
3 Na upna uh ze-etna in thuakzawkna hong piangsak hi.
etter di de veit at prøvingi av dykkar tru verkar tolmod!
4 Ahihang note kisapna bangma nei ngawl in, na picin thei natu uh thuakzawkna in a picing nasep hong seam tahen.
Men tolmodet må føra til fullkome verk, so de kann vera fullkomne og heile og ikkje vanta noko.
5 Note sung pan khatpo in ciimna a kisam le, zawnsak vawt ngawl in; mi theampo tung ah ngotak in a pia Pathian tung ah ngen tahen.
Men dersom nokon av dykk vantar visdom, so bede han Gud, han som gjev alle viljugt og utan vondord, og han skal få.
6 Ahihang uplakna nei ngawl in upna taw ngen tahen. Banghangziam cile uplakna a nei te sia tuipi sung ah hui i mut tuihual taw kibang hi.
Men han må beda med tru og ikkje tvilande; for den som tvilar, er liksom havbåra, som vert rørd og rugga av vinden.
7 Banghangziam cile tua pa in Topa tung pan in na khatpo nga tu khi hi, ci ngaisun heak tahen.
For ikkje må det menneskjet tru at han skal få noko av Herren,
8 Thinka nei mihing te sia a pai na theampo ah kho ngei ngawl hi.
slik ein tvihuga mann, ustød på alle sine vegar.
9 Dinmun niam napi lapsangna a nga ahile, lungdam tahen:
Men den låge broren rose seg av sin høgleik,
10 Ahihang mihau pa sia khiaksuk na a thuak le, lungdam tahen: banghangziam cile ama sia lopa pak pul bang in bo kik tu hi.
og den rike av sin lågleik; for han skal kverva burt som blomen på graset:
11 Banghangziam cile, ni sia a sa mama in a sua ciang in lopa sia hul a, a pak pul hi, taciang a hoina zong bo hi: tasia bangma in mihau pa zong ama pai na mun lampi theampo ah hul in bo tu hi.
Soli gjekk upp med sin hite og gjorde graset turt, og blomen på det fall av, og hans fagre åsyn vart øydelagd. Soleis skal og den rike visna på sine vegar.
12 Ze-etna a thuak zo pa sia mihing thuphatoai a hihi: banghangziam cile ama sia ze-etna a thuak zawkciang in, nuntakna kham lukhu nga tu hi, tasia sia Topa in Ama a it te kamciam a piaksa a hihi.
Sæl den mannen som held ut i freisting! for når han er prøvd, skal han få livsens kruna, som Gud hev lova deim som elskar honom.
13 Kuama in zong ze-etna a thuak uh ciang in Pathian in hong ze-et hi, ci heak tahen: banghangziam cile Pathian sia siatna taw hong ze-et thei ngawl bangma in, Ama in zong kuama ze-et ngawl hi:
Ingen må segja når han vert freista: «Eg vert freista av Gud; » for Gud er ikkje freista av det vonde, og sjølv freistar han ingen.
14 Ahihang ama cilesa deina in kai vawk a, a zolbawl ciang in ze-etna thuak hi.
Men kvar ein vert freista når han vert dregen og lokka av si eigi lyst!
15 Taciang cilesa deina in naupai a, mawna hong piang hi: taciang mawna a khanthin ciang in, thina hong piang hi.
sidan, når lysti vert med barn, ber ho synd; men når syndi er fullmogna, føder ho daude.
16 Ka it suapui te awng, ngaisun khial heak vun.
Far ikkje vilt, mine kjære brør!
17 Letsong pha le a picing te theampo sia khuavak te i Pa kung pan in hongpai hi a, tunglam pan hongpai a hihi, Ama tung ah kikhealna om ngawl a, kikheal na lim beak zong om ngawl hi.
All god gåva og all fullkomi gåva kjem ovantil frå faderen til ljosi, han som det ikkje er umbrøyte ved eller skiftande skugge.
18 Bitphua theampo sung pan in eite sia anpal masabel te i hi thei natu in thuman kammal zang a, Ama deina bang in eite hong piangsak hi.
Etter sin vilje hev han født oss ved sannings ord, so me skulde vera ei fyrstegrøde av hans skapningar.
19 Tua ahikom, ka it suapui te awng, kuama po sia thu ngai na lam ah zuanngang tahen a, pau tu le thin-uk natu lam ah zuanhai tahen:
Det veit de, kjære brør! Men kvart menneskje vere snar til å høyra, sein til å tala, sein til vreide,
20 Banghangziam cile mihing thin-ukna in Pathian i thutang suana nasep seam thei ngawl hi.
for ein manns vreide verkar ikkje det som er rett for Gud.
21 Tua ahikom a niin le hazatna a valkai te nusia vun a, a ki suan Pathian kammal, na thaa uh a ngum thei sia thinneam na taw sang tavun.
Legg difor av all ureinskap og alt som er att av vondskap, og tak med spaklynde imot ordet som er innplanta i dykk, og som er megtigt til å frelsa sjælerne dykkar!
22 Ahihang noma le noma ki theam a, Pathian thu sia a zabek te hi ngawl in, a seam te hi tavun.
Men vert slike som gjer etter ordet og ikkje berre høyrer det og dermed dårar dykk sjølve!
23 Banghangziam cile Pathian thu sia a zak bek za a, a seam ngawl te sia, limlang sung ah ama hi babang a maitang a en pa taw kibang hi:
For dersom nokon høyrer ordet og ikkje gjer etter det, då er han lik ein mann som skodar sitt naturlege andlit i ein spegel;
24 Banghangziam cile ama le ama ki en a, taciang mundang ah a pai kik ciang in ama sia bangbang mihing khi ziam, ci mangil kik pai hi.
han skoda seg sjølv og gjekk burt og gløymde straks korleis han såg ut.
25 Ahihang a kuama po in suatakna thukham picing sia en a, tua sung ah a om suak peuma, thu ngai napi a mangil kik lel hi ngawl in, a seam le, tua pa sia a sepna sung ah thuphatoai a hihi.
Men den som ser inn i fridomens fullkomne lov og held ved med det, so han ikkje vert ein gløymsam tilhøyrar, men ein som gjer gjerningi, han skal vera sæl i si gjerning.
26 Note sung ah mi khatpo sia biakna lam hanciam mama bang hi napi, a lei a keam bale, ama thinsung a theam a hihi, hisia pa biakna sia a luithathong a hihi.
Dersom nokon meiner at han er ein gudsdyrkar, og ikkje tøymer tunga si, men dårar sitt eige hjarta, hans gudsdyrking er fåfengd.
27 Pathian le Pa mai ah a thiangtho le a niin ngawl biakna i ci sia in, pa nei ngawl te le meingong haksatna thuak te ve a, hi leitung i niin bang ngawl in ama le ama ki kepthiamna a hihi.
Ei rein og lytelaus gudsdyrking for Gud og Faderen er dette: å sjå til faderlause og enkjor i deira trengsla, å halda seg sjølv uflekka av verdi.
