Zekhariah 3

1 Te phoeiah BOEIPA puencawn hmai kah aka pai khosoih puei Joshua te kai n'tueng. Te vaengah Satan tah anih te khingkhoek hamla a bantang ah pai.

So let han meg sjå Josva, øvstepresten. Han stod framfor Herrens engel, og ved høgre sida hans stod Satan og vilde klaga honom.

2 BOEIPA loh Satan te, “BOEIPA loh, Satan nang te n'tluung saeh, Jerusalem aka coelh BOEIPA loh nang te n'tluung pai saeh. Hmaipok he hmai lamloh a huul moenih nama?,” a ti nah.

Men Herren sagde til Satan: «Herren skal skjella deg ut, Satan! Herren skal skjella deg ut, han som hev valt ut Jerusalem! Er ikkje denne ein brand som er berga ut or elden?»

3 Te vaengah Joshua kah himbai pueinak te a khawthaw la om tih puencawn mikhmuh ah pai.

Men Josva var klædd i skitne klæde der han stod framfor engelen.

4 Te dongah a mikhmuh ah aka pai te a doo tih a voek phoeiah, “A pum dong lamkah himbai a khawthaw te dul laeh,” a ti nah. Te daengah Joshua te, “So lah, Namah kah thaesainah te na pum dong lamloh kan dul tih nang te boeimanghni kam bai sak,” a ti nah.

Då tok engelen til ords og sagde til deim som stod framfor honom: «Tak av honom dei skitne klædi!» Og til honom sjølv sagde han: «Sjå, eg hev teke burt syndeskuldi di, og no skal du klædast i høgtidsbunad.»

5 Te phoeiah, “A lu ah lupong cim muei sak uh,” ka ti nah. Te dongah lupong cim te a lu ah a muei sakuh. Anih te himbai a bai sak uh vaengah BOEIPA kah puencawn pai.

Då sagde eg: «Å, set ei rein huva på hovudet hans!» Og dei sette den reine huva på hovudet hans og hadde på honom klædi, medan Herrens engel stod der.

6 Te phoeiah BOEIPA puencawn loh Joshua te a rhalrhing sak tih,

Og Herrens engel vitna for Josva og sagde:

7 “Caempuei BOEIPA loh he ni a thui. Ka longpuei ah na pongpa atah, ka kuek te na tuem atah, nang long khaw kai imkhui te na lai na tloek pah vetih ka vongup te na dawndah bal ni. Te daengah ni aka pai rhoek lakli ah nang hamla caehlong kang khueh eh.

«So segjer Herren, allhers drott: Dersom du gjeng på mine vegar og held mine fyresegner, so skal du både få styra mitt hus og vakta mine fyregardar, og eg skal gjeva deg lov til å ferdast millom desse som her stend.

8 Khosoih puei Joshua aw, namah neh na mikhmuh kah kho aka sa na hui loh hnatun uh laeh. Amih tah kopoekrhai hlang rhoek ni. Kai loh ka sal he cangdueng lam ni kang khuen ngawn ne.

Høyr no, Josva, du øvsteprest! Du og dine felager som sit her framfyre deg, skal vera teikn og fyrebod; for sjå, eg vil lata tenaren min, Renning koma.

9 Joshua mikhmuh ah lungto ka tloeng ngawn coeng ne. Lungto pakhat dongah mik parhih om tih a thingthuk khaw ka thuk coeng ne. He tah caempuei BOEIPA kah olphong ni. Te dongah he diklai kah thaesainah he hnin at ah ka khum sak ni.

For sjå, den steinen som eg hev lagt framfor Josva - på denne eine steinen vaker sju augo - på denne steinen ritar eg innskrifti som høyrer til, segjer Herren, allhers drott, og eg taka burt syndeskuldi åt dette landet på ein einaste dag.

10 He tah caempuei BOEIPA kah olphong ni. Te khohnin ah tah hlang loh a hui te misur hmui neh thaibu hmui la na khue uh ni,” a ti nah.

På den dagen, segjer Herren, allhers drott, skal kvar og ein av dykk kunna beda venen sin til gjestebod under vintreet og fiketreet.»