< Olphong 16 >

1 Te phoeiah Bawkim lamkah ol ue ka yaak tih puencawn parhih te, “Cet uh lamtah Pathen kah thinsanah bunang parhih te diklai la lun uh,” a ti nah.
آنگاه از معبد صدایی بلند شنیدم که به آن هفت فرشته می‌گفت: «بروید و هفت جام غضب خدا را بر زمین خالی کنید.»
2 Lamhma tah cet tih a bunang te diklai ah a lun tangloeng. Te vaengah satlung kah kutnoek aka khueh rhoek neh a muei aka bawk hlang rhoek soah a thae neh a tloh la buhlut a om pah.
پس فرشتهٔ اول بیرون رفت و وقتی جام خود را بر زمین خالی کرد، در بدن کسانی که نشان آن وحش را داشتند و مجسمه‌اش را پرستش می‌کردند، زخمهایی دردناک و وحشتناک به وجود آمد.
3 A pabae long khaw a bunang te tuitunli ah a lun. Te vaengah aka duek kah thii bangla poeh tih tuitunli kah hingnah hinglu boeih duek.
فرشتهٔ دوم جامش را در دریا ریخت و آب دریا مثل خون مرده شد، و تمام جانوران دریایی مردند.
4 A pathum long khaw a bunang te tuiva neh tuisih tui ah a lun hatah thii la poeh.
سپس فرشتهٔ سوم جام خود را بر رودخانه‌ها و چشمه‌ها ریخت و آب آنها به خون تبدیل شد.
5 Te phoeiah tui kah puencawn te, “Aka dueng la na om pai. Aka om tangtae la na om. Na Cim dongah hekah rhoek he lai na tloek.
آنگاه شنیدم این فرشته که فرشتهٔ آبها بود، می‌گفت: «ای قدوس، که هستی و بوده‌ای، تو عادلی در این حکمها که فرستاده‌ای.
6 Hlangcim rhoek neh tonghma rhoek kah thii te a hawk uh dongah amamih kah thii khaw tul ham na paek te yook uh pai saeh,” a ti uh te ka yaak.
زیرا آنها خون مقدّسین و انبیای تو را ریختند. پس به آنان خون دادی تا بنوشند، چون سزایشان همین است.»
7 Te phoeiah hmueihtuk lamkah, “Thuem, Tloengkhoelh, Pathen Boeipa, nang kah laitloeknah tah thuem tih dueng,” a ti te ka yaak.
آنگاه صدایی از مذبح شنیدم که می‌گفت: «بله، ای خداوند، ای خدای توانا، تو از روی حق و عدل داوری و مجازات می‌کنی.»
8 A pali long khaw a bunang te khomik dongah a lun. Te vaengah hlang te hmai neh hlup ham a paek.
سپس فرشتهٔ چهارم جامش را روی خورشید خالی کرد تا خورشید با آتش خود همه را بسوزاند.
9 Te dongah hlang te a ling halue la a kaeng. Te vaengah hekah lucik soah saithainah aka khueh Pathen ming te a soehsal uh tih a thangpomnah paek ham yut uh pawh.
پس همه از آن حرارت شدید سوختند. اما به جای این که از افکار و رفتار بد خود توبه کرده، خدا را جلال دهند، به سبب این بلاها به او کفر می‌گفتند.
10 A panga long khaw a bunang te satlung kah ngolkhoel dongla a lun. Te vaengah a ram tah a hmuep la poeh tih tloh dongah a lai te a kueh uh.
فرشتهٔ پنجم جامش را بر تخت آن وحش ریخت، به طوری که تاج و تخت او در تاریکی فرو رفت، و دار و دستهٔ او از شدت درد، لبهای خود را می‌گزیدند.
11 A tloh neh a buhlut kongah vaan Pathen te a soehsal uh. Tedae a khoboe tah yut uh pawh.
ایشان نیز از درد زخمهای خود، به خدای آسمان کفر گفتند و از رفتار بد خود توبه نکردند.
12 A parhuk long tah a bunang te Euphrates tuiva puei ah a lun. Te vaengah a tui loh a kak pah. Te nen ni khomik khothoeng lamkah manghai longpuei a rhoekbah eh.
فرشتهٔ ششم جامش را بر رودخانهٔ بزرگ فرات خالی کرد و آب رودخانه خشک شد، به طوری که پادشاهان مشرق‌زمین توانستند نیروهای خود را بدون برخورد با مانع به سوی غرب ببرند.
13 Te vaengah tuihnam ka lamkah khaw, satlung ka lamkah khaw, laithae tonghma ka lamkah khaw, rhalawt mueihla pathum te bukak bangla ha thoeng te ka hmuh.
آنگاه دیدم سه روح پلید به شکل قورباغه، از دهان اژدها و آن وحش و پیامبر دروغین بیرون آمدند.
14 Rhaithae mueihla kah a saii miknoek ni te. Te tah lunglai pum kah manghai rhoek taengah cet uh tih Tloengkhoelh Pathen kah khohnin puei kah ham caem a coi.
این روحهای پلید که می‌توانند معجزه نیز بکنند، به سراغ تمام فرمانروایان جهان رفتند تا در آن روز عظیم داوری خدا، آنها را به ضد خداوند وارد جنگ کنند.
15 Hlanghuen bangla ka pawk coeng he. Aka hak tih a himbai aka tuem tah a yoethen. Te daengah ni pumtling la pongpa pawt vetih a yah a tueng pawt eh.
حال، به آنچه عیسی مسیح می‌گوید توجه کنید: «مانند دزد، زمانی که منتظر نیستید می‌آیم! خوشا به حال کسی که برای بازگشت من آماده است و لباس خود را نگاه می‌دارد مبادا برهنه راه رود و رسوا شود.»
16 Te dongah amih te Hebrew neh Armageddon la a khue hmuen ah a tun sak.
آنگاه تمام لشکرهای جهان را در محلی گرد آوردند که به زبان عبری آن را «حارمجدون» (یعنی «کوه مجدو») می‌نامند.
17 A parhih long khaw a bunang te yilh dongah a lun. Te vaengah bawkim ngolkhoel lamkah ol ue ha thoeng tih, “Om coeng,” a ti.
فرشتهٔ هفتم نیز جامش را در هوا خالی کرد. آنگاه از آن تخت که در معبد بود، صدایی بلند شنیدم که می‌گفت: «همه چیز به پایان رسید!»
18 Te vaengah khophaa ol neh rhaek la thoeng. Te bang lingluei puei aka thoeng te diklai dongah hlang aka om parhi te ana om noek moenih. Lingluei khaw te tluk aih la a tloh mai.
در آن هنگام، چنان رعد و برق و زمین لرزهٔ شدیدی شد که در تاریخ بشر سابقه نداشت.
19 Kho puei tah vaang pathum la om tih namtom rhoek kah kho te tim. Babylon kho puei te khaw Pathen hmaiah a kosi thinsanah misur boengloeng te anih tul ham te a poek.
شهر بزرگ بابِل نیز سه قسمت گردید و سایر شهرهای دنیا هم به صورت توده‌های پاره سنگ درآمدند. به این ترتیب، خدا از گناهان بابِل چشم‌پوشی نکرد، بلکه جام غضب خود را تا آخرین قطره، به او نوشانید؛
20 Tuisanglak boeih loh rhaelrham coeng tih, tlang rhoek loh tueng pawh.
جزیره‌ها ناپدید و کوهها زیر و رو شدند؛
21 Rhael nu khaw coi yakhat tluk la vaan lamloh hlang soah tla. A lucik te a nah la bahoeng a om dongah rhael kah lucik kongah hlang rhoek loh Pathen te a soehsal uh.
تگرگ وحشتناکی بر سر مردم بارید، تگرگی که هر دانهٔ آن پنجاه کیلو بود! و مردم برای این بلای وحشتناک به خدا کفر و ناسزا گفتند.

< Olphong 16 >