< Olphong 15 >

1 Te phoeiah vaan ah a tloe miknoek aka len tih aka khuet te ka hmuh. Pathen kah thinsanah tah amih taengah cung coeng tih lucik hnukkhueng a parhih te puencawn parhih loh han khuen.
Aconteceu no céu outra coisa bem incomum. Vi sete anjos, cuja responsabilidade era de punir os (OU: impor sofrimento nos) [rebeldes]com sete pragas/de sete formas diferentes. Deus está tão zangado [com os rebeldes que ]é esta a última [vez que vai castigá-los com propósito de lhes oferecer oportunidade de se arrependerem do seu comportamento pecaminoso].
2 Te phoeiah hmai neh a thoek te cilrhik tuili bangla ka hmuh. Satlung neh a muei te khaw, a ming toeknah te khaw aka noeng tah cilrhik tuili ah pai uh tih Pathen kah rhotoeng a pom uh.
Vi algo que parecia um mar [feito de ]vidro misturado com fogo. Vi as pessoas que venceram à besta, [recusando adorá-la, ]a ela e à imagem dela, e [não deixando que o agente/representante dela as marcasse com ]o número que corresponde ao nome da besta [PRS]. Elas estavam na praia do mar [que parecia ]de vidro. Tinham nas mãos harpas [para louvarem a ]Deus.
3 Te vaengah Pathen kah sal Moses laa neh Tuca laa te a sak uh tih, “Tloengkhoelh Pathen Boeipa nang kah bibi tah len tih khuet coeng. Namtom rhoek kah Manghai, na longpuei tah dueng tih thuem.
Elas entoavam uma canção [parecida àquela ]que o servo de Deus, Moisés, [cantou há muito tempo. ]Elas cantavam [assim para louvar a Jesus, aquele que parece ]um cordeiro: “Senhor Deus todo-poderoso, tudo que tu fazes é poderoso e maravilhoso! Tu sempre ages de forma justa e verdadeira. Tu és rei para sempre!
4 Aka rhih loengloeng pawt te unim? Boeipa aw na ming khaw thangpom mueh la unim aka om pawt pai eh. Te dongah nang bueng na cim, Na rhilam a tueng dongah namtom boeih ha pawk uh vetih na hmaiah bakuep uh ni,” a ti uh.
Ó Senhor, todos vão/quem não [RHQ] temer-te/te temeria e honrar-te/te honraria, pois só tu és santo! [O povo de ][MTY] todas as nações virá adorar diante de ti, pois [tu ]mostras [a todos ]que tens julgado retamente a [todo o mundo]”.
5 He phoeiah khaw ka hmuh. Te vaengah bawkim te a ong tih vaan ah laipai kah dap khaw om.
Depois, vi o templo no céu, [que corresponde à ]tenda [que os israelitas montaram no deserto. Era a tenda que comtinha ]os [Dez Mandamentos]. Estava aberta a porta dele.
6 Te vaengah bawkim lamkah lucik rhoek parhih aka pom puencawn parhih loh ham paan. Hlamik a cim thik a bai uh phoeiah a rhang ah sui lamko a vah uh.
Saíram do templo os sete anjos [que mandaram ]as sete pragas [para castigar os seres humanos]. Eles vestiam [roupas ]de linho limpo e branco, com cintos de ouro em torno do peito.
7 Te vaengah mulhing pali ah pakhat loh kumhal kah kumhal la aka hing Pathen kah thinsanah neh aka bae sui bunang parhih te puencawn parhih taengah a paek. (aiōn g165)
Um dos quatro [seres ]viventes deu [a cada um ]dos sete anjos um vaso de ouro cheio de [vinho. O vinho simbolizava ]o fato de Deus, que vive para sempre, punir severamente [os rebeldes]. (aiōn g165)
8 Bawkim te khaw Pathen kah thangpomnah neh a thaomnah hmaikhu khuk bae. Te dongah puencawn parhih kah lucik parhih a khah hlandue tah bawkim la ukhaw kun thai pawh.
O templo estava cheio de fumaça, [que mostrava que estava presente ]o glorioso e todo-poderoso Deus. Ninguém pôde entrar no templo até se completarem as sete pragas, que os sete anjos [mandariam].

< Olphong 15 >