Tingtoeng 89
1 Ezrakhi Ethan kah Hlohlai BOEIPA kah sitlohnah te, cadilcahma phoeikah cadilcahma duela, kumhal ah ka hlai ni. Namah kah uepomnah te, ka ka neh ka tukkil ni.
Ein salme til lærdom av ezrahiten Etan. Um Herrens miskunns verk vil eg æveleg syngja frå ætt til ætt vil eg med min munn forkynna hans truskap.
2 Sitlohnah loh vaan a khoeng tih, a khuiah na uepomnah na soepboe te kumhal ah ka thui ni.
For eg segjer: Æveleg vert miskunn uppbygd, i himmelen gjer du din truskap fast.
3 Ka coelh taengah moi ka boh tih ka sal David taengah ka toemngam coeng.
«Eg hev gjort ei pakt med min utvalde, eg hev svore for David, tenaren min:
4 Na tiingan te kumhal duela ka thoh vetih na ngolkhoel te cadilcahma phoeikah cadilcahma ham ka hol pah ni. (Selah)
«Æveleg vil eg grunnfesta ditt avkjøme, og eg vil byggja din kongsstol frå ætt til ætt.»» (Sela)
5 Te dongah BOEIPA nang kah khobaerhambae te vaan rhoek loh, na uepomnah khaw a cim hlangping khuiah a uem uh.
Og himmelen prisar di undergjerning, Herre, og din truskap fær pris i samlingi av dei heilage.
6 BOEIPA neh khomong dongah unim aka tluk tih vaan hlang khuiah BOEIPA te u long nim a puet?
For kven i dei høge skyer likjest Herren? Kven er lik Herren millom gudesøner?
7 Pathen taengah tah, boeiping hlangcim kah baecenol nen khaw a sarhing pai. Te dongah a kaepvai boeih lakah a rhih om pai.
Ein Gud som er ovskræmeleg i løynderådet til dei heilage, og til rædsla for alle som er ikring honom.
8 Caempuei Pathen, BOEIPA namah bangla unim aka om? BOEIPA tah tlung tih na kaepvai ah na uepomnah om.
Herre, allhers drott, kven er sterk som du, Herre? Og din truskap er kringum deg.
9 Tuitunli kah a hoemdamnah te aka taemrhai khaw namah ni. Tuilae a thoh vaengah amih te na domyok sak.
Du råder yver havsens ovmod; når bylgjorne i det reiser seg, stiller du deim.
10 Nang loh Rahab na ngawn bangla na bantha neh na phop tih na thunkha rhoek te na sarhi neh na yaal.
Du hev slege Rahab sund som ein ihelslegen, med din sterke arm hev du spreidt dine fiendar.
11 Vaan rhoek khaw nang kah, diklai khaw nang kah bal. Lunglai neh anih dongkah aka om boeih namah loh na suen.
Himmelen er din, og jordi er di; jordriket og alt som er i det, hev du grunnlagt.
12 Tlangpuei neh bantang khaw namah loh na suen. Tabor neh Hermon loh na ming neh tamhoe rhoi.
Nord og sud hev du skapt; Tabor og Hermon fegnast i ditt namn.
13 Na ban te thayung thamal sai tih na kut khaw tanglue. Te dongah na bantang kut tah a pomsang.
Du hev ein arm med velde; sterk er di hand, høg er di høgre hand.
14 Na ngolkhoel hmuen la duengnah neh tiktamnah om tih sitlohnah neh oltak loh na hmai ah n'doe.
Rettferd og rett er grunnvoll for din kongsstol; miskunn og truskap gjeng fyre di åsyn.
15 BOEIPA kah tamlung aka ming tih na mikhmuh kah vangnah khuiah aka pongpa pilnam tah a yoethen pai saeh.
Sælt er det folk som kjenner til glederop; i ljoset frå ditt andlit skal dei ferdast.
16 Na ming neh hnin takuem omngaih uh tih na duengnah neh pomsang uh.
I ditt namn fegnast dei all dagen, og ved di rettferd vert dei upphøgde.
17 Amih kah boeimangnah sarhi la nang na om dongah na kolonah neh ka ki khaw na pomsang rhoela na pomsang coeng.
For du er prydnaden i deira styrke, og ved din godhug lyfter du upp vårt horn.
18 BOEIPA tah kaimih kah photling, Israel kah a cim, kaimih kah manghai ni.
For Herren høyrer vår skjold til, og vår konge til Israels Heilage.
19 Saivai atah, na hlangcim rhoek te mangthui neh na voek tih, “Pilnam khui lamkah ka coelh hlangrhalh taengah bomkung ka mop pah tih ka pomsang coeng.
Den gong tala du i ei syn til dine trugne og sagde: «Eg hev lagt hjelp i handi på ein veldug, eg hev upphøgt ein ungdom av folket.
20 Ka sal David te ka hmuh coeng tih kamah kah situi cim neh ka koelh coeng.
Eg hev funne David, tenaren min, med min heilage olje hev eg salva honom.
21 Ka kut te anih taengah tawn uh tih ka ban loh anih a thoh ni.
Mi hand skal alltid vera med honom, og min arm skal styrkja honom.
22 Anih te thunkha loh phae pawt vetih dumlai ca long khaw phaep mahpawh.
Fienden skal ikkje trengja honom, og den urettferdige skal ikkje kua honom.
23 Tedae a rhal te anih mikhmuh ah ka phop pah vetih a lunguet khaw ka vuek pah ni.
Men eg vil krasa hans motstandarar for hans åsyn, og slå deim som hatar honom.
24 Te vaengah anih taengah kai kah uepomnah neh sitlohnah om vetih ka ming neh a ki khaw pomsang uh ni.
Og min truskap og mi miskunn skal vera med honom, og i mitt namn skal hans horn verta upplyft.
25 A kut te tuitunli soah, a bantang kut te tuiva rhoek soah ka khueh pah ni.
Eg vil leggja hans hand på havet og hans høgre hand på elvarne.
26 Anih loh kai te, “Nang tah ka napa, ka Pathen neh kai ham khangnah lungpang,” lan'khue ni.
Han skal ropa til meg: «Du er min far, min Gud og mitt frelse-fjell!»
27 Kai long khaw anih te caming omthang neh diklai manghai rhoek kah a sangkoek la ka khueh ni.
Og eg vil setja honom til den fyrstefødde, til den høgste av kongarne på jordi.
28 Kamah kah sitlohnah te anih ham kumhal duela ka ngaithuen rhoe ka ngaithuen pah vetih, ka paipi he anih taengah cak ni.
Mi miskunn imot honom vil eg æveleg halda ved lag, og mi pakt skal standa fast for honom.
29 Te dongah a tiingan te a yoeyah la ka thoh pah vetih a ngolkhoel loh vaan khohnin bangla om ni.
Og eg vil halda uppe hans avkjøme til æveleg tid, og hans kongsstol so lenge himmelen varer.
30 A ca rhoek loh ka olkhueng he a hnoo uh tih ka tiktamnah dongah a pongpa uh pawt atah,
Dersom hans born forlet mi lov og ikkje vandrar etter mine domar,
31 ka khosing te a poeih uh tih ka olpaek te a ngaithuen uh pawt atah,
dersom dei bryt mine bodord og ikkje held mine fyresegner,
32 amih kah boekoek te mancai neh, amih thaesainah te khaw tlohthae neh ka cawh thil van ni.
då vil eg heimsøkja deira misgjerd med ris og deira skuld med plågor.
33 Tedae ka sitlohnah he anih taeng lamloh ka phae pah pawt vetih ka uepomnah te rhi ka lat pah mahpawh.
Men mi miskunn vil eg ikkje taka frå honom, og ikkje vil eg svika i min truskap.
34 Ka paipi he ka poeih pawt vetih ka hmui lamkah aka thoeng khaw ka thovael mahpawh.
Eg vil ikkje brjota mi pakt og ikkje brigda ordi frå mine lippor.
35 Ka cimcaihnah neh vai ka toemngam tangtae te David taengah khaw ka laithae mahpawh.
Eitt hev eg svore ved min heilagdom, sanneleg, for David vil eg ikkje ljuga.
36 Anih kah tiingan te kumhal duela om vetih a ngolkhoel loh kai hmaiah khomik bangla om ni.
Hans avkjøme skal vera til æveleg tid, og hans kongsstol som soli for mi åsyn.
37 Hl a bangla kumhal ah cikngae vetih khomong soah uepom laipai la om ni,” na ti. (Selah)
Som månen skal han standa æveleg, og vitnet i skyi er trufast.» (Sela)
38 Tedae na hlahpham tih na hnawt coeng dongah na koelh hlang te na poe.
Og du hev støytt burt og forsmått, du hev vorte harm på den du hev salva.
39 Na salpa kah paipi te na hai tih a rhuisam khaw diklai neh na poeih pah.
Du hev rist av deg pakti med din tenar, du hev skjemt hans kruna og kasta henne på jordi.
40 Anih kah tanglung khaw boeih na phae pah tih a hmuencak rhoek khaw porhaknah la na khueh pah.
Du hev brote ned alle murarne hans, du hev gjort hans festningar til grusdungar.
41 Longpuei kah aka pongpa boeih loh anih te a rheth uh dongah a imben rhoek kah kokhahnah coeng.
Alle som fer fram på vegen, plundrar honom, han hev vorte til spott for grannarne sine.
42 A rhal rhoek kah bantang kut te na pomsang pah tih a thunkha boeih kah ko na hoe sak.
Du hev upphøgt den høgre hand til hans motstandarar, du hev gjort alle hans fiendar glade.
43 A cunghang taeh khaw na kolong pah sak tih caemtloek vaengah khaw na duel pawh.
Du hev og late og hans sverdsegg vika, og hev ikkje halde honom uppe i striden.
44 A caihcilnah te na kangkuen sak tih a ngolkhoel te diklai la na voeih pah.
Du hev gjort ende på hans glans og kasta hans kongsstol til jordi.
45 A cacawn tue na rhaem pah tih, yah neh na thing. (Selah)
Du hev korta av hans ungdoms dagar, du hev lagt skam yver honom. (Sela)
46 BOEIPA nang mevaeng hil nim na thuh uh vetih, na kosi loh hmai bangla a yoeyah la rhong ve?
Kor lenge, Herre, vil du løyna deg æveleg? Kor lenge skal din harm brenna som eld?
47 Hlang ca rhoek boeih na suen he a poeyoek mai la. Te dongah mebang khosaknah dongah khaw kai he m'poek lah.
Kom då i hug kor stutt mitt liv er, og kor forgjengelege du hev skapt alle menneskjeborn.
48 Mebang hlang nim aka hing tih dueknah hmuh pawt ham, saelkhui kut lamkah a hinglu te aka poeng aka hal thai? (Selah) (Sheol h7585)
Kven fær vel liva og ikkje sjå dauden? Kven friar si sjæl frå helheims vald? (Sela) (Sheol h7585)
49 Ka Boeipa aw, lamhma kah na sitlohnah te ta? David taengah na uepomnah neh na toemngam te.
Herre, kvar er dine nådegjerningar frå fordoms tid, som du med eid lova David i din truskap?
50 Ka Boeipa aw na sal sokah kokhahnah he poek lah. Pilnam kah tuituknah boeih he ka kodang ah ka phueih he.
Herre, kom i hug den skam som ligg yver dine tenarar, at eg må bera i fanget alle dei mange folk,
51 BOEIPA aw, na thunkha rhoek loh m'veet uh coeng te, na koelh hlang kah kholaeh khaw a veet uh coeng te.
at dine fiendar spottar, Herre, at dei spottar hans fotspor som du hev salva.
52 BOEIPA tah kumhal duela a yoethen pai. Amen phoeiah Amen.
Lova vere Herren æveleg! Amen, amen!
