Tingtoeng 78
1 Asaph kah Hlohlai Ka pilnam aw ka olkhueng he hnatun uh lah. Ka ka lamkah olthui dongah na hna hooi uh lah.
Een leerdicht van Asaf. Luister naar mijn onderrichting, mijn volk, Geef acht op de woorden van mijn mond;
2 Hlamat lamkah olkael te ka ka dongkah neh ka ong vetih ka thaa dae ni.
Ik ga mijn mond voor een leerdicht openen, Diepzinnige lessen uit oude tijden verkonden!
3 Tekah te n'yaak uh tih m'ming uh vanbangl a a pa rhoek loh mamih taengah han thui uh.
Wat wij hebben gehoord en vernomen, En onze vaders ons hebben verteld,
4 BOEIPA koehnah, a tlungalnah neh khobaerhambae a saii te, aka thui rhoek loh a ca rhoek lamkah hmailong cadilcahma taengah khaw phah uh boel sih.
Dat willen wij niet voor hun kinderen verbergen, Maar het verhalen aan een volgend geslacht: Jahweh’s heerlijke daden en macht, En de wonderen, die Hij deed.
5 Jakob ham laipainah a khueng tih Israel dongah olkhueng la a ling te ni a ca rhoek taengah patoeng ming sak ham a pa rhoek a uen.
Hij gaf zijn geboden aan Jakob, Schonk aan Israël een wet; Hij beval onze vaderen, ze hun kinderen te leren,
6 Te daengah ni caldilcahma loh a ming uh eh. Hmailong ah a cun camoe rhoek long khaw a thoh uh puei vetih a ca rhoek taengah a tae pa eh.
Opdat een volgend geslacht ze zou kennen, En de kinderen, die hun werden geboren, Ze weer aan hun kinderen zouden vertellen.
7 Te vaengah a uepnah khaw Pathen pum ah a khueh uh vetih Pathen kah khoboe te hnilh uh mah pawh. A olpaek khaw a kueinah uh.
Zij moesten vertrouwen stellen in God, Niet vergeten Gods werken, zijn geboden onderhouden;
8 A napa rhoek bangla thinthah neh hlang koek cadil, a lungbuei aka cikngae pawt tih a mueihla loh Pathen aka tangnah mueh cadil la om uh pawt sue.
Niet worden als hun vaderen, Een lichtzinnig en opstandig geslacht: Een geslacht, onstandvastig van hart, En trouweloos van geest jegens God.
9 Liv a aka muk tih aka kaap Ephraim ca rhoek khaw caemrhal tue vaengah a hnuk la bung uh.
Maar Efraïms zonen waren ontrouw als schutters, Die terugtreden op de dag van de strijd.
10 Pathen kah paipi te ngaithuen uh pawt tih a olkhueng neh pongpa ham khaw a aal uh.
Ze deden het verbond met God niet gestand, En weigerden, zijn wet te beleven.
11 Te dongah amah kah bibi neh khobaerhambae amih a tueng te a hnilh uh.
Ze vergaten zijn machtige werken, De wonderen, die Hij hun had getoond.
12 Egypt kho Zoan hmuen kah a napa rhoek mikhmuh ah khobaerhambae a saii pah.
Toch had Hij ook voor hun vaderen Wondertekenen gewrocht In het land van Egypte, In de vlakte van Sóan:
13 Tuitunli te a phih pah tih amih a kat puei vaengah tui khaw som bangla pai.
Hij kliefde de zee en voerde hen er doorheen, Zette de wateren overeind als een dam.
14 Te phoeiah amih te khothaih ah cingmai neh khoyin puet te hmai vang neh a mawt.
Hij leidde hen overdag door een wolk, Door een lichtend vuur heel de nacht.
15 Khosoek ah lungpang rhoek te a hep pah tih tuidung bangla muep a tul.
Hij spleet in de woestijn de rotsen vaneen, En drenkte de steppen met plassen;
16 Thaelpang khuikah tuicip a thoeng sak tih tuiva tui bangla a hlawn.
Uit de klippen liet Hij beken ontspringen, En er water uit vloeien bij stromen.
17 Tedae rhamrhae ah Khohni te a koek uh tih a taengah tholh ham koep a koei uh.
Maar ze zondigden opnieuw tegen Hem, En tartten den Allerhoogste in de woestijn;
18 Amih kah hinglu dongah caak a hoe uh te khaw a thinko neh Pathen ni a noemcai uh.
Ze stelden God in hun hart op de proef, Door spijs voor hun leeftocht te eisen.
19 Pathen taengah khaw, “Khosoek khuiah caboei phaih ham Pathen te coeng thai aya?
En krenkend spraken ze over God: "Zou God een tafel in de woestijn kunnen dekken?"
20 Lungpang a boh tih tui a phuet vaengah soklong la long coeng ke. A pilnam ham buh khaw a paek thai vetih maeh a tael pah venim?,” a ti uh tih a thui uh.
"Zeker, Hij heeft wel de rotsen geslagen, En de steppen met plassen gedrenkt, Zodat er water uit vloeide, En er beken uit stroomden: Maar zal Hij ook brood kunnen schenken, En vlees aan zijn volk kunnen geven?"
21 BOEIPA loh a yaak vaengah a paan tih Jakob te hmai neh a kolh. Israel taengah khaw thintoek a khuen bal.
Toen Jahweh dit hoorde, Ontstak Hij in gramschap; Er ontbrandde een vuur tegen Jakob, En tegen Israël woedde zijn toorn:
22 Pathen te tangnah uh pawt tih Boeipa kah khangnah dongah a pangtung uh pawt dongah ni.
Omdat ze niet in God geloofden, En niet vertrouwden op zijn hulp.
23 Tedae a sokah khomong te a uen tih vaan thohkhaih rhoi te a ong.
Toch gaf Hij de wolken daarboven bevel, En ontsloot de poorten des hemels;
24 Te dongah amih kah a cak ham manna a tlan sak tih amih te vaan cangpai a paek.
Hij regende manna als spijs op hen neer, En schonk hun het hemelse koren:
25 Hlang loh rhaelnu buh a caak tih lampu khaw amih ham kodam la a thak pah.
De mensen aten het brood der engelen, Hij zond hun voedsel tot verzadiging toe.
26 Vaan lamkah kanghawn a hlah tih a sarhi neh tuithim yilh khaw a thawn.
Hij liet ook aan de hemel de oostenwind waaien, En zweepte de zuidenwind op door zijn kracht:
27 Te dongah maeh loh laipi bangla, vaa mul long khaw tuitunli kah laivin bangla amih soah tlan tih,
Hij regende vlees als stof op hen neer, Gevleugelde vogels als het zand van de zee;
28 a dap kaepvai kah a lambong lakli ah a hlak pah.
Hij liet ze midden in hun legerplaats vallen, En rond hun tenten.
29 Te dongah a caak uh tih muep cung uh. Amih kah ngaihlihnah vanbangla amih te a paek.
Zij aten, en werden ten volle verzadigd: Hij had hun geschonken, wat ze begeerden;
30 A ka dongah caak a paem uh pueng akhaw amamih kah hoehhamnah te kholong uh tak pawh.
Maar nog was hun lust niet voldaan, en de spijs in hun mond,
31 Te dongah Pathen thintoek amih taengla pai. Te vaengah amih khuikah thaomthathueng rhoek te a ngawn tih Israel cadongcaloe rhoek te a tulh.
Of Gods gramschap barstte tegen hen los; Hij richtte een slachting aan onder hun sterksten, En velde de bloem van Israël neer.
32 Te boeih khui lamkah tholh uh bal pueng tih Boeipa kah khobaerhambae te tangnah uh pawh.
Ondanks dit alles, bleven ze in hun zonden volharden, En niet aan zijn wonderen geloven.
33 Te dongah amih kah khohnin loh a honghi la, a kum khaw lungmitnah neh thok.
Toen liet Hij doelloos hun dagen verlopen, En in ontgoocheling hun jaren.
34 Amih te a ngawn van daengah ni Boeipa te a tlap uh. Mael uh tih Pathen a toem uh.
Ze zochten Hem enkel, wanneer Hij ze sloeg; Dan bekeerden ze zich, en vroegen naar God.
35 Te daengah amih kah lungpang Pathen neh amih aka tlan Khohni Pathen te a ngaidam uh.
Maar zelfs als ze gedachten, dat God hun Rots was, De allerhoogste God hun Verlosser,
36 Tedae amah te a ka neh a hloih uh tih a lai neh a taengah laithae uh.
Ook dan nog vleiden ze Hem met hun mond, En belogen Hem met hun tong.
37 Amih kah lungbuei te khaw Boeipa taengah hong pawt tih a paipi te tangnah uh pawh.
Neen, hun hart was Hem toch niet verknocht, Ze bleven zijn verbond niet getrouw.
38 A thinphoei lothaesainah khaw a dawth tih amih te phae pawh. Te dongah a thintoek khaw puet a hnop tih a kosi khaw boeih sah pawh.
Maar Hij bleef barmhartig, Vergaf hun de schuld en vernielde ze niet. Hoe dikwijls bedwong Hij zijn toorn, En liet zijn volle gramschap niet woeden:
39 Amih te pumsa lah om tih yilh loh a khum phoeiah ha mael pawt te khaw a poek.
Hij dacht er aan, dat ze maar vlees zijn, Een zucht; die vervliegt, en niet keert.
40 Khosoek ah Boeipa mat a koek uh vanbangla khopong ah Boeipa te a noih uh.
Hoe dikwijls nog hebben ze in de woestijn Hem verbitterd, En Hem in de steppe gekrenkt;
41 Te dongah Pathen te koekthoek a noemcai uh tih Israel kah hlang Cim te a phen uh.
Hebben ze God beproefd, Israëls Heilige gegriefd?
42 Rhal khui lamkah Boeipa kut loh amih a lat khohnin te poek uh pawh.
Neen, ze dachten niet terug aan de macht van zijn hand, Aan de dag, waarop Hij ze van den vijand verloste.
43 Amah kah miknoek te Egypt ah, kopoekrhai hno khaw Zoan hmuen ah a tueng sak.
En toch, wat voor tekenen had Hij in Egypte gedaan, En wonderen in de vlakte van Sóan!
44 A sokko khaw thii la a poeh sak tih tuicip kangna khaw o uh thai pawh.
Hun stromen had Hij in bloed veranderd, En hun beken ondrinkbaar gemaakt;
45 Amih aka yok ham pil neh amih aka phae ham bukak khaw a hlah pah.
Gulzige muggen op hen afgezonden, En kikvorsen, om ze te gronde te richten.
46 A cangthaih te phol taengla, a thaphu khaw kaisih taengla a paek pah.
Hij had hun gewas aan den sprinkhaan gegeven, En aan den schrokker hun vruchten;
47 Amih kah misur te rhael neh, a thaihae khaw tlansing neh a ngawn pah.
Hun ranken door hagel vernield, Hun moerbei door ijzel;
48 A rhamsa te rhael taengla, a boiva khaw rhaekhmai taengla a uup pah.
Hun vee een prooi der pest gemaakt, Hun kudde een buit der besmetting.
49 A thintoek thinsa kah a thinpom khaw, yoethae puencawn rhoi at kah kosi neh citcai te khaw amih taengah a sah.
En op henzelf had Hij zijn ziedende gramschap losgelaten, Zijn toorn, zijn woede en kwelling; Verderf-engelen op hen afgezonden, De vrije loop aan zijn gramschap gelaten:
50 A thintoek ham a hawn a saelh coeng. Amih kah hinglu te dueknah lamkah khaw hnaih pawh. Te dongah a hingnah te duektahaw taengla a paek pah.
Hij had ze de dood niet laten ontsnappen, Maar hun leven prijs gegeven aan de pest.
51 Egypt kah caming boeih neh Ham dap kah thahuem tanglue te a ngawn pah.
Hij had alle eerstgeborenen in Egypte geslagen, De eerstelingen der mannelijke kracht in de tenten van Cham.
52 Tedae a pilnam te boiva bangla a khuen tih khosoek khuiah tuping bangla a hmaithawn.
Maar zijn volk had Hij weggeleid als een kudde, En als schapen door de steppe gevoerd;
53 Amih te ngaikhuek la a mawt tih rhih uh pawt dae a thunkha rhoek te tuitunli loh a khuk.
Hij had ze veilig doen gaan, ze behoefden niemand te vrezen: Want de zee had hun vijand bedekt.
54 Te dongah amah kah bantang kut neh a men tlang cim khorhi la amih te a khuen.
Zo bracht Hij hen naar zijn heilige grond, Naar de berg, die zijn rechterhand had veroverd.
55 Namtom rhoek te amih hmai lamkah a haek pah tih rho la rhilong te a suem pah. Te dongah Israel koca loh amih kah dap ah kho a sakuh.
Hij dreef de volkeren voor hen uit, Gaf ze bij lot als erfdeel weg; En in hun tenten liet Hij wonen. Israëls stammen.
56 Tedae Khohni Pathen te a noemcai uh tih a koek uh, a olphong khaw khoem uh pawh.
Maar ook daar beproefden en tartten ze God, En onderhielden de geboden van den Allerhoogste niet.
57 A napa rhoek bangla balkhong uh tih hnukpoh uh. Lii a pawl la poeh uh.
Trouweloos vielen ze af als hun vaderen, Wispelturig als een onbetrouwbare boog;
58 A hmuensang neh Boeipa a veet uh tih a mueidaep neh a thatlai sakuh.
Ze tergden Hem door hun offerhoogten, En prikkelden Hem met hun beelden.
59 Pathen loh a yaak vaengah lungoe tih Israel te rhep a hnawt.
God merkte het, en ziedde van gramschap, En Israël begon Hem te walgen:
60 Te dongah Shiloh pohmuen neh hlang lakli kah a khueh dap te a phap sut.
Hij gaf zijn woning in Sjilo prijs, De tent, waar Hij onder de mensen verkeerde;
61 A sarhi te tamna la, a thangpomnah khaw rhal kut khuila a paek pah.
Zijn majesteit gaf Hij gevangen, Zijn glorie in de hand van den vijand.
62 A pilnam te cunghang taengla a tloeng tih a rho taengah khaw lungoe.
Hij wierp zijn volk ten prooi aan het zwaard, En grimde van toorn op zijn erfdeel:
63 Tongpang rhoek te hmai loh a hlawp dongah oila rhoek thangthen uh pawh.
Zijn jonge mannen werden verteerd door het vuur, Zijn maagden kregen geen huwelijkslied;
64 A khosoih rhoek te cunghang dongah cungku uh tih a nuhmai rhoek khaw rhap uh pawh.
Zijn priesters vielen door het zwaard, En zijn weduwen beweenden ze niet.
65 Te vaengah Boeipa loh aka ip muelh bangla, misurtui neh aka tamhoe hlangrhalh bangla haenghang.
Maar eindelijk ontwaakte de Heer, als iemand die slaapt, En als een krijgsman, bevangen door wijn:
66 A rhal rhoek te tloep a tloek tih amih te kumhal kokhahnah la a khueh.
Hij sloeg zijn vijanden achteruit, En bracht ze voor eeuwig tot schande.
67 Joseph kah dap khaw a hnawt tih Ephraim kah mancai te a tuek tloe moenih.
Toch bleef Hij de tent van Josef versmaden, En koos de stam van Efraïm niet uit!
68 Tedae a lungnah Zion tlang kah Judah mancai te a tuek.
Neen, Juda’s stam koos Hij uit, Sions berg, die Hij liefhad;
69 Te dongah a rhokso te a sang la a sak tih kumhal due diklai bangla a suen.
Hij bouwde zijn heiligdom hoog als de hemel, Vast als de aarde voor eeuwig.
70 A sal David te a tuek dongah boiva vongup lamkah a loh.
En Hij stelde zijn keuze In David, zijn dienaar! Hij nam hem van de schaapskooien weg,
71 A pilnam Jakob neh a rho Israel te luem puei ham ni anih te cacun hnuk lamkah a khuen.
En haalde hem van de zogende schapen, Opdat hij Jakob, zijn volk, zou weiden, En Israël, zijn erfdeel.
72 Te dongah a thinko neh amih te a luem puei tih, a kut kah a lungcuei neh a mawt.
Hij heeft ze geweid, rechtschapen van hart, En met bekwame hand ze geleid!
