Tingtoeng 38

1 David kah ngaidamnah Tingtoenglung Aw BOEIPA, na thinhul neh kai n'tluung boel lamtah na kosi neh kai n'toel boeh.

Ein salme av David; til minnesofferet. Herre, refs meg ikkje i din vreide, og tukta meg ikkje i din harm!

2 Na thaltang loh kai dongah sap ha tlaeh tih na kut loh kai n'nan.

For dine piler er farne ned i meg, og di hand hev falle tungt på meg.

3 Nang kah kosi dongah ka pum he hlang la om voelpawh. Ka tholh dongah ka rhuh a sading pawh.

Det finst inkje friskt i mitt kjøt for din vreide skuld; det er ikkje fred i mine bein for mi synd skuld.

4 Kai kathaesainah loh ka lu hang khuk tih, kai ham hnophueih bangla a rhih loh n'nan.

For mine misgjerningar stig meg yver hovudet, som ei tung byrd er dei meg for tunge.

5 Ka anglat dongah, ka boengha rhong tih rhim coeng.

Det luftar ilt av mine sår, dei renn av verk for min dårskap skuld.

6 Ka ngam paihaeh tangkik hil khohnin yungah kopang neh ka van.

Eg er krøkt, reint samanbøygd, heile dagen gjeng eg svartklædd.

7 Ka uen khaw boeih duih tih, ka pum he hlang la om voelpaawh.

For mine lender er fulle av brand, og det finst inkje frisk i mitt kjøt.

8 Ka lungmit tih ka paep dongah, lungbuei phoenanah neh mat ka kawk.

Eg er reint valen og sundslegen, eg skrik høgt av hjartestynjing.

9 Ka ngaihlihnah boeih he, ka Boeipa namah taengah ka hal tih, ka hueinah he namah taeng lamloh a thuh moenih.

Herre, for di åsyn er alt mitt ynskje, og min sukk er ikkje løynd for deg.

10 Ka lungbuei a thimpom tih ka thadueng hnoeng. Te dongah ka mik khaw tueng pawh.

Mitt hjarta slær hardt, mi kraft hev forlate meg, og jamvel mine augo hev mist sitt ljos for meg.

11 Ka tlohtat dongah ka lungnah ka paya rhoek loh saisai m'pai tak tih ka huiko khaw a hla lam ni a pai uh coeng.

Mine vener og frendar held seg undan frå mi plåga, og mine næmaste stend langt burte.

12 Ka hinglu aka mae rhoek loh n'hlaeh tih, kai yoethae puei ham aka tlap rhoek loh a talnah te a thui uh. Te dongah hlangthai palat rhoek loh hnin at puet n'taeng uh.

Og dei som ligg etter mitt liv, dei legg ut snaror, og dei som søkjer mi ulukka, dei talar um undergang og tenkjer på svik heile dagen.

13 Tedae kai tah hnapang bangla ka ya voelpawt tih olmueh loh a ka a ang pawt bangla ka om.

Og eg er som ein dauv, eg høyrer ikkje, og liksom ein mållaus som ikkje let upp sin munn.

14 Te dongah aka ya thai pawt tih a ka ah toelthamnah aka om pawt hlang bangla ka om.

Ja, eg er som ein mann som ikkje høyrer, og som ikkje hev motmæle i sin munn.

15 BOEIPA nang dongah ka hangdang tih nang loh nan doo bitni ka Boeipa ka Pathen aw

For til deg, Herre, stend mi von; du vil svara meg, Herre, min Gud!

16 Te dongah, “Ka kho he a paloe vaengah kai n'kohah thil uh tih kai soah pomsang uh ve,” ka ti.

For eg segjer: «Dei vil elles gleda seg yver meg; når min fot vaggar, høgmodast dei yver meg.»

17 Cungdonah ham ka tawn uh tih ka nganboh loh kamah taengah om taitu.

For eg er nær på å falla, og min hugverk er stendigt framfyre meg.

18 Te dongah kai kathaesainah te ka doek. Kamah kah tholhnah dongah ka mawn.

For eg må sanna mi skuld, syrgja yver mi synd.

19 Tedae ka thunkha rhoek kah hingnah tah ting tih a honghi dongah ka lunguet loh pungtai.

Og mine fiendar liver, dei er mannsterke, og dei er mange som hatar meg utan orsak.

20 Te dongah a then te a thae neh aka thuung rhoek loh kai n'khingkhoek vaengah a then te kamah loh ka vai rhoela ka vai.

Og dei som løner godt med vondt, stend meg imot, av di eg fer etter det gode.

21 Ka BOEIPA Pathen aw, kai n'hno boel lamtah kai taeng lamkah n'lakhla tak boeh.

Forlat meg ikkje, Herre! Min Gud, ver ikkje langt ifrå meg!

22 Kai bomkung la ha tawn uh laeh ka loeihnah Boeipa.

Kom meg snart til hjelp, Herre, mi frelsa!