Tingtoeng 109
1 Aka mawt ham David kah Tingtoenglung Kai kah koehnah Pathen aw hilphah boeh.
Til songmeisteren; av David, ein salme. Min lovsongs Gud, teg ikkje!
2 Halang kah a ka neh hlangthai palat kah a ka te kai taengah ong uh tih a lai loh a honghi a thui uh.
For dei hev late upp sin ugudlege og falske munn imot meg, dei hev tala imot meg med ljugartunga.
3 Hmuhuetnah olka neh kai m'vael uh tih a honghi nen khaw kai n'nen uh.
Med hatfulle ord hev dei kringsett meg og ført strid imot meg utan årsak.
4 Kai kah lungnah dongah kai n'khingkhoek uh cakhaw kai loh thangthuinah ka khueh pah.
Til løn for min kjærleik stod dei imot meg, endå eg berre bed,
5 Hno then te kai taengah boethae neh, kai kah lungnah te hmuhuetnah neh a khueh uh.
dei hev lagt vondt yver meg til løn for godt og hat til løn for min kjærleik.
6 Anih te halang loh cawh saeh lamtah a bantang kut ah Satan pai pah saeh.
Set ein ugudleg yver honom, og lat ein klagar standa ved hans høgre hand!
7 Anih te laitloek vaengah a halang phoe pah saeh lamtah a thangthuinah te tholh la poeh saeh.
Når han vert dømd, lat honom ganga skuldig ut, og lat hans bøn verta til synd!
8 A hing tue khaw a bawn la om saeh lamtah, a cawhnah te hlang tloe loh rhawt saeh.
Lat hans dagar verta få, lat ein annan få hans embætte!
9 A ca rhoek te cadah la, a yuu khaw nuhmai la om uh saeh.
Lat hans born verta farlause og kona hans enkja!
10 A ca rhoek khaw poeng poeng uh saeh lamtah buh bih uh saeh. A imrhong khui lamkah vawtthaih uh saeh.
Lat hans born flakka ikring og beda seg, lat deim ganga som tiggarar frå sin øydelagde heim!
11 A khueh boeih te puhlah loh n'hlaeh saeh lamtah a thaphu te kholong loh poelyoe pah saeh.
Lat okerkallen leggja snara um all hans eigedom, og framande plundra hans avling!
12 Anih taengah sitlohnah aka khueh om boel saeh lamtah a ca cadah rhoek te aka rhen om boel saeh.
Lat ingen finnast som hyser miskunn imot honom, og ingen som ynkast yver hans farlause born!
13 A hmailong kah cadilcahma te phae la om saeh lamtah a ming khaw a tloe la hmata bal saeh.
Lat hans etterkomarar ganga til grunnar og deira namn verta utstroke i næste ættled!
14 A napa rhoek kathaesainah te BOEIPA hmaiah poek saeh lamtah a manu kah tholhnah te hmata boel saeh.
Hans fedra skuld vere i minne hjå Herren, og syndi åt mor hans verte ikkje utstroki!
15 A tholhnah te BOEIPA hmaiah om taitu saeh lamtah amih poekkoepnah te diklai lamkah phae la om saeh.
Dei vere alltid for Herrens åsyn, og han rydje deira minne ut av jordi,
16 Sitlohnah khueh ham poek pawt tih khodaeng lungma neh thinko aka paeng hlang te duek sak ham a hloem.
av di han ikkje kom i hug å gjera miskunn, men forfylgde ein arm og fatig mann, og ein hjarteskræmd og vilde drepa honom.
17 Rhunkhuennah te a lungnah dongah amah tlak thil saeh. Yoethennah khuiah a naem pawt dongah a taeng lamkah vikvik lakhla saeh.
Han elska forbanning, og denne kom yver honom, han lika ikkje velsigning, og denne kom langt burt frå honom.
18 Rhunkhuennah te khaw a himbai la bai saeh lamtah a kotak khuiah tui bangla, a rhuh khuiah khaw situi bangla kun pah saeh.
Han klædde seg i forbanning som sitt klædeplagg, og ho trengde som vatn inn i hans liv, og som olje i hans bein.
19 Amah te himbai cun bangla om pah saeh lamtah cihin bangla yen taitu saeh.
Lat henne verta honom til ei kåpa som han sveiper seg i, og til eit belte som han alltid bind um seg!
20 Hekah he BOEIPA taeng lamkah kai aka khingkhoek rhoek neh ka hinglu he a thae la aka thui rhoek kah thaphu la om saeh.
Dette vere løni frå Herren åt mine motstandarar, og åt deim som talar vondt imot mi sjæl!
21 Tedae namah tah ka Boeipa Yahovah coeng ni. Na sitlohnah then te na ming ham, kai taengah saii lamtah n'huul lah.
Og du, Herre, Herre, gjer vel imot meg for ditt namn skuld, etter som di miskunn er god, so berga meg!
22 Kai tah mangdaeng neh khodaeng la ka om tih ka lungbuei khaw ka kotak ah thiip coeng.
For arm og fatig er eg, og mitt hjarta er gjenomstunge i meg.
23 Khokhawn a khuup vaengkah bangla ka khum tih kaisih bangla ka congpet.
Som ein skugge når han lengjest, kverv eg burt, eg vert jaga burt som ein grashopp.
24 Yaehnah dongah ka khuklu hlinghlawk tih ka pum dongkah ka tha khaw pim coeng.
Mine kne er ustøde av fasta, og holdet mitt misser feita.
25 Te vaengah kai he amih kah kokhahnah la ka om tih kai m'hmuh uh vaengah a lu a hinghuen uh.
Og eg hev vorte til spott for deim; når dei ser meg, rister dei på hovudet.
26 BOEIPA ka Pathen aw kai n'bom lah. Namah kah sitlohnah vanbangla kai n'khang lah.
Hjelp meg, Herre min Gud, frels meg etter di miskunn!
27 Te vaengah BOEIPA namah loh na kut neh na saii te ming uh saeh.
so dei må kjenna, at dette er di hand, at du, Herre, hev gjort det.
28 Amih te thaephoei thil uh cakhaw namah loh yoethen na paek bitni. Tlai thil uh cakhaw yahpok uh saeh lamtah na sal loh a kohoe saeh.
Dei forbannar, men du velsignar, dei stend upp, men vert skjemde, og din tenar gled seg.
29 Kai aka khingkhoek rhoek te mingthae loh a vuei uh vetih amamih kah yahopohnah loh hnikul bangla cun uh ni.
Mine motstandarar skal klæda seg i skjemsla og sveipa seg i si skam som i ei kåpa.
30 Ka ka neh a nah la BOEIPA ka uem vetih hlangping lakli ah amah te ka thangthen ni.
Eg vil takka Herren storleg med min munn, og midt imillom mange vil eg lova honom.
31 A hinglu aka boe sak lamloh khang ham khodaeng kah bantang ah a pai pah.
For han stend på høgre sida åt den fatige til å frelsa honom frå deim som dømer hans sjæl.
