Tingtoeng 106
1 BOEIPA te thangthen uh. Amah kah sitlohnah tah kumhal hil ham a then dongah BOEIPA te uem uh lah.
Halleluja! Prisa Herren, for han er god, for æveleg varer hans miskunn!
2 BOEIPA kah thayung thamal te unim aka thui thai vetih amah koehnah te boeih aka yakming thai eh?
Kven kann fullt ut nemna Herrens velduge verk, forkynna all hans lov?
3 A tuetang boeih dongah tiktamnah aka ngaithuen tih duengnah aka saii tah a yoethen pai saeh.
Sæle er dei som tek vare på det som rett er, den som gjer rettferd til kvar tid!
4 Aw BOEIPA, na pilnam kah kolonah khuiah kai m'poek lamtah namah kah khangnah neh kai n'hip lah.
Herre, kom meg i hug med den godhug du hev for ditt folk, gjesta meg med di frelsa!
5 Na coelh rhoek kah hnothen te hmuh sak ham, na namtu kah kohoenah dongah kohoe sak ham, na rho neh thangthen ham ni.
so eg kann skoda lukka åt dine utvalde, gleda meg med ditt folks gleda, rosa meg med din arv.
6 A pa rhoek neh ka tholh uh dongah, paihaeh la ka boe uh.
Me hev synda med våre feder, me hev gjort ille, me hev vore ugudlege.
7 A pa rhoek loh Egypt ah nang kah khobaerhambae bangla cangbam uh pawt tih, na sitlohnah cungkuem te a poek uh pawt dongah, tuitunli kah carhaek li ah a koek uh.
Våre feder i Egyptarland agta ikkje på dine under, dei kom ikkje i hug dine mange nådegjerningar, men dei var tråssuge ved havet, ved Raudehavet.
8 Tedae a ming neh a thayung thamal te ming sak hamla amih te a khang.
Men endå frelste han deim for sitt namn skuld, av di han vilde kunngjera si magt,
9 Carhaek li te a ho tih a kak sak phoeiah tuidung longah khosoek bangla amih te a caeh puei.
og han truga Raudehavet so det vart turt, og han let deim ganga gjenom djupi som på slette marki,
10 Te vaengah amih te a lunguet kut lamloh a khang tih thunkha kut lamkah a tlan.
og han frelste deim frå hans hand som hata deim, og løyste deim ut or fiendehand,
11 A rhal rhoek te tui loh a khuk uh tih pakhat kangna khaw sueng uh pawh.
og vatn gøymde deira motstandarar, ikkje ein vart att av deim.
12 A olkhueh te a tangnah uh tih amah koehnah te a hlai uh.
Då trudde dei på ordi hans, då song dei hans lov.
13 A bibi te koeloe a hnilh uh tih a oluen te rhing uh pawh.
Men snart gløymde dei hans gjerningar, dei bia ikkje på hans råd;
14 Te dongah khosoek ah hoehhamnah a pael uh tih khopong ah Pathen a noemcai uh.
men dei fekk ein gir i seg i øydemarki, og dei freista Gud på den ubygde stad.
15 Amih kah huithuinah te a paek ngawn dae a hinglu dongah pimyet a tueih pah.
Då gav han deim det dei vilde hava, men sende tærande sjukdom yver deira liv.
16 Rhaehhmuen ah Moses taeng neh BOEIPA kah hlang cim Aron taengah thatlai uh.
Og dei vart ovundsjuke på Moses i lægret, på Aron, Herrens heilage.
17 Diklai te ang tih Dathan te a dolh dongah Abiram hlangboel te khup a vuei.
Då opna jordi seg og slukte Datan, og ho let seg att yver flokken åt Abiram,
18 A hlangboel lakliah hmai loh rhong tih halang rhoek te hmaisai loh a hlawp.
og det kveiktest eld på flokken deira, ein loge brende upp dei ugudlege.
19 Horeb ah vaitoca mueihlawn a saii uh tih a bawk uh.
Dei gjorde ein kalv ved Horeb og tilbad eit støypt bilæte,
20 Amih kah thangpomnah te rham aka ca vaitotal muei la a hoi uh.
og dei bytte burt si æra for bilætet av ein ukse som et gras.
21 Egypt ah hno len a saii tih amih aka khang Pathen,
Dei gløymde Gud, sin frelsar, som hadde gjort store ting i Egyptarland,
22 Ham kho ah khobaerhambae aka saii, Carhaek li ah mueirhih aka saii te a hnilh uh.
undergjerningar i Khams land, skræmelege ting ved Raudehavet.
23 Amih te mitmoeng sak ham a ti vaengah a mikhmuh kah a puut ah a coelh Moses pai pawt koinih a kosi mael pawt vetih a phae pawn ni.
Og han tenktest til å tyna deim, dersom ikkje Moses, hans utvalde, hadde kasta seg imillom for hans åsyn til å avvenda hans vreide, at han ikkje skulde øydeleggja.
24 Sahnaih khohmuen te a hnawt uh dongah a olkhueh te tangnah uh pawh.
Og dei vanvyrde det herlege landet, dei trudde ikkje ordet hans,
25 Amih kah dap khuiah cailak uh tih BOEIPA ol te hnatun uh pawh.
og dei knurra i sine tjeld, høyrde ikkje på Herrens røyst.
26 Te dongah amih te khosoek ah cungku sak ham,
Då lyfte han si hand imot deim til å slå deim ned i øydemarki,
27 Namtom taengah a tiingan cungku sak ham neh diklai ah thaekyak ham kut a thueng thil.
og slå deira etterkomarar ned millom heidningarne og spreida deim kring i landi.
28 Te dongah Baalpeor neh sun uh tih aka duek kah hmueih te a caak uh.
Og dei batt seg saman med Ba’al-Peor, og dei åt av offer til dei daude,
29 A khoboe neh BOEIPA a veet uh dongah, amih taengah lucik a pung pah.
og dei vekte harm ved si åtferd, og ei plåga braut ut millom deim.
30 Tedae Phinekha te thoo tih a thangthui daengah lucik khaw cing.
Då stod Pinehas fram og heldt dom, og plåga stilltest;
31 Te vaengah anih te cadilcahma phoeikah cadilcahma ham kumhal hil duengnah la a nawt.
og det vart rekna honom til rettferd frå ætt til ætt æveleg.
32 Meribah tui taengah a thintoek uh bal tih amih kongah Moses te a talh.
Og dei vekte vreide ved Meribavatnet, og det gjekk Moses ille for deira skuld;
33 A mueihla te a koek uh dongah a ka nen khaw cal buengrhuet.
for dei var tråssuge mot hans ande, og han tala tankelaust med sine lippor.
34 Amih taengkah BOEIPA loh a uen bangla pilnam rhoek mitmoeng sak uh pawh.
Dei øydelagde ikkje dei folki som Herren hadde tala med deim um,
35 Tedae namtom rhoek neh pitpom uh hmaih tih amih kah bibi te a awt uh.
men dei blanda seg med heidningarne og lærde deira gjerningar,
36 Te dongah amamih ham hlaeh la aka poeh muei taengah tho a thueng uh.
og dei tente deira avgudar, og desse vart deim til ei snara,
37 Te vaengah a ca huta khaw tongpa khaw rhaithae taengla a nawn uh.
og dei ofra sine søner og døtter til magterne,
38 Kanaan muei taengah a nawn uh tih ommongsitoe thii, a ca tongpa neh a ca huta kah thii a long sak uh dongah thii loh diklai a poeih.
og dei rende ut skuldlaust blod, blod av sine søner og døtter som dei ofra til Kana’ans avgudar, og landet vart vanhelga med blodskuld.
39 A bibi neh a poeih uh tih a khoboe neh cukhalh uh.
Og dei vart ureine ved sine gjerningar og dreiv hor ved si åtferd.
40 Te dongah a pilnam te BOEIPA kah thintoek loh sai coeng tih a rho te a tuei.
Då loga Herrens vreide upp imot hans folk, og han stygdest ved sin arv.
41 Te vaengah amih te namtom kut ah a paek tih a lunguet loh amih te rhep a buem.
Og han gav deim i handi på heidningar, og dei som hata deim, vart herrar yver deim,
42 A thunkha rhoek loh amih a nen uh tih a kut hmuiah a kunyun sakuh.
og deira fiendar trengde deim, og dei laut bøygja seg under deira hand.
43 Amih te koep koep puet a huul coeng dae amamih kah kopoek neh a koek uh dongah amamih kathaesainah neh tlumhmawn uh.
Mange gonger fria han deim ut, men dei var tråssuge og sjølvrådige, og dei kom reint i vesaldom for si misgjerning.
44 Tedae amih kah a tamlung te a yaak vaengah amih kah rhal te a hmuh pah.
Men han såg til deim då dei var i naud, med di han høyrde deira klagerop.
45 Te vaengah a paipi te amih ham a poek pah tih a sitlohnah khuikah a sitlohnah cungkuem neh ko koep a hlawt.
Og han kom i hug si pakt for deim, og han ynkast etter si store miskunn.
46 Te dongah amih aka sol rhoek boeih loh amih taengah haidamnah ham a paek.
Og han let deim finna miskunn hjå alle som hadde fanga deim.
47 Kaimih kah Pathen BOEIPA kaimih he n'khang lamtah na ming cim uem ham neh nang koehnah dongah ka domyok ham khaw, namtom rhoek kut lamkah kaimih n'coi lah.
Frels oss, Herre vår Gud, og samla oss frå heidningarne, so me kann prisa ditt heilage namn, rosa oss av ditt lov!
48 Israel Pathen, BOEIPA tah khosuen lamkah kumhal duela a yoethen pai tih pilnam boeih loh, “Amen, BOEIPA thangthen uh,” ti saeh.
Lova vere Herren, Israels Gud, frå æva og til æva! Og alt folket segje: Amen. Halleluja!
