Tingtoeng 105
1 BOEIPA te uem uh lah. A ming te khue uh lah. A khoboe te pilnam rhoek taengah tukkil uh lah.
Prisa Herren, kalla på hans namn! Kunngjer millom folkeslagi hans storverk!
2 Amah te hlai uh lah. Amah te tingtoeng uh lamtah amah kah khobaerhambae boeih te lolmang taeng uh lah.
Syng for honom, syng honom lov! tala um alle hans under.
3 A ming cim neh thangthen uh lamtah, BOEIPA aka tlap rhoek kah a lungbuei tah a kohoe saeh.
Rosa dykk av hans heilage namn, hjarta glede seg hjå deim som søkjer Herren!
4 BOEIPA neh amah kah a sarhi te tlap lah. A maelhmai khaw tlap taitu lah.
Spør etter Herren og hans magt, søk hans åsyn alltid!
5 A kopoekrhainah a saii neh a ka dongkah laitloeknah bangla anih khobaerhambae khaw,
Kom i hug hans under som han hev gjort, hans undergjerningar og domsordi frå hans munn,
6 A sal Abraham tiingan neh a coelh Jakob koca rhoek loh thoelh uh lah.
de, etterkomarar av Abraham, hans tenar, søner åt Jakob, hans utvalde!
7 BOEIPA amah ni mamih kah Pathen coeng. A laitloeknah khaw diklai pum ah om.
Han er Herren, vår Gud, yver all jordi gjeng hans domar.
8 A paipi tekumhal duela a thoelh dongah cadilcahma thawngkhat ham olka a uen.
Han kjem æveleg i hug si pakt, det ord han sette fast for tusund ætter,
9 Abraham neh Isaak taengah a saii a olhlo te,
den pakt han gjorde med Abraham, og sin eid til Isak;
10 Jakob taengah oltlueh la, Israel taengah kumhal paipi la a sut pah.
og han gjorde det til ein rett for Jakob, for Israel ei æveleg pakt,
11 Te dongah, “Kanaan kho rhi te na rho la nang taengah kam paek ni,” na ti nah.
med di han sagde: «Deg vil eg gjeva Kana’ans land til arvlut.»
12 A hlang kah hlangmi te a sii la om pueng tih, a khuiah bakuep uh.
Då dei var ein liten flokk, få og framande der,
13 Te vaengah namtom taeng lamkah namtom taengla, ram pakhat lamkah pilnam pakhat taengla poengdoe uh.
og dei vandra frå folk til folk, frå eitt rike til eit anna folk,
14 Amih aka hnaemtaek ham hlang khueh pah pawt tih amih kongah manghai rhoek khaw a tluung pah.
let han ingen mann få gjera valdsverk mot deim, og han refste kongar for deira skuld:
15 Ka koelh soah ben boel lamtah ka tonghma rhoek te thaehuet thil boeh,” a ti nah.
«Rør ikkje dei eg hev salva, og gjer ikkje vondt med mine profetar!»
16 Khokha a khue vaengah kho khuiah conghol neh caak boeih te a phae pah.
Og han kalla hunger inn yver landet, kvar studnad av brød braut han sund.
17 Amih hmai kah a tueih hlang, Joseph te sal bangla a yoih.
Han sende ein mann fyre deim, til træl vart Josef seld.
18 A kho te hlong neh a phaep pah uh a hinglu ah thicung loh a toeh.
Dei plåga hans føter i lekkjor, i jarn vart han lagd,
19 A olthui a thoeng tue a pha due BOEIPA kah olthui loh ol loh anih te a cil a poe.
til den tid då hans ord slo til, då Herrens ord viste at han var uskuldig.
20 Manghai loh a tah dongah pilnam aka taem loh anih a doek tih a hlah.
Då sende kongen bod og løyste honom, Herren yver folkeslag gav honom fri.
21 Amah im kah boei neh a hnopai boeih aka taemrhai hamla,
Han sette honom til herre yver sitt hus, til å råda yver all hans eigedom;
22 A hinglu bangla a mangpa rhoek te khoh tih a hamca rhoek te cueih sak ham te a khueh.
so han skulde binda hans hovdingar etter sin vilje og læra hans eldste visdom.
23 Te vaengah Israel loh Egypt la kun tih Jakob loh Ham kho ah bakuep.
Og Israel kom til Egyptarland, og Jakob budde som gjest i Khams land.
24 Tedae a pilnam te muep a pungtai sak tih a rhal rhoek lakah a yet sak.
Og han let folket sitt aukast mykje og gjorde det sterkare enn fiendarne.
25 BOEIPA loh a sal rhoek te rhaithi sak tih, a pilnam aka hmuhuet ham Egypt rhoek kah lungbuei te a maelh pah.
Deira hjarto vende han um, so dei hata hans folk og lagde løynderåder upp mot hans tenarar.
26 A sal Moses neh anih ham a coelh Aron te a tueih.
Han sende Moses, sin tenar, Aron som han hadde valt ut.
27 Amih rhoi loh Egypt rhoek taengah Boeipa kah miknoek olka a tueng sak rhoi tih, Ham kho ah khaw kopoekrhai hno te a tueng sak rhoi.
Dei gjorde hans teikn imillom deim og under i Khams land.
28 Khohmuep a tueih tih a hmuep sak dongah Boeipa kah olthui olka te koek uh thai pawh.
Han sende myrker og gjorde det myrkt, og dei var ikkje ulyduge imot hans ord.
29 A tui te thii la a poeh sak tih a nga khaw a duek sak.
Han gjorde vatni deira til blod, og han drap deira fiskar.
30 A kho kah bukak rhoek te a manghai rhoek kah imkhui la a khae sak.
Deira land kom til å kreka av froskar, jamvel i salarne til deira kongar.
31 Amah loh a uen tih a khorhi tom ah pil neh pilhlip uihli tlung.
Han tala, og det kom flugesvermar og my i heile landet deira.
32 Khonal te rhael la a poeh sak tih a kho ah hmaisai hmai la coeng.
Han gav deim hagl for regn, logande eld i landet deira,
33 A misur neh a thaibu te khaw a haih pah tih a khorhi kah thing te a khaem pah.
og han slo ned deira vintre og fiketre og braut trei sund i landet deira.
34 A uen bal tih kaisih neh lungang te tae na pawt la halo.
Han tala, og det kom engsprettor og grashoppar i uteljande mengd,
35 Te vaengah a kho kah baelhing boeih a caak tih a khohmuen kah a thaihtae khaw a caak pah.
og dei åt upp all grode i deira land, og dei åt upp frukti av marki deira.
36 A kho khuikah caming boeih neh a thahuem boeih khuikah a thaihcuek te a ngawn pah.
Og han slo alt fyrstefødt i landet deira, fyrstegrøda av all deira kraft.
37 Te vaengah amih te cak neh, sui neh ham pawk puei dongah amah koca rhoek khuikah tah paloe pawh.
Og han førde deim ut med sylv og gull, og det var ingen i hans ætter som snåva.
38 Amih Egypt rhoek te birhihnah loh a vuei tih amih rhoek a nong vaengah a kohoe uh.
Egyptarland gledde seg då dei drog ut; for rædsla for deim hadde falle yver deim.
39 Himbaiyan bangla cingmai a yaal pah tih khoyin ah hmai a vang pah.
Han breidde ut ei sky til skyggje og eld til å lysa um natti.
40 A bih vaengah tanghuem a khuen pah tih vaan kah buh te amih a kum sak.
Dei kravde, og han let vaktlar koma, og med himmelbrød metta han deim.
41 Lungpang a ong vaengah tui ha phuet tih rhamrhae ah tuiva la a long sak te,
Han opna berget og vatn rann ut, det gjekk som ei elv gjenom turrlendet.
42 a sal Abraham taengkah a olkhueh cim te a poek dongah ni.
For han kom i hug sitt heilage ord, Abraham, sin tenar,
43 A pilnam khaw omngaihnah tamlung a coelh neh a khuen.
og han førde sitt folk ut med gleda, sine utvalde med fagnadrop,
44 Te vaengah namtu rhoek kah a thakthaenah namtom khohmuen te a paek tih a pang uh te,
og han gav deim landi åt heidningarne, og folkeslags arbeid tok dei til eigedom,
45 a oltlueh ngaithuen sak ham neh a olkhueng te kueinah sak ham ni. BOEIPA te thangthen lah.
at dei skulde halda hans fyresegner og taka vare på hans lover. Halleluja!
