Olcueih 9
1 Cueihnah loh a im a sak tih a tung parhih a vueh.
La saĝo konstruis sian domon, Ĉarpentis ĝiajn sep kolonojn.
2 A maeh te a ngawn tih misurtui neh a thoek tih a caboei te a tawn.
Ĝi buĉis sian bruton, verŝis sian vinon, Kaj pretigis sian tablon.
3 Amah kah hula rhoek te a tueih tih, vangpuei hmuensang dangdoe lamkah a khue.
Ĝi sendis siajn servantinojn, Por anonci sur la pintoj de la altaĵoj de la urbo:
4 Te phoeiah, “Unim hlangyoe, anih te lungbuei a talh khaw pahoi nong tak saeh.
Kiu estas naiva, tiu sin turnu ĉi tien! Al la senspritulo ĝi diris:
5 Halo, ka buh he ang uh lamtah misur ka thoek he o uh.
Venu, manĝu de mia pano, Kaj trinku el la vino, kiun mi enverŝis.
6 Hlangyoe te hnoo lamtah hing uh, yakmingnah longpuei te uem uh.
Forlasu la malsaĝaĵon, kaj vivu; Kaj iru laŭ la vojo de la prudento.
7 Hmuiyoi aka toel tah amah loh yah a poh tih, halang aka tluung tah amah loh nganboh a yook.
Kiu instruas blasfemanton, tiu prenas sur sin malhonoron; Kaj kiu penas ĝustigi malpiulon, tiu estas mokata.
8 Hmuiyoi te tluung boeh namah m'hmuhuet ve. Aka cueih tah na tluung cakhaw nang n'lungnah ni.
Ne penu ĝustigi blasfemanton, ke li vin ne malamu: Penu ĝustigi saĝulon, kaj li vin amos.
9 Aka cueih te pae lah taoe cueih ni, aka dueng te na tukkil atah rhingtuknah a thap ni.
Donu al saĝulo, kaj li ankoraŭ pli saĝiĝos; Instruu justulon, kaj li lernos pli.
10 BOEIPA hinyahnah tah cueihnah lamhma la om tih aka cim mingnah he yakmingnah la om.
La komenco de la saĝo estas timo antaŭ la Eternulo; Kaj ekkono pri la Sanktulo estas prudento.
11 Kai rhangneh na khohnin te puh vetih nang hamla hingnah kum khaw a thap ni.
Ĉar per mi plimultiĝos viaj tagoj, Kaj aldoniĝos al vi jaroj da vivo.
12 Na cueih la na cueih mak atah namah ham ngawn ni. Hmui na yoih atah nang namah long ni na phueih eh.
Se vi saĝiĝis, vi saĝiĝis por vi; Kaj se vi blasfemas, vi sola suferos.
13 Angvawk nu loh a poeyoek la kawk tih bang khaw ming pawh.
Virino malsaĝa, bruema, Sensprita, kaj nenion scianta,
14 Tedae a im thohka neh vangpuei hmuensang kah ngolkhoel dongah ngol.
Sidas ĉe la pordo de sia domo, Sur seĝo sur altaĵo de la urbo,
15 Te vaengah a caehlong a dueng la longpuei ah aka pongpa rhoek te a khue.
Por voki la pasantojn, Kiuj iras sian ĝustan vojon:
16 “Hlangyoe neh lungbuei aka talh tah pahoi ha pah saeh.
Kiu estas naiva, tiu sin turnu ĉi tien! Kaj al la senspritulo ŝi diris:
17 A tui huen aka tui sak tih yinhnuk buh neh aka hmae,” a ti.
Akvoj ŝtelitaj estas dolĉaj, Kaj pano kaŝita estas agrabla.
