Olcueih 8
1 Cueihnah loh n'khue moenih a? Lungcuei loh a ol a huel dae ta.
Høyr kor visdomsmøyi ropar, og vitet høgmælt talar!
2 Longpuei taengkah hmuensang som ah a im kah a hawn ah khaw pai ta.
Uppe på haugar ved vegen, der stigarne møtest, stend ho,
3 Vangpuei la a kun phai kah vongka hmoi ah khaw thohka kah a rhai ah khaw tamhoe ta.
attmed portarne ut or byen, ved døra-inngangen ropar ho høgt:
4 Aw hlang rhoek, nangmih te kang khue tih ka olthang he khaw hlang capa ham ni.
«Godtfolk, eg ropar på dykk, og til mannsborni ljomar mi røyst.
5 Hlangyoe rhoek loh khinglangnah yakming lamtah aka ang rhoek loh lungbuei te yakming lah.
Fåkunnige, lær dykk klokskap, og de dårar, vinn dykk vit!
6 Hnatun uh, rhaengsang la ka thui dongah ka hmuilai ka ongnah he vanat la om.
Høyr, eg talar gjæve ord, og ærlegt er det som lipporne segjer;
7 Ka ka loh oltak a thuep tih halangnah te ka hmuilai kah a tueilaehkoi ni.
ja, sanning talar min gom, og lipporne styggjest ved gudløysa.
8 Ka ka dongkah duengnah olthui boeih he a hloo vilvak moenih.
Alle ord i min munn er rette, det finst ikkje fult eller falskt i deim.
9 Aka yakming ham tah boeih langya tih mingnah aka dang ham tah thuem ngawn.
Dei er alle sanne for den kloke og rette for deim som fann kunnskap.
10 Ka thuituennah tangka nen pawt tih, mingnah he sui a coelh lakah khaw lo lah.
Tak då min age heller enn sylv og kunnskap framfyre utvalt gull!
11 Cueihnah tah lungvang lakah then tih ngaihnah sarhui khaw te nen te vanat sak thai pawh.
For visdom er betre enn perlor, og av alle skattar er ingen som denne.
12 Kamah tah cueihnah, khinglangnah neh kho ka sak tih thuepnah dongkah mingnah te ka hmuh.
Eg, visdomen, skyner meg på klokskap, og vit på rådleggjing hev eg.
13 BOEIPA hinyahnah dongah a thae la koevoeinah te thiinah ham ni hoemdamnah neh a thae longpuei khaw, calaak ol khaw ka hmuhuet.
Otte for Herren er hat til det vonde; stormod og storlæte, åtferd stygg, og ein munn full av fals eg hatar.
14 Cilsuep neh lungming cueihnah tah kamah taengah, ka yakmingnah neh, kamah ham thayung thamal la om.
Hjå meg er råd og dug, eg er vit, hjå meg er magt.
15 Kai rhangneh manghai rhoek loh manghai tih boeica rhoek loh duengnah neh a taem uh.
Eg gjer at kongar råder, og at hovdingar dømer rett.
16 Kai rhangneh mangpa rhoek khaw boei uh tih hlangcong boeih loh duengnah lai a tloek uh.
Eg gjer at styrarar styrer og fyrstar - alle domarar på jordi.
17 Kai aka lung, aka lungnah te ka lungnah tih kai aka toem rhoek loh kai m'hmuh uh.
Eg elskar deim som meg elskar, og dei som leitar meg upp, skal meg finna.
18 Khuehtawn neh thangpomnah khaw, aka nguel boeirhaeng neh duengnah khaw kamah taengah om.
Rikdom og æra er hjå meg, gamalt gods og rettferd.
19 Sui neh suicilh lakah ka thaih then tih ka cangvuei khaw cak lakah cae.
Mi frukt er betre enn gull, ja skiraste gullet, og den vinning eg gjev, er betre enn utvalt sylv.
20 Duengnah caehlong ah tiktamnah a hawn khui la ka pongpa.
Eg gjeng på rettferds veg, midt på rettvise-stigar,
21 Kai aka lungnah tah ka koe ka pang sak tih a thakvoh te ka koei pah.
For eg vil gjeva gods åt deim som elskar meg og fylla deira forråd.
22 Daengrhae daengkhoi lamkah a bibi, hlamat kah a longpuei a tongcuek ah BOEIPA loh kai n'lai coeng.
Herren skapte meg til fyrste verket sitt, fordom fyrr han gjorde noko anna.
23 Khosuen lamloh, a lu lamloh, diklai khothoeng lamloh kai n'hloe.
Alt frå æva er eg innsett, frå upphavet, fyrr jordi vart til.
24 Kai ka poe vaengah tuidung khaw ana om pawh, tuisih tui ana phul pawh.
Fyrr djupi var til, vart eg fødd, då det ei fanst kjeldor fulle med vatn,
25 Tlang a buek hlan ah som a tueng hlan ah ka cuen coeng.
fyrr fjelli var søkkte ned, fyre haugar vart eg fødd,
26 Te vaengah diklai khaw, tollong khaw, lunglai dongkah laipi lamhma khaw ana saii moenih.
fyrr han skapte jord og mark og den fyrste moldklump i verdi.
27 Vaan a soepsoei ham vaengkah, tuidung hman kah a kueluek te a tarhit ham vaengkah khaw kamah ni.
Då han laga himmelen, var eg der, då han slo kvelv yver djupet.
28 A sang hmuen kah khomong thah sak ham khaw, tuidung tuiphuet tanglue sak ham vaengah khaw,
Då han feste skyerne i det høge, då kjeldorne fossa fram or djupet,
29 Tuitunli te a rhi suem pah ham vaengah khaw ka om coeng. Te dongah tui loh BOEIPA ol te poe pawh. Diklai kah a yung te a tarhit ham vaengah ka om coeng.
då han sette grensa for havet, so vatnet ei gjekk lenger enn han baud, då han la grunnvollar for jordi,
30 Amah taengah bibi thai la ka om tih hnin bal hnin bal hlahmaenah neh ka om. A tue boeih dongah amah mikhmuh ah ka luem.
då var eg verksmeister hjå han og var til hugnad for han dag etter dag, eg leika meg stødt for hans åsyn.
31 A khohmuen kah lunglai dongah aka luem loh hlang ca te khaw ka hlahmaenah coeng.
Eg leika på heile jordkringen hans og hadde min hugnad i manneborni.
32 Te dongah ca rhoek loh kamah taengah hnatun uh lamtah kamah kah yoethen longpuei ngaithuen uh.
Og no, born, høyr på meg! Sæle er dei som held mine vegar.
33 Thuituennah he hnatun lamtah cueih lamtah hlahpham boeh.
Høyr på tukt og vert vise, og slepp ho ikkje ifrå dykk!
34 Kamah taengah aka hnatun Ka thohkhaih taengah a hnin a hnin ah aka hak, ka thohka kah rhungsut aka ngaithuen hlang tah a yoethen pai.
Sæl den mann som høyrer på meg, so han dagstødt vaker ved dørerne mine og vaktar dørstokkarne mine.
35 Kai aka hmu long tah hingnah te a hmuh rhoe a hmuh tih, BOEIPA taengkah kolonah a dang.
For den som finn meg, finn livet og fær velsigning frå Herren.
36 Tedae kai aka hmaang long tah a hinglu a huet, kai aka thiinah boeih loh dueknah te a lungnah.
Men den som missar meg, skader seg sjølv, og alle som hatar meg, elskar dauden.»
