Rhaengsae 5
1 BOEIPA aw poek lamtah kaimih taengkah aka thoeng te paelki laeh. Paelki lamtah kaimih sokah kokhahnah he hmu lah.
Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!
2 Kaimih kah rho te hlanglak taengla, ka im te kholong taengla pawk coeng.
Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.
3 Cadah la ka om uh tih nuhmai bangla ka manu napa a om moenih.
Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.
4 Kamamih tui ha tangka neh ka ok uh tih kamamih kah thing ha a phu daengah ha pawk.
Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.
5 Ka rhawn ah n'hloem uh vaengah ka kohnue uh pawt bangla kaimih he n'duem sak pawh.
Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.
6 Buh ka cung uh ham khaw Egypt neh Assyria taengah kut ka duen uh.
Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.
7 A pa rhoek khaw tholh uh tih kaimih taengah a om voel moenih. Tedae kaimih loh amih kathaesainah te ka phueih uh.
Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.
8 Sal rhoekkaimih soah n'taemrhai uh tih amih kut lamkah aka bawt om pawh.
Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.
9 Khosoek cunghang hmai ah ka hinglu nen ni ka buh ka dang uh.
Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.
10 Khokha rhamling hmai ah ka vin khaw hmaiulh bangla tloo coeng.
Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.
11 Zion kah huta rhoek neh Judah khopuei kah oila rhoek khaw a tholh puei uh.
La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.
12 Amih kut neh mangpa rhoek a kuiok sak tih patong rhoek kah maelhmai khaw hiin uh pawh.
La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.
13 Tongpang rhoek loh phaklung a phueih uh tih camoe rhoek te thingpum dongah paloe uh.
La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.
14 Vongka lamkah patong rhoek neh, tongpang rhoek khaw a rhotoeng lamloh kangkuen uh.
La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.
15 Kaimih lungbuei kah omthennah he kangkuen coeng tih kaimih kah lamnah khaw nguekcoinah la poeh.
Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.
16 Kamih lu kah rhuisam khaw yulh coeng. Anunae ka tholh uh khaw kaimih ham coeng ni.
Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!
17 Te dongah ko kaimih lungbuei he pumthim hainak la coeng. He dongah kaimih kah maelhmai khaw hmuep.
Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:
18 Zion tlang aka pong te a soah maetang ni a pongpa coeng.
Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.
19 BOEIPA namah tah kumhal duela na om tih, na ngolkhoel khaw cadilcahma phoeikah cadilcahma duela cak.
Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,
20 Balae tih a yoeyah la kaimih nan hnilh? Kaimih nan hnoo khaw khohnin loh sen.
Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?
21 BOEIPA aw kaimih he namah taengah m'mael sak laeh. Ka mael uh van daengah ni hlamat kah bangla kaimih kah khohnin thai neh ka mael uh eh.
Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.
22 Kaimih taengah a nah la na thintoek tih kaimih he nan hnawt nan hnawt mai.
Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.
