Jonah 4

1 Tedae thaehuet he Jonah taengah muep a thae pah tih amah khaw sai.

Και ελυπήθη ο Ιωνάς λύπην μεγάλην και ηγανάκτησε.

2 Te dongah BOEIPA taengla thangthui tih, “Aw BOEIPA, ka hmuenlung ah ka om vaengah he he ka ol moenih a? Te dongah ni Tarshish la yong ham ka mah. Namah he lungvatnah neh thinphoei Pathen la kan ming ta. Thintoek na ueh tih sitlohnah loh a puh dongah boethae khui lamloh ko na hlawt.

Και προσηυχήθη προς τον Κύριον και είπεν, Ω Κύριε, δεν ήτο ούτος ο λόγος μου, ενώ έτι ήμην εν τη πατρίδι μου; διά τούτο προέλαβον να φύγω εις Θαρσείς· διότι εγνώριζον ότι συ είσαι Θεός ελεήμων και οικτίρμων, μακρόθυμος και πολυέλεος και μετανοών διά το κακόν.

3 BOEIPA aw, kai lamkah ka hinglu te lo mai laeh. Ka dueknah he ka hingnah lakah then,” a ti.

Και τώρα, Κύριε, λάβε, δέομαί σου, την ψυχήν μου απ' εμού· διότι είναι κάλλιον εις εμέ να αποθάνω παρά να ζω.

4 Tedae BOEIPA loh, “Nang taengah a sai te thuem a?” a ti nah.

Και είπε Κύριος, Είναι καλόν να αγανακτής;

5 Te phoeiah Jonah te khopuei lamloh cet tih khopuei kah khothoeng ah kho a sak. Te vaengah amah hamla poca pahoi a sak tih khopuei ah metla a om khaw hmuh hamla hlipkhup kah a hmui ah ngol.

Και εξήλθεν Ιωνάς από της πόλεως και εκάθησε κατά το ανατολικόν μέρος της πόλεως, και εκεί έκαμεν εις εαυτόν καλύβην και εκάθητο υποκάτω αυτής εν τη σκιά, εωσού ίδη τι έμελλε να γείνη εις την πόλιν.

6 Te vaengah Pathen BOEIPA loh tuikung a khueh pah tih Jonah soah a yam pah. A lu soah hlipkhup la a om pah dongah anih ham tah a yoethaenah khui lamloh huul uh. Te dongah Jonah tah tuikung dongah te kohoenah neh bahoeng a kohoe.

Και διέταξε Κύριος ο Θεός κολοκύνθην και έκαμε να αναβή επάνωθεν του Ιωνά, διά να ήναι σκιά υπεράνω της κεφαλής αυτού, διά να ανακουφίση αυτόν από της θλίψεως αυτού. Και εχάρη ο Ιωνάς διά την κολοκύνθην χαράν μεγάλην.

7 Tedae a vuen mincang a pha vaengah Pathen loh phol a khueh pah tih tuikung te a ngawn pah dongah a koh pah.

Και διέταξεν ο Θεός σκώληκα, ότε εχάραξεν η αυγή της επαύριον· και επάταξε την κολοκύνθην και εξηράνθη.

8 Khomik a thoeng neh Pathen loh khothoeng yilh ling a paek. Te vaengah ah khomik loh Jonah lu te a do pah. Te dongah tawn coeng tih a hinglu te a duek ham ni a bih coeng. Te dongah, “Ka dueknah he ka hingnah lakah then,” a ti.

Και καθώς ανέτειλεν ο ήλιος, διέταξεν ο Θεός άνεμον ανατολικόν καυστικόν· και προσέβαλεν ο ήλιος επί την κεφαλήν του Ιωνά, ώστε ώλιγοψύχησε· και εζήτησεν εν τη ψυχή αυτού να αποθάνη, και είπεν, Είναι κάλλιον εις εμέ να αποθάνω παρά να ζω.

9 Tedae Pathen loh Jonah te, “Tuikung dongah na sai te thuem a?” a ti nah vaengah, “Dueknah hil ka sai tueng ta,” a ti nah.

Και είπεν ο Θεός προς τον Ιωνάν, είναι καλόν να αγανακτής διά την κολοκύνθην; Και είπε, Καλόν είναι να αγανακτώ έως θανάτου.

10 Te dongah BOEIPA loh, “Nang loh tuikung te na rhen. Te ham te na thakthae pawt tih na rhoeng sak moenih. Te te hlaem khat ca ah poe tih hlaem khat ca ah ni a milh.

Και είπε Κύριος, Συ ελυπήθης υπέρ της κολοκύνθης, διά την οποίαν δεν εκοπίασας, αλλ' ουδέ έκαμες αυτήν να αυξήση, ήτις εγεννήθη εν μιά νυκτί και εν μιά νυκτί εχάθη.

11 Tedae kai loh Nineveh khopuei len ka rhen mahpawt nim? A khuiah a bantang laklo neh a banvoei laklo aka ming pawh hlang thawng ya pakul lakah a yet neh rhamsa khaw muep om ta,” a ti nah.

Και εγώ δεν έπρεπε να λυπηθώ υπέρ της Νινευή, της πόλεως της μεγάλης, εν ή υπάρχουσι πλειότεροι των δώδεκα μυριάδων ανθρώπων, οίτινες δεν διακρίνουσι την δεξιάν αυτών από της αριστεράς αυτών, και κτήνη πολλά;