Joba 9
1 Job loh koep a doo tih,
Ijob respondis kaj diris:
2 A tueng te ka ming tangloeng dae hlanghing he Pathen taengah metlam a tang thai eh?
Certe, mi scias, ke tiel estas; Kaj kiel povas homo esti prava koncerne Dion?
3 Amah te oelh ham ngaih cakhaw, anih te thawngkhat ah pakhat long pataeng a doo thai moenih.
Se li volus havi kun Li juĝan disputon, Li ne povus respondi al Li eĉ unu kontraŭ mil.
4 A thinko cueih tih a thadueng khaw len rhapsat. A thuung dongah anih taengah unim aka mangkhak?
Li estas saĝa per Sia koro kaj potenca per Sia forto; Kiu kuraĝus stari kontraŭ Li kaj restus sendifekta?
5 Tlang khaw haimo coeng tih a thintoek ah amih a maelh te khaw ming uh pawh.
Li forŝovas montojn, kaj ili eĉ ne rimarkas, Ke Li renversis ilin en Sia kolero;
6 Diklai he a hmuen lamloh tlai tih a tung khaw tuen coeng.
Li skuas la teron de ĝia loko, Ke ĝiaj kolonoj tremas;
7 Khomik te a uen tih thoeng pawh, aisi khaw catui tloep a hnah.
Li diras al la suno, kaj ĝi ne leviĝas, Kaj la stelojn Li sigelfermas;
8 Vaan ke amah bueng loh a cueh tih tuitunli kah hmuensang dongah a cawt.
Li sola etendas la ĉielon, Kaj Li iras sur la altaĵoj de la maro;
9 Ning buhol neh airhitbom khaw, tuithim tlungkawt khaw a saii neh.
Li kreis la Grandan Ursinon, Orionon, kaj Plejadojn, Kaj la stelojn de la sudo;
10 Khenah tloel duela hno len a saii tih tae lek pawt hil ah khobaerhambae coeng.
Li faras neesploreblajn grandaĵojn, Kaj nekalkuleblajn mirindaĵojn.
11 Kai taeng long a pah mai akhaw ka hmu pawt tih a tinghil akhaw anih te ka yakming moenih.
Jen Li preteriros preter mi, kaj mi tion eĉ ne vidos; Li pasos, kaj mi eĉ ne rimarkos Lin.
12 Paco cakhaw ulong anih a mael sak? Ulong long anih te, “Balae na saii,” a ti nah?
Kiam Li kaptas, kiu malpermesus al Li? Kiu dirus al Li: Kion Vi faras?
13 Pathen tah a thintoek mael pawt tih Rahab aka bom rhoek khaw a hmui, a hmui ah ngam uh.
Li estas Dio, kaj Lian koleron oni ne povas haltigi; Sub Li fleksiĝas la helpantoj de Rahab.
14 Te dongah anih aisat te kai loh ka doo thai vetih a taengah ka ol ka coelh thai aya?
Des pli ĉu mi povus respondi al Li, Ĉu mi povus elekti vortojn kontraŭ Li?
15 Ka tang cakhaw kai lai aka tloek taengah ka doo thai pawt tih rhennah ni ka bih.
Eĉ se mi estus prava, mi ne respondus; Sed mi nur petegus mian juĝanton.
16 Ka khue tih kai n'doo cakhaw ka ol a hnatun tila ka tangnah moenih.
Se mi vokus kaj Li respondus, Mi ne kredus, ke Li aŭdis mian voĉon,
17 Hlithae neh kai kai m'phop tih lunglilungla la ka tloh ping.
Li, kiu povas frakasi min per ventego Kaj fari al mi senkulpe multe da vundoj.
18 Ka mueihla he mael hamla kai m'pae pawt dae olkhaa ni kai n'kum sak.
Li ne permesas al mi trankviligi mian spiriton, Sed Li satigas min per maldolĉo.
19 Thadueng dongah khaw len rhapsat tih laitloeknah dongah khaw unim kai aka tuentah he?
Se oni volas forton, Li estas potenca; Se oni volas juĝon, kiu alvokos min?
20 Ka ka neh ka tang akhaw ka boe hae ni, ka cuemthuek cakhaw ka kawn hae.
Se mi montros mian pravecon, mia propra buŝo min kondamnos; Se mi montros min virtulo, Li montros min malbonagulo.
21 Ka cuemthuek dae ka hinglu khaw ka ming pawt tih ka hingnah khaw ka kohnue.
Mi estas senkulpa; mi ne zorgas pri mia animo, Mi abomenas mian vivon.
22 Te dongah pakhat la, “Cuemthuek neh halang khaw amah loh a khah,” a ti.
Ĉio estas egala; tial mi diras: Senkulpulon kaj malpiulon Li ambaŭ pereigas.
23 Rhuihet loh a duek sak buengrhuet kae vaengah ommongsitoe kah noemcainah te a tamdaeng.
Kiam vipo subite ekbatas, Li ridas ĉe la elprovado de senkulpuloj.
24 Diklai he halang kut ah pae tih a laitloek kah maelhmai te a khuk. Te pawt koinih amah te unim?
La tero estas transdonita en la manon de malpiulo; La vizaĝon de ĝiaj juĝistoj Li kovras. Se ne Li, tiam kiu?
25 Ka khohnin khaw aka yong lakah bawn tih a yong dongah a then khaw hmuh uh pawh.
Miaj tagoj estis pli rapidpiedaj ol kuristo; Ili forkuris, ne vidis bonon;
26 Sangpho canghlong bangla tinghil tih, atha bangla caak dongah cu.
Ili forkuris, kiel ŝipetoj el kano, Kiel aglo flugas al manĝotaĵo.
27 “Kai he ka kohuetnah ka hnilh pawn eh, ka maelhmai ka hlam saeh lamtah ngaidip saeh,’ ka ti akhaw,
Se mi ekpensas: Mi forgesos mian plendon, Mi farlasos mian mienon, kaj mi min gajigos:
28 Ka nganboh he boeih ka rhih tih kai nan hmil mahpawh tila ka ming.
Tiam mi ektremas pro ĉiuj miaj suferoj; Mi scias, ke Vi ne rigardos min kiel senkulpan.
29 Kai ka boe coeng dae balae tih a honghi nen he ka kohnue eh?
Mi restos ja malprava; Por kio do mi vane min turmentas?
30 Vuelsong tui dongah ka hluk vetih ka kut lunghuem neh ka cil cakhaw,
Se mi lavus min per neĝa akvo Kaj purigus miajn manojn per lesivo,
31 vaam khuila kai nan nuem hae vetih ka himbai neh kamah khaw n'tuei uh ni.
Eĉ tiam Vi trempus min en koto, Kaj miaj vestoj min abomenus.
32 Hlang he kamah bangla a om pawt dongah anih te ka doo koinih laitloeknah la rhenten m'pawk uh ni.
Ĉar Li ne estas homo simile al mi, Ke mi povu respondi al Li, Ke ni povu ambaŭ iri al juĝo.
33 Mamih laklo ah oltloek tih mamih rhoi soah a kut aka tloeng om pawh.
Ne ekzistas inter ni arbitracianto, Kiu povus meti sian manon sur nin ambaŭ.
34 A cungkui te kai taeng lamloh a khoe mai vetih a mueirhih loh kai n'let sak pawt mako.
Li forigu de mi Sian vergon, Kaj Lia teruro ne timigu min;
35 Ka thui neh anih ka rhih pawt dae kai he kamah taengah te tlam te ka om moenih.
Tiam mi ekparolos, kaj ne timos Lin, Ĉar ne tia mi estas en mi mem.
