Joba 5

1 Khue laeh nang aka doo om nim? U hlangcim taengah na mael ve.

Voku do! ĉu iu respondos al vi? Kaj al kiu el la sanktuloj vi vin turnos?

2 Aka ang te konoinah loh a ngawn tih hloih loh thatlainah a duek sak.

Malsaĝulon mortigas la kolero, Kaj sensenculon pereigas la incitiĝemeco.

3 Aka ang loh a yung a hlak ka hmuh vaengah a tolkhoeng buengrhuet ka tap.

Mi vidis malsaĝulon, kiu enradikiĝis, Kaj mi malbenis subite lian loĝejon.

4 A ca rhoek te khangnah lamloh lakhla tih vongka ah a phop uh vaengah aka huul om pawh.

Malproksimaj de savo estos liaj filoj; Oni disbatos ilin ĉe la pordego, Kaj neniu ilin savos.

5 A cangah te bungpong loh a caak pah tih hlinghang lamkah a loh dae a thadueng te tuihal loh a mam pah.

Lian rikoltaĵon formanĝos malsatulo, El inter la dornoj li ĝin prenos, Kaj soifantoj englutos lian havaĵon.

6 Laipi lamloh boethae thoeng pawt tih diklai lamloh thakthaenah a poe bal moenih.

Ne el la polvo eliras malpiaĵo, Kaj ne el la tero elkreskas malbonago.

7 Tedae hlang he thakthaenah khuiah a sak tih rhaek ca rhoek bangla ding hang.

Sed homo naskiĝas por suferoj, Kiel birdoj por flugado supren.

8 Tedae kai tah Pathen te ka toem vetih Pathen taengah ni ka dumlai khaw ka hal eh.

Sed mi min turnus al Dio, Kaj al Li mi transdonus mian aferon;

9 A len la a saii vaengah khobaerhambae te khenah lek pawh, tae lek pawh.

Al Tiu, kiu faras grandaĵojn, kiujn neniu povas esplori, Mirindaĵojn, kiujn neniu povas kalkuli;

10 Diklai hman ah khotlan a paek tih lohma li ah tui a hlah.

Kiu donas pluvon sur la teron Kaj sendas akvon sur la kampojn,

11 Tlarhoel rhoek te hmuensang ah a khueh tih kopang rhoek te khangnah khuila a hoeptlang.

Por starigi malaltulojn alte, Ke la afliktitoj leviĝu savite.

12 Aka thaai kah kopoek te a phae tih a kut loh lungming cueihnah saii thai pawh.

Li detruas la intencojn de ruzuloj, Ke iliaj manoj ne plenumas sian entreprenon.

13 Aka cueih khaw amah kah rhaithinah neh a tuuk tih aka hlang hnuei kah cilsuep he hma paitok.

Li kaptas la saĝulojn per ilia ruzaĵo; Kaj la decido de maliculoj fariĝas senvalora.

14 Khothaih ah a hmuep neh hum uh tih khothun ah khoyin bangla a phatuem uh.

En la tago ili renkontas mallumon, Kaj en tagmezo ili palpas, kiel en nokto.

15 Khodaeng te amih ka dongkah cunghang lamlong khaw tlungluen kut lamloh a khang.

Li savas kontraŭ glavo, Kontraŭ la buŝo kaj mano de potenculo Li savas malriĉulon.

16 Te dongah tattloel ham ngaiuepnah om dae dumlai loh amah ka a buem.

Al la senhavulo aperas espero, Kaj la malboneco fermas sian buŝon.

17 Pathen loh a toel hlanghing he a yoethen tih Tlungthang kah thuituennah sit boeh.

Feliĉa estas la homo, kiun punas Dio; Kaj la moralinstruon de la Plejpotenculo ne malŝatu;

18 Amah loh a tloh sak dae a hma te a poi pah tih a kut dongah hoeih uh.

Ĉar Li vundas, sed ankaŭ bandaĝas; Li batas, sed Liaj manoj ankaŭ resanigas.

19 Citcai parhuk lamloh nang n'huul vetih a parhih ah yoethae loh nang soah m'ben mahpawh.

En ses malfeliĉoj Li vin savos; En la sepa ne tuŝos vin la malbono.

20 Nang te khokha vaengah dueknah lamloh, caemtloek vaengah cunghang kut lamloh n'lat ni.

En tempo de malsato Li savos vin de la morto, Kaj en milito el la mano de glavo.

21 Olka dongkah rhuihet lamloh n'thuh vetih rhoelrhanah a pai vaengah na rhih mahpawh.

Kontraŭ la vipo de lango vi estos kaŝita; Kaj vi ne timos ruinigon, kiam ĝi venos.

22 Rhoelrhanah khui neh khokha rhamling khuiah na luem vetih diklai mulhing te na rhih mahpawh.

Dum ruinigo kaj malsato vi ridos; Kaj la bestojn de la tero vi ne timos;

23 Na paipi te khohmuen lungto taengah om vetih kohong mulhing loh nang taengah n'thuung ni.

Ĉar kun la ŝtonoj de la kampo vi havos interligon, Kaj la bestoj de la kampo havos pacon kun vi.

24 Na dap kah rhoepnah te na ming vetih na tolkhoeng na soep vaengah na hmaai mahpawh.

Kaj vi ekscios, ke paco estas en via tendo; Vi esploros vian loĝejon, kaj nenio mankos.

25 Na tiingan muep na ming vetih na cadil cahma te khohmuen baelhing bangla om ni.

Kaj vi ekscios, ke grandnombra estas via idaro Kaj via naskitaro estas kiel la herbo de la tero.

26 A tue vaengkah canghlom a coi bangla na hminkhah vaengah phuel te na paan ni.

En maljuneco vi iros en la tombon, Kiel envenas garbaro en sia tempo.

27 He tah amah la n'khe uh tangloeng he ne. He he hnatun lamtah namah loh namah dongah ming,” a ti nah.

Vidu, ni tion esploris, kaj tiel ĝi estas; Atentu tion, kaj sciu tion.