Joba 39
1 Thaelpang kah sathai a piil tue na ming tih sayuk a rhai na dawn a?
Kent gij de tijd, waarop de gemzen springen, Neemt gij het jongen der hinden waar;
2 Hla a cup la na tae tih a piil tue na ming a?
Telt gij de maanden van haar dracht, Bepaalt gij de dag, dat zij werpen?
3 A ca rhoek loh a koisu uh tih a huel daengah a bungtloh loh a hlah.
Ze krommen zich, drijven haar jongen uit, En haar weeën zijn heen;
4 A ca a man uh te cangpai neh rhoeng tih a caeh uh phoeiah tah amih taengla mael uh pawh.
Haar jongen worden sterk, groeien op in de steppe, Lopen weg, en keren niet tot haar terug!
5 Sayalh la kohong marhang aka hlah te unim? Laak lueng kah kuelrhui aka hlam te unim?
Wie heeft den woudezel in vrijheid gelaten, Wie dien wilde de boeien geslaakt,
6 A im te kolken la, a dungtlungim te lungkaehlai la ka khueh.
Hem, wien Ik de woestijn tot woning gaf, De zilte steppe tot verblijf;
7 Khorha kah hlangping te a lawn tih aka tueihno kah pang ol hnatun pawh.
Die spot met het lawaai van de stad, Die zich niet stoort aan het razen der drijvers;
8 A luemnah tlang te a cawt tih sulhing boeih te a yoep.
Die de bergen als zijn weide doorsnuffelt, En naar al wat groen is, neust.
9 Cung loh nang taengah a thohtat hamla a huem vetih na kongduk dongah rhaeh aya?
Wil de woudos ù dienen, Aan ùw krib overnachten;
10 Cung te a rhuivaeh kong ah na pael vetih nang hnukah tuikol te a thoe aya?
Slaat gij een touw om zijn nek, Egt hij de voren achter ú?
11 A thadueng a len dongah a soah na pangtung vetih na thaphu te a taengah na hnoo aya?
Vertrouwt ge op hem om zijn geweldige kracht, Laat ge aan hem uw arbeid over;
12 Na cangti te a khuen, a khuen vetih na cangtilhmuen a coi ni tila te te na tangnah a?
Rekent ge op hem, om uw oogst te gaan halen, En uw graan op uw dorsvloer te brengen?
13 Kalaukva kah phae loh yoka cakhaw bungrho phaemul neh a dii aih nim.
Vrolijk klapwiekt de struis, De moeder van kostbare veren en pennen,
14 A duei te diklai dongah a hnoo tih laipi khuiah a awp.
Maar die haar eieren stopt in de grond, En ze uitbroeien laat op het zand.
15 A kho loh a hep te a hnilh tih kohong mulhing long khaw te te a til.
Ze vergeet, dat een voet ze vertrappen kan, Dat de wilde beesten ze kunnen verpletteren;
16 A ca rhoek te amah kah pawt bangla a hit sak tih a poeyoek la a thaphu te birhihnah pawh.
Ze is hard voor haar jongen, alsof het de hare niet zijn, Het deert haar niet, al is haar moeite vergeefs:
17 Pathen loh anih te cueihnah a hnilh sak tih a taengah yakmingnah tael pah pawh.
Want God heeft haar de wijsheid onthouden, Geen verstand haar geschonken.
18 Hmuensang la a phuel uh tue vaegah tah marhang neh a sokah aka ngol te a nueih thil.
Toch rent ze weg, zodra de boogschutters komen, En spot met het paard en zijn ruiter!
19 Marhang taengah thayung thamal na paek a? A rhawn te a hnoo neh na thing pah a?
Geeft gij het paard zijn heldenmoed, Hebt gij zijn nek met kracht bekleed;
20 Anih te kaisih bangla na pet sak a? A phit vaengkah mueithennah khaw mueirhih la poeh.
Laat gij als een sprinkhaan het springen, Laat gij het hinniken, geweldig en fier?
21 Tuikol te a phuet uh vaengah thadueng neh a ngaingaih lungpok haica doe hamla pawk.
Het draaft door het dal, het juicht in zijn kracht, En stormt op de wapenen aan;
22 Rhihnah te a nueih thil tih a rhihyawp pawt dongah cunghang ha lamloh a mael moenih.
Het spot met angst, wordt nimmer vervaard, En deinst niet terug voor het zwaard.
23 A taengah liva a khoek tih caai neh soe kaw hmaihluei la om.
Boven op zijn rug rammelt de koker met pijlen, Bliksemt de lans en de speer;
24 Hinghuen neh khoponah neh diklai a coih tih tuki ol te tangnah pawh.
Ongeduldig, onstuimig verslindt het de bodem, Niet meer te temmen, als de bazuinen weerschallen.
25 Tuki te a rhoeh la, “Ahuei,” a ti nah tih caemtloek vaengkah mangpa khohum neh tamlung te a hla lamloh a huep.
Bij iedere trompetstoot roept het: Hoera! Van verre reeds snuift het de strijd, De donderende stem van de leiders, Het schreeuwen der krijgers!
26 Nang kah yakmingnah dongah nim mutlo loh a phae a phuel tih a ding, a phae te tuithim la a phuel?
Stijgt de sperwer op door uw beleid, En slaat hij zijn vleugels uit naar het zuiden?
27 Nang kah ka dongah atha te sang hang tih a bu a pomsang a?
Neemt op uw bevel de gier zijn vlucht, En bouwt hij zijn nest in de hoogte?
28 Thaelpang ah kho a sak tih thaelpang hmuisum neh rhalvong ah khaw rhaeh ta.
Hij woont en nestelt op rotsen, Op steile en ontoegankelijke klippen;
29 Te lamloh caak a thaih tih a hla lamkah te a mik loh a paelki.
Van daar beloert hij zijn prooi, Uit de verte spieden zijn ogen.
30 Te vaengah a vapuel, a vapuel loh thii a caep uh tih rhok om nah ah hnap om,” a ti nah.
Zijn jongen slurpen bloed, Waar lijken liggen, hij is er terstond!
