Joba 37
1 He dongah ka lungbuei lakueng tih a hmuen lamloh cungpet.
Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.
2 A ol dongkah khoponah te hnatun hnatun. A ka lamloh caitawknah thoeng.
Aŭskultu atente en la bruo Lian voĉon, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia buŝo.
3 Vaan boeih hmuiah a hlah tih a vangnah loh diklai hmoi duela pawk.
Sub la tutan ĉielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.
4 A hnukkah a kawk ol khaw a hoemdamnah ol neh hum tih a ol a yaak vaengah rhaek uelh sak boeh.
Post ĝi ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta voĉo, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam aŭdiĝas Lia voĉo.
5 Pathen loh a ol neh khobaerhambae a saii khungdaeng tih hum dae m'ming uh moenih.
Mirinde tondras Dio per Sia voĉo; Li faras ion grandan, sed ne konatan.
6 Vuelsong neh khotlan khonal te, 'Diklai ah om saeh,’ a ti vaengah khotlan khonal khaw a sarhi tak.
Al la neĝo Li diras: Falu sur la teron; Ankaŭ al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.
7 Amah kutngo hlang boeih ming sak ham hlang boeih kah kut te rhodaek a soei pah.
Sur la manon de ĉiu homo Li metas sigelon, Por ke ĉiuj homoj sciu Lian faron.
8 Te vaengah mulhing khaw a khui la kun tih a khuisaek ah kho a sak.
La sovaĝa besto iras en sian kavon Kaj restas en sia loĝejo.
9 Cangpalam te imkhui lamloh, khosik te tlangpuei lamloh ha thoeng.
El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.
10 Pathen kah hiil lamloh rhaelnu khaw a khueh tih tui daang mangdaeng mangtok la om.
De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo fariĝas kvazaŭ fandaĵo.
11 Khomai te cingtui loh a rhih sak tih cingmai loh amah kah vangnah te a taekyak.
La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo disŝutas Lian lumon.
12 Te khaw diklai kah lunglai hman ah a uen boeih te saii hamla a niing, a niing dongah kuluk la a hil.
Li direktas ilin ĉirkaŭen, kien Li volas, Por ke ili plenumu ĉion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:
13 Te te caitueng lam khaw, a khohmuen ham khaw, sitlohnah ham khaw a thoeng sak.
Ĉu por puno de ia lando, Ĉu por favorkoraĵo Li ilin direktas.
14 Job, he he hnakaeng lah. Pai lamtah Pathen kah khobaerhambae he yakming lah.
Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.
15 Te rhoek soah Pathen loh a khueh tih a cingmai kah vangnah a sae te na ming a?
Ĉu vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?
16 Poeknah rhuemtuet, mangvawt khomai a haainah te na ming a?
Ĉu vi komprenas, ĉe la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?
17 Tuithim loh khohmuen a mong sak vaengah na himbai te aka bae sak,
Kiamaniere viaj vestoj varmiĝas, Kiam la tero kvietiĝas de sude?
18 Hmaidan a hlawn bangla khomong a thah la amah taengah na nulh thai aya?
Ĉu vi povas etendi kun Li la ĉielon, Firman kiel fandita spegulo?
19 Amah taengah metla n'thui ham khaw kaimih tueng lah. Hmaisuep hmai ah n'tawn uh thai pawt oe.
Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.
20 Hlang loh a dolh hamla thui cakhaw ka thui bangla amah taengah a tae pa aya?
Ĉu estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.
21 Tahae ah khaw vangnah a hmuh uh moenih. A aa te khohli loh a yawn tih a caihcil hnukkah khomong dongah tueng.
Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la ĉielo, Kiam la vento pasas kaj purigas ĝin.
22 Tlangpuei lamkah sui te mueithennah rhih om Pathen taengla pawk.
De norde venas oro; Ĉirkaŭ Dio estas terura brilo.
23 Tlungthang te thadueng a len dongah a tiktamnah m'hmuh lek moenih. Duengnah khaw a cungkuem dongah hlang a phaep moenih.
La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.
24 Hlang rhoek loh amah te a rhih uh tangloeng dongah lungbuei aka cueih rhoek takuem khaw a sawt moenih,” a ti.
Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la saĝuloj.
