Joba 33
1 Job, ka olthui hnatun dae lamtah ka ol boeih he hnakaeng thil laeh.
A przetoż, Ijobie! słuchaj proszę mów moich, a wszystkie słowa moje przyjmij w uszy.
2 Ka ka ong coeng he. Ka ka khuikah ka lai loh a thui.
Oto teraz otworzę usta moje, a język mój będzie mówił w podniebieniu mojem.
3 Ka ol he ka lungbuei dueng lamkah tih ka hmuilai kah mingnah loh cimphan la a thui.
Szczerością serca mego będą słowa moje, a czyste zdania wargi moje mówić będą.
4 Pathen Mueihla loh kai n'saii tih Tlungthang kah hiil loh kai n'hing sak.
Duch Boży uczynił mię, a tchnienie Wszechmocnego ożywiło mię.
5 Kai thuung hamla na coeng mak atah tawn uh lamtah ka mikhmuh ah pai laeh.
Możeszli, odpowiedz mi; sporządź się, a stań przeciwko mnie.
6 Pathen taengah kai he nang ka bangla ka om tih kai khaw dikpo lamkah ni m'pet.
Oto ja według słów twoich odpowiem ci za Boga, chociażem ja też z błota utworzony.
7 Kai he mueirhih moenih nang n'let sak mako. Ka kut long khaw nang n'nan thil mahpawh.
Oto strach mój nie zatrwoży cię, a ręka moja nie obciąży cię.
8 Tedae ka hna ah na thui tih olthui ol khaw ka yaak.
A wszakżeś rzekł w uszy moje, i słyszałem głos słów moich.
9 “Ka cil tih boekoek ka khueh moenih. Ka caih tih kai taengah thaesainah om moenih.
Czystym ja bez przestępstwa; niewinnym ja, i nie masz we mnie nieprawości.
10 Te cakhaw kai taengkah noihhainah a hmuh vaengah kai amah kah thunkha bangla a moeh.
Oto znajduje Bóg przyczyny przeciwko mnie, a poczytuje mię za nieprzyjaciela swego.
11 Ka kho he hloong dongah a buen tih ka caehlong boeih a dawn,” na ti.
Podaje w okowy nogi moje, a podstrzega wszystkich ścieżek moich.
12 Tedae na tang moenih he. Pathen he hlanghing lakah a len dongah nang te kan doo.
Otości na to tak odpowiadam: W tem nie jesteś sprawiedliwy; bo większy jest Bóg, niż człowiek.
13 Balae tih amah te na ho. A ol te boeih n'doo moenih ta.
Przeczże się z nim spierasz, żeć wszystkich spraw swoich nie objawia?
14 Pathen loh pakhat la a thui dae a hmuhming pawt atah hnavoei la a thui.
Wszak Bóg mówi i raz i drugi, a człowiek tego nie uważa.
15 Ih loh hlang a hnah vaengkah khoyin olphong mueimang ah khaw, thingkong dongkah a ngam vaengah khaw,
We śnie w widzeniu nocnem, gdy twardy sen przypada na ludzie gdy śpią na łożu:
16 Hlang hna te a khui sak tih amih kah rhalrhingnah neh a daeng pah.
Tedy otwiera ucho ludzkie, a to, czem ich ćwiczy, pieczętuje,
17 Hlang loh a khoboe lamkah a nong sak tih hlang lamkah koevoeinah a khuk pah.
Aby człowieka odwiódł od złej sprawy jego, i pychę od męża aby odjął;
18 A hinglu te vaam khui lamloh, a hingnah te pumcumnah loh a paan khui lamkah a hoeptlang.
Aby zahamował duszę jego od dołu, a żywot jego aby na miecz nie trafił.
19 A thingkong dongah nganboh neh a tluung tih tuituknah loh a rhuhrhong boeih te phat a thuek pah.
Każe go też boleścią na łożu jego, a we wszystkich kościach jego ciężką niemocą.
20 A hingnah loh buh te khaw a hinglu loh hoehhamnah maeh khaw a lawt pah.
Tak, że sobie żywot jego chleb obrzydzi, a dusza jego pokarm wdzięczny.
21 A saa te caphoei cuk bangla mueihmuh ah a khah tih a rhuh a hmuh pawt khaw a ming sak.
Zniszczeje znacznie ciało jego, i wysadzą się kości jego, których nie widać było;
22 A hinglu loh vaam khuila, a hingnah te aka duek rhoek taengla pawk.
I przybliża się do grobu dusza jego a żywot jego do rzeczy śmierć przynoszących.
23 Anih kah duengnah te hlang taengah aka puen la thawngkhat lamkah pakhat ngawn tah amah taengah puencawn oldoe om khaming.
Jeźli będzie u niego jaki Anioł wymowny, jeden z tysiąca, aby opowiedział człowiekowi powinność jego:
24 Te dongah anih te a rhen mai vetih, 'Tlansum ka dang tih hlan kah aka suntla khui lamloh anih he doek laeh,’ ti mai koinih.
Tedy się nad nim Bóg zmiłuje, a rzecze: Wybaw go, aby nie zstępował do grobu, bom znalazł ubłaganie.
25 A saa te camoe bangla noe vetih a cacawn tue vaengkah bangla saibawn suidae.
I odmłodnieje ciało jego jako dziecięce, a nawróci się do dni młodości swojej.
26 Pathen taengah a thangthui vanbangla anih te a moeithen ta. A maelhmai te tamlung neh a hmuh vaengah tah anih te hlanghing taengah duengnah neh a mael sak.
Będzie się modlił Bogu, i przyjmie go łaskawie, i ogląda z weselem oblicze jego, i przywróci człowiekowi sprawiedliwość jego;
27 Hlang rhoek taengla a mae tih, “Ka tholh tih a thuem te a paihaeh sak dae kai taengah n'yook sak moenih.
Który poglądając na ludzi, rzecze: Zgrzeszyłem był, i co było prawego, podwróciłem; ale mi to nie było pożyteczno.
28 Kamah hinglu, hinglu van tah hlan a paan khui lamloh a lat. Te dongah ka hingnah neh a hingnah loh vangnah te hmu saeh.
Lecz Bóg wybawił duszę moję, aby nie zstąpiła do dołu, a żywot mój aby oglądał światłość.
29 He boeih he Pathen loh hlang taengah voei nit voei thum a saii ne.
Oto wszystko to czyni Bóg po dwakroć i po trzykroć z człowiekiem,
30 Hlan khui lamkah a hinglu te hingnah khosae neh tue hamla a mael sak.
Aby odwrócił duszę jego od dołu, a żeby oświecon był światłością żyjących.
31 Job nang hnatung lamtah kai ol he hnatun. Hilphah lamtah kai loh kan thui eh.
Uważaj to, Ijobie, słuchaj mię; milcz, a ja będę mówił.
32 Kai nan thuung ham ol a om atah thui lah. Nang tang sak ham ka ngaih dongah ni.
Wszakże maszli co mówić, a odpowiedzże mi; mów, bobym cię rad usprawiedliwił.
33 Kai taengkah he na hnatun pawt atah hilphah lamtah nang te cueihnah kan cang sak bitni,” a ti nah.
A jeźli niemasz, słuchajże mię, a nauczę cię mądrości.
