Joba 3
1 Te phoeiah Job a ka te a ang tih a khohnin te a tap.
Då let Job upp munnen og banna fødedagen sin.
2 Te vaengah Job loh a doo tih,
Job tok til ords og sagde:
3 Amah kah thang nah khohnin neh, “Tongpa a yom,” a ti hlaem khaw paltham mai saeh.
«Burt med den dag då eg vart fødd, den natt som sa: «Ein svein er avla!»
4 Te khohnin te a hmuep la om palueng vetih, Pathen loh a so la toem pawt mako. Te dongah vangnah loh te soah sae boel saeh.
Må denne dag til myrker verta - burtgløymd av Gud i høge himmel - og inkje ljos på honom skina!
5 Te te hmaisuep neh dueknah hlipkhup loh suk saeh. A soah khomai yaal saeh lamtah, hlamhop hnin bangla let saeh.
Lat svarte myrkret honom eiga og skyer seg kring honom samla! Dagmyrkjingar skal honom skræma
6 Tekah hlaem te a hmuep loh lo saeh lamtah kum khat kah khohnin dongah a kohoe boel saeh, hla taenah dongah khaw kun boel saeh.
og myrkret gløypa denne natt! Burt med den natt frå årsens dagar, ho kome ei i månads tal!
7 Tekah hlaem te pumhong la om saeh lamtah a khuiah omngaih laa cuen boel saeh ne.
Ja, aud og tom skal natti verta og ingen fagnad i ho klinga;
8 Khohnin thae aka phoei thil tih, a coekcoe la Leviathan aka haeng loh, te te tap saeh.
Dagbannarar skal henne banna, dei som kann mana upp Livjatan,
9 Hlaemhmah aisi khaw hmuep saeh lamtah, khosae te lamtawn cakhaw sae boel saeh, mincang khosaeng te hmu boel saeh.
Og morgonstjernor skal’kje skina; fåfengt ho venta skal på ljoset - augbrunerne av morgonroden -
10 Ka bungko thohkhaih te a khaih mai vetih thakthaenah he ka mik lamloh a thuh mai kolla.
av di ho ei livsdøri stengde på mor mi, so eg slapp for kval.
11 Balae tih bung khuiah ka duek pawh. Bungko lamloh ka thoeng tih ka pal hae.
Kvi døydd’ eg ei i moders liv? Ell’ slokna då eg rett var fødd?
12 Balae tih khuklu loh kai n'doe, balae tih rhangsuk loh n'khut.
Kvi fanst det kne som mot meg tok; og brjost eg kunde suga ved?
13 Ka yalh to palueng koinih la ka ip mong vetih ka duem lah ni.
So låg eg still og kvilde no, eg sov og hadde ro og fred
14 Manghai rhoek neh a imrhong aka thoh diklai olrhoep rhoek taengla,
hjå kongar og hjå fyrstar, som til gravstad pyramider bygde,
15 Amih taengkah sui mangpa rhoek neh a im ah tangka aka hawn rhoek taengah.
hjå hovdingar som åtte gull og fyllte sine hus med sylv;
16 Rhumpu bangla n'thuh kanoek vetih vangnah aka hmuh noek pawh camoe rhoek bangla ka om pawt mako.
ell’ ufødd var eg ikkje til, lik born som aldri ljoset såg.
17 Teah te halang rhoek loh khoponah a toeng uh tih thadueng aka bawt khaw pahoi duem.
Der rasar ei dei vonde meir; der kviler dei som trøytte er;
18 Thongtla rhoek te rhenten rhalthal uh tih, tueihno ol ya uh pawh.
og fangarne er trygge der; dei høyrer ingen drivar meir.
19 Tanoe neh kangham khaw amah la om pahoi tih sal khaw a boei taeng lamloh sayalh coeng.
Der stor og liten like er, og trælen fri for herren sin.
20 Balae tih thakthaekung taengah vangnah, hinglu khahing taengah hingnah a paek?
Kvi gjev han ljos til den som lid, og liv til deim som gremmer seg,
21 Dueknah hamla aka rhingda long khaw dang hae pawt tih kawn lakah te te a too.
som fåfengt stundar etter dauden, og søkjer han som løynde skatt,
22 Phuel a hmuh uh vaengah omngaihnah neh a ngaingaih la a kohoe uh.
som gled seg, ja, som jublar høgt, og fegnast når dei finn ei grav -
23 A longpuei te hlang ham tah a thuh dae a taengah Pathen loh a mak pah.
til mannen som ei finn sin veg, som Gud set fast og stengjer inne?
24 Ka buh hmai ah ka hueinah ha pawk tih ka kawknah he tui bangla pha.
Min sukk hev vorte daglegt brød, og klaga mi som vatnet strøymar.
25 Birhihnah neh ka birhih akhaw kamah m'vuei tih ka rhih nawn te khaw kamah taengah thoeng.
Meg råkar det eg ottast fyre; det som eg ræddast, hender meg.
26 Ka dingsuek pawt tih ka mong pawh, ka duem pawt vaengah khoponah ha thoeng,” a ti.
Snaudt fær eg fred, snaudt fær eg ro, snaudt lindring - so kjem uro att.»
