< Joba 25 >

1 Te phoeiah Shuhi Bildad loh a doo tih,
Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
2 “A taemrhai ham neh birhihnah he amah hut ni. Amah kah hmuensang ah rhoepnah a saii.
Hem is de macht en de schrik, Hem, die vrede gebiedt in zijn hoge hemel!
3 A caem taengah hlangmi om nim? U soah nim amah kah vangnah a hlah pawh.
Zijn soms zijn legioenen te tellen, Tegen wien staan zijn troepen niet op!
4 Te dongah hlanghing he Pathen taengah metlam a tang thai? Huta kah a sak te metlam a cim eh?
Hoe kan dan een mens tegen God in zijn recht zijn, Of rein, die uit een vrouw is geboren?
5 A mikhmuh ah hla pataeng khaw aa pawt tih aisi khaw a cil moenih.
Zie, zelfs de maan is niet helder, De sterren zijn niet rein in zijn ogen:
6 Hlanghing aisat a rhit banghui ni, hlang capa khaw talam banghui,” a ti nah.
Hoeveel minder een mens, een aas, Een mensenkind, een worm!

< Joba 25 >