Joba 22
1 Temani Eliphaz loh a doo tih,
Då tok Elifaz frå Teman til ords og sagde:
2 Pathen te hlang loh s hmaiben a? Lungming khaw amah la dawk a hmaiben uh.
«Er mannen vel til gagn for Gud? Nei, vitug mann seg sjølv mun gagna.
3 Na tang mai tih na mueluemnah mai akhaw, na khoboe soep cakhaw tlungthang hamla naep aya?
Hev Allvald bate av di rettferd? Er det hans vinst, at rett du ferdast?
4 Na hinyahnah dongah nang te laitloeknah neh n'khuen tih nang n'tluung a?
Er det din gudlegdom han refser, når han med deg held rettargang?
5 Na boethae tangkik pawt nim? Nang kah thaesainah te a bawtnah om pawh.
Hev ei din vondskap vore stor og dine syndar utan ende?
6 Lunglilungla la na manuca na laikoi tih pumtling kah himbai te na pit pah.
Grunnlaust du panta dine brøder; halvnakne drog du klædi av;
7 Buhmueh rhathih te tui na tul pawt tih bungpong te buh na hloh pah.
den trøytte gav du ikkje vatn, den svoltne negta du ditt brød.
8 Bantha aka khueh hlang loh amah hamla khohmuen a khueh tih a sokah khosa mikhmuh ah a dangrhoek.
Det er den sterke som eig landet, den stolte hev si bustad der.
9 Nuhmai te kuttling la na tueih tih cadah te a ban na phop pah.
Du jaga enkjor burt tomhendt’ burt, slo armen av på faderlause.
10 Na kaepvai kah pael dongah he khaw na birhihnah neh buengrhuet na let.
Difor ligg snaror kringum deg, og rædsla skræmer deg so brått.
11 A hmuep khaw na hmu pawt tih tuili tui loh nang n'khuk.
Ell’ vert du ikkje myrkret var, den flaum som fossar yver deg?
12 Pathen tah vaan sang kah moenih a? So lah, aisi rhoek kah a lu tah pomsang uh te.
Bur ikkje Gud i himmelhøgd, sjå øvste stjernor, høgt dei sit!
13 Te lalah, “Pathen te metlam a mingpha? Yinnah lamloh lai a tloek a?
Du segjer so: «Kva veit vel Gud? Kann attum skyerne han døma?
14 Anih te khomai loh a huep tih tueng pawh. Te vaengah vaan kah kueluek dongah cet,” na ti.
For skyer dimmer augo hans; han hev sin gang på himmelkvelven.»
15 Boethae hlang rhoek loh a cawt khosuen caehlong nim na ngaithuen salah?
Seg, vil du fylgja fortids-vegen, den stig som illverksmenner gjekk?
16 A tonga uh vaengah a tue pawt ah khaw tuiva loh amih kah khoengim te a hawt pah.
Dei som i utid tekne vart - og deira grunn flaut burt i flaum -
17 “Pathen te mamih taeng lamloh nong saeh, Tlungthang loh mamih taengah balae a saii eh?” a ti uh.
som sagde til Gud: «Haldt du deg burte!» Kva skulde Allvald vel deim gjera?
18 Amah loh amih im te hnothen a cung sak sitoe cakhaw halang kah cilsuep tah kai lamloh lakhla saeh.
Endå han signa deira hus - langt burt frå meg med gudlaus råd!
19 Aka dueng rhoek loh a hmuh vaengah a kohoe uh tih ommongsitoe loh amih te a tamdaeng.
Rettvise folk det såg med gleda, og den skuldlause spotta deim:
20 Mamih kah thinnaeh a thup vetih amih kah a coih te hmai loh hlawp het pawt nim?
«Fiendarn’ våre gjekk til grunns! Sjå elden øydde det dei leivde!»
21 Amah neh hmaiben lamtah te nen te thuung laeh. Nang taengah hnothen ha pawk bitni.
Vert ven med honom, og få fred! So skal og lukka timast deg.
22 A ka lamkah olkhueng mah doe laeh, a ol te khaw na thinko khuiah khueh laeh.
Og tak so lærdom av hans munn, og legg deg ordi hans på hjarta!
23 Tlungthang taengla na mael atah n'thoh bitni dumlai mah na dap lamloh lakhla sak.
Vend um til Allvald, då du byggjest og jagar syndi frå ditt tjeld.
24 Pasing te laipi bangla, Ophir te soklong kah lungpang bangla khueh ngawn.
Kast gullet ditt i moldi ned - Ofir-gull millom bekkjesteinar.
25 Te vaengah na pasing te tlungthang la, cak te na ki la poeh bitni.
Allvald skal vera då ditt gull og haugar utav sylv for deg.
26 Te daengah ni Tlungthang dongah na ngailaem vetih Pathen taengla na maelhmai na dangrhoek bitni.
Då skal du frygda deg i Allvald, di åsyn lyfta upp til Gud.
27 A taengah na thangthui vaengah nang ol a yaak vetih na olcaeng khaw cung ni.
Og når du ropar, vil han høyra, so du kann halda det du lovar.
28 Olkhueh te na tuiphih vaengah nang hamla thoo vetih na longpuei ah vangnah loh a tue ni.
Det du deg etlar, skal du vinna, og ljos skal skina på din veg.
29 A kunyun uh vaengah koevoeinah na thui dae tlahoei mik ni a khang eh.
Gjeng vegen ned, du ropar: «Upp!» Han hjelpar den bljug-øygde mann.
30 Ommongsitoe pawt khaw loeih vetih na kut kah cimcaihnah loh a loeih sak ni,” a ti.
Ja, ikkje-skuldfri mann han bergar, frelst vert han ved di reine hand.»
