Joba 21

1 Te phoeiah Job loh a doo tih tih,

Ijob respondis kaj diris:

2 Ka ol hnatun, hnatun lamtah te te nangmih kah hloephloeinah om saeh.

Aŭskultu mian parolon; Kaj ĝi estu anstataŭ viaj konsoloj.

3 Ka thui vaengah kai ol he ueh mai lamtah ka thui hnukah nan tamdaeng akhaw.

Toleru, ke mi parolu; Kaj kiam mi finos mian paroladon, tiam moku.

4 Kai khaw ka kohuetnah he hlang hut a? Balae tih ka mueihla loh a ngen pawt mai eh?

Ĉu kontraŭ homo mi disputas? Kaj kial mi ne estu malpacienca?

5 Kai taengla a mael vaengah hal tih a kut neh a ka te a puei.

Turnu vin al mi, kaj vi eksentos teruron, Kaj vi metos la manon sur la buŝon.

6 Ka poek bal vaengah ka let tih ka pumsa he tuennah loh a tuuk.

Kiam mi ekpensas pri tio, min atakas teruro, Kaj tremo kaptas mian korpon.

7 Halang rhoek tah haimo la a hing uh akhaw balae tih tatthai la a len uh.

Kial malpiuloj vivas, Atingas maljunecon, akiras grandan havaĵon?

8 A mikhmuh kah a tiingan rhoek neh a mikhmuh kah a cadil cahma khaw amih taengah a cikngae sak.

Ilia idaro estas bone aranĝita antaŭ ili, kune kun ili, Kaj ilia devenantaro estas antaŭ iliaj okuloj.

9 Amih im khaw birhihnah lamloh ngaimongnah la om tih Pathen kah conghol loh amih soah cuk thil pawh.

Iliaj domoj estas en paco, sen timo; Kaj la vergo de Dio ne estas sur ili.

10 A vaito a pil vaengah a vaito a pom khaw tuei pawt tih thangyah tlaih pawh.

Ilia bovo naskigas kaj ne estas forpuŝata; Ilia bovino gravediĝas kaj ne abortas.

11 A casenca rhoek te boiva bangla a hlah uh tih a camoe rhoek loh soipet uh.

Siajn malgrandajn infanojn ili elirigas kiel ŝafaron, Kaj iliaj knaboj saltas.

12 Kamrhing neh rhotoeng te a phueih uh tih phavi ol neh a kohoe uh.

Ili ĝojkrias sub la sonoj de tamburino kaj harpo, Ili estas gajaj sub la sonoj de fluto.

13 Amamih vaengkah tue then khuiah muei uh tih hmawn uh. Mikhaptok ah saelkhui la ael uh. (Sheol h7585)

Ili pasigas siajn tagojn en bonstato, Kaj iras en Ŝeolon momente. (Sheol h7585)

14 Tedae Pathen taengah, “Kaimih taeng lamloh nong laeh. Na longpuei ming ham ka ngaih uh moenih.

Kaj tamen ili diras al Dio: Foriru de ni, Ni ne deziras koni Viajn vojojn;

15 Anih taengah thothueng ham khaw unim tlungthang? A taengah n'cuuk uh ham khaw balae a hoeikhang eh?” a ti uh.

Kio estas la Plejpotenculo, ke ni servu al Li? Kaj kian utilon ni havos, se ni turnos nin al Li?

16 Amih kah thennah khaw amamih kut ah om pawt lah ko ke. Halang rhoek kah cilsuep te kai lamloh lakhla saeh.

Sed ne de ili dependas ilia bonstato; La pensmaniero de la malpiuloj estas malproksima de mi.

17 Halang rhoek kah hmaithoi tah metlam khaw thi tih amamih kah rhainah amamih soah a thoeng pah. A thintoek neh a rhilong a suem pah.

Ĝis kiam? La lumilo de la malpiuloj estingiĝu, Kaj ilia pereo venu sur ilin; Suferojn Li partodonu al ili en Sia kolero.

18 Khohli hmai ah cangkong bangla om uh tih cangkik bangla cangpalam loh a khuen.

Ili estu kiel pajlero antaŭ vento, Kaj kiel grenventumaĵo, kiun forportas ventego.

19 Pathen loh a ca rhoek ham a khoem coeng. A boethae te amah taengah thuung saeh lamtah ming saeh.

Dio konservas lian malfeliĉon por liaj infanoj; Li repagu al li mem, ke li sciu;

20 A sitlohthamlam te a mik, a mik ah tueng saeh lamtah tlungthang kah kosi te mam sak saeh.

Liaj propraj okuloj vidu lian malfeliĉon, Kaj el la kolero de la Plejpotenculo li trinku.

21 A hnukah a imkhui ham a kongaih te balae? A hla kah a tarhing khaw bawt coeng.

Ĉar kiom interesas lin lia domo post li, Kiam la nombro de liaj monatoj finiĝis?

22 Pathen te mingnah a tukkil a? Amah he pomsang tih lai a tloek.

Ĉu oni povas instrui scion al Dio, Kiu juĝas ja plej altajn?

23 A cungkuem dongah bidipbisok tih thayoeituipan la amah kah thincaknah rhuhrhong neh aka duek he,

Unu mortas meze de sia abundeco, Tute trankvila kaj kontenta;

24 A rhangsuk khaw suktui buem tih a rhuh hliing khaw sulpuem.

Lia brusto estas plena de lakto, Kaj liaj ostoj estas saturitaj de medolo.

25 Hinglu khahing la duek tih hnothen aka ca pawt he khaw,

Alia mortas kun animo suferanta, Kaj li ne ĝuis bonon.

26 laipi khuiah rhenten yalh tih a rhit loh a soah a yol.

Sed ambaŭ kune ili kuŝas en la tero, Kaj vermoj ilin kovras.

27 Nangmih kah kopoek ka ming phoeiah tangkhuepnah neh kai soah nan hul ni te.

Vidu, mi scias viajn pensojn, Kaj la argumentojn, kiujn vi malice kolektas kontraŭ mi;

28 “Hlangcong im te menim? Halang tolhmuen kah dap te menim?” na ti uh.

Vi diros: Kie estas la domo de la nobelo? Kaj kie estas la tendo, en kiu loĝis la malpiuloj?

29 Longpuei aka poeng rhoek te na dawt uh pawt tih amih kah miknoek khaw na hmat uh pawt nim?

Sed demandu la vojaĝantojn, Kaj ne malatentu iliajn atestojn:

30 Rhainah khohnin lamloh boethae te a tuem tih thinpom khohnin lamloh a khuen te ta.

En tago de malfeliĉo la malpiulo estas ŝirmata, En tago de kolero li estas metata flanken.

31 A khoboe te a mikhmuh ah aka phoe pah te unim? A saii bangla a taengah aka thuung te unim?

Kiu montros antaŭ lia vizaĝo lian konduton? Kiu repagos al li, se li ion faris?

32 Anih khaw phuel la a khuen vaengah laivuei ni a hak thil.

Kaj li estas akompanata al la tomboj, Kaj sur la tomba altaĵeto estas starigataj gardistoj.

33 Anih ham soklong kah dikmuh khaw tui. Anih hnuk te hlang boeih loh a thoelh tih anih hmai kah hlangmi tae lek pawh.

Dolĉaj estas por li la terbuloj de la valo, Kaj post li treniĝas ĉiuj homoj, Kaj sennombraj estas tiuj, kiuj iris antaŭ li.

34 Te dongah balae tih a honghi la kai he nan hloep uh? Nangmih kah taikhaih khaw boekoeknah la cul coeng,” a ti.

Kiel do vi volas konsoli min per vantaĵo, Kaj viaj respondoj enhavas nur malĝustaĵojn?