Joba 20
1 Te phoeiah Naamathi Zophar loh a doo tih,
Wtedy Sofar z Naama odpowiedział:
2 “Te dongah ka pomnah kai n'thuung tih kamah khuiah ka tawn uh coeng dongah ni.
Dlatego moje myśli skłaniają mnie do odpowiedzi i z tego powodu [mówię] pośpiesznie.
3 Ka thuituennah he mingthae la ka yaak dongah ka yakmingnah dongah mueihla loh kai n'doo.
Słuchałem obraźliwego upomnienia i duch mojego zrozumienia podsuwa mi odpowiedź:
4 Suen lamloh diklai dongah hlang a khueh parhi te na ming a?
Czy nie wiesz, że od wieków, odkąd człowieka postawiono na ziemi;
5 Halang kah omngaih laa tah yoei tih lailak kah kohoenah khaw mikhaptok hil mai ni.
Radość niegodziwych [jest] krótka, a wesołość obłudnika [trwa] okamgnienie?
6 A thinlennah te vaan duela cet tih a lu loh khomai duela puet cakhaw,
Choćby jego wyniosłość sięgała aż do niebios, a jego głowa – do obłoków;
7 a aek bangla a yoeyah la milh vetih anih aka hmu rhoek loh, “Anih ta?” a ti uh ni.
[To jednak] zginie on na wieki jak jego własny gnój, [a] ci, którzy go widzieli, powiedzą: Gdzie [on] się podział?
8 Mang bangla a ding phoeiah tah anih te hmu uh pawh. Khoyin kah olphong bangla khum hmata.
Uleci jak sen i nie znajdą go; ucieknie jak nocne widzenie.
9 A mik loh a hmuh khaw rhaep mahpawh. Anih te amah hmuen ah mae voel mahpawh.
Oko, które go widziało, nie zobaczy go więcej, i już nie ujrzy go jego miejsce.
10 A ca rhoek loh tattloel rhoek te a moeithen uh tih a kut loh a thahuem te a mael uh.
Jego synowie będą się korzyć przed ubogim, jego ręce zwrócą swe bogactwo.
11 A rhuh tah a cacawn rhoek bangla hah uh dae a cacawn rhoek khaw amah neh laipi dongah ni a yalh eh.
Jego kości są pełne [grzechów] jego młodości, razem z nim spoczną w prochu.
12 A ka dongah tui mai cakhaw boethae te a lai hmui ah a thuh.
A choć zło jest słodkie w jego ustach i zataja je pod swoim językiem;
13 Te te a hnaih tih a toeng pawt dongah a ka khui la a ma-uem.
Chociaż rozkoszuje się nim i nie opuszcza go, zatrzymując je na swoim podniebieniu;
14 A bung khuikah a buh te a khui ah minta sue la poeh ni.
[To jednak] jego pokarm we wnętrznościach przemienia się, [staje się] żółcią żmii w jego wnętrzu.
15 Khuehtawn a dolh vaengah a bung khui lamloh lok vetih anih te Pathen loh a talh ni.
Połknął bogactwa i zwróci je; Bóg je wyrzuci z jego brzucha.
16 Minta sue loh a khut vetih rhulthae lai loh amah a ngawn ni.
Będzie ssał jad żmii, zabije go język węża.
17 Soklong, tuiva neh khorha kah khoitui neh suknaeng te hmuh mahpawh.
Nie zobaczy rzek, potoków, strumieni miodu ani masła.
18 Thatloh phu te a thuung akhaw a hnothung kah thadueng bangla a dolh pawt dongah yoka pawh.
Zwróci swój zysk i nie połknie go; i choć znowu zdobędzie wielki majątek, nie ucieszy się [z niego].
19 tattloel te a neet phoeiah amah loh a sak mueh im te a hnoo sak tih a rawth pah.
Bo uciskał [i] opuszczał ubogich, przemocą zabrał dom, którego nie zbudował.
20 A bungko lamkah thayoeituipan te ming pawt tih a nai nen khaw loeih pawh.
Dlatego nie zazna pokoju w swoim wnętrzu, nie zatrzyma tego, czego pragnął.
21 A caak ham caknoi om pawh. Te dongah a thennah poem hae mahpawh.
Z jego pokarmów nic nie zostanie, nie rozmnożą się jego dobra.
22 A khuehtawn neh a hah vaengah anih te a daengdaeh vetih thakthaekung kah kut boeih te anih soah thoeng ni.
Mimo obfitości jego dostatku dosięgnie go bieda. Wszelka ręka nikczemnych uderzy na niego.
23 Anih bung hah sak ham a taengah amah kah thintoek thinsa a tueih pah vetih a buhcak te anih soah a tlan sak.
Gdy będzie miał czym napełnić swój brzuch, [Bóg] ześle na niego zapalczywość swego gniewu, wyleje na niego [i] na jego pokarmy.
24 Thicung lungpok haica lamloh yong dae anih te rhohum lii loh a kah.
[Gdy] będzie uciekał przed żelazną bronią, przebije go łuk spiżowy.
25 A yueh vaengah a pumpu lamloh a pawlh pah. Te vaengah a hmuet khui lamkah mueirhih te amah soah rhaek la a caeh pah ni.
Wyjęta będzie [strzała] z grzbietu, a grot przeszyje jego wątrobę; ogarnie go strach.
26 Hmaisuep cungkuem te khoem hamla a tung. A hmuh mueh hmai loh anih te a hlawp vetih a dap kah rhaengnaeng khaw a talh pah ni.
Wszelka ciemność zaczai się w jego kryjówkach. Pożre go ogień niewzniecony, a ten, kto pozostał w jego przybytku, będzie udręczony.
27 Anih kathaesainah te vaan loh a hliphen uh vetih diklai loh amah taengah a tai pah ni.
Niebo odkryje jego nieprawość, a ziemia powstanie przeciwko niemu.
28 A thintoeknah hnin ah tah a im kah cangpai khaw a poelyoe pah vetih a hawk pah ni.
Dobytek jego domu przepadnie, [jego dobra] rozpłyną się w dniu [Bożego] gniewu.
29 Halang hlang loh tebang khoyo te Pathen taeng lamkah a dang tih Pathen loh a ol rho la a khueh pah,” a ti.
Taki [jest] dział Boga dla niegodziwego i dziedzictwo przeznaczone mu przez Boga.
