Joba 16
1 Te phoeiah Job loh a doo tih,
Då svara Job og sagde:
2 “Te bang ol te muep ka yaak coeng. Nangmih boeih kah a hloep khaw thakthaenah ni.
«Eg hev høyrt nok av dette slag; d’er brysam trøyst de alle gjev.
3 Khohli ol te a bawtnah om a? Balae tih na doo hamla nang n'huek.
Vert det’kje slutt på tome ord? Kva er det som til svar deg driv?
4 Kai khaw nang bangla ka thui thai ta. Na hinglu te ka hinglu yueng la om koinih olthui neh nangmih te kan sun vetih ka lu lamloh nangmih taengah ka hinghuen van ni.
Eg skulde tala liksom de, i fall de var i staden min; eg sette ord i hop mot dykk, eg riste hovudet mot dykk;
5 Ka ka neh nangmih te kan duel lah vetih ka hmuilai kah thaphohnah loh n'hoeptlang mako.
eg skulde trøysta dykk med munnen og lindra dykk med lippemedynk.
6 Ka thui akhaw ka thakkhoeihnah a rhoei moenih. Ka paa koinih kai lamloh metlam a caeh eh?
Men tale lindrar ei min verk, og ikkje kverv han um eg tegjer.
7 Ka hlangboel boeih khaw na pong uh tih ka ngak ngawn coeng.
Men no hev han meg trøytta ut, du hev øydt ut min heile huslyd.
8 Kai nan tonga sak khaw laipai la om coeng. Ka laithae khaw ka taengah pai sak tih ka mikhmuh ah n'doo coeng.
Du klemde meg, til vitne vart det, mi liding reiste seg imot meg og vitna mot meg beint i syni.
9 A thintoek loh a baeh tih kai soah a konaeh. Kai taengah a no te a tah coeng. Ka rhal loh kai soah a mik a huel.
Hans vreide reiv og elte meg; han gnistra tennerne imot meg; fiendar kveste augo på meg
10 A ka neh kai n'ang thil uh. Kokhahnah neh ka kam han taam uh tih kai taengah huek ha cu uh.
og opna munnen sin imot meg og slo mi kinn med skjemdarslag og stima saman imot meg.
11 Pathen loh kai he hlang thae taengla n'det tih halang kut dongla kai m'muek.
Til farkar Gud meg yverlet og kastar meg i brotsmenns vald.
12 Thayoeituipan la ka om vaengah kai m'phae. Ka rhawn ah n'khak tih kai he n'taekyak. Te dongah kai he amah ham kutnoek la m'pai sak coeng.
Midt i min fred han skræmde meg, treiv meg i nakken, krasa meg, til skiva sette han meg upp.
13 Ka taengah a lithen rhoek loh m'vael uh tih ka kuel a khoh. Lungma a ti kolla diklai dongah ka hmuet phawt coeng.
Hans pilar svirrar kringum meg; bønlaust han kløyver mine nyro, mitt gall han tømer ut på jordi.
14 A puut hman ah a puut loh kai m'va. Hlangrhalh bangla kai taengah cu.
Han bryt meg sund med brot på brot og stormar mot meg som ei kjempa.
15 Ka vin soah tlamhni ka hui tih ka ki khaw laipi neh ka poelyoe coeng.
Sekk hev eg sytt um hudi mi og stukke hornet mitt i moldi.
16 Ka maelhmai he rhahnah neh nok la nok uh tih ka mikkhu khaw nut coeng.
Raudt er mitt andlit utav gråt, og myrkret tyngjer augneloki,
17 Te cakhaw boethae ka kut ah kuthlahnah om pawt tih ka thangthuinah khaw cil.
endå mi hand er rein for vald, og bøni mi er fri for svik.
18 Diklai nang loh ka thii he vuei boeh. Ka pang ol he khaw hmuen om boel saeh.
Løyn ikkje blodet mitt, du jord! Legg ikkje klaga mi til kvile!
19 Vaan ah pataeng kai kah laipai om tih ka hlangcal khaw hmuensang ah om coeng ke.
Alt no mitt vitne er i himmeln, min målsmann i det høge bur.
20 Ka hui khaw Pathen taengah kai kah hmuiyoi la om tih ka mik khaw pha coeng.
Når mine vener spottar meg; til Gud eg tårut auga vender.
21 Hlang capa tah hlang ham neh a hui ham Pathen taengah a thui ta.
Han døme millom Gud og mann og millom mannen og hans ven.
22 Kum a tarhing ah ha pawk vetih ka mael voel mueh caehlong ah ka cet pawn ni.
Og ikkje mange år det vert fyrr eg gjeng burt og kjem’kje att.
