Joba 11
1 Naamathi Zophar loh a doo tih,
Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sagde:
2 “Ol cungkuem te a doo moenih a? Hlang he a hmuilai ngawn tah tang dae ta.
«Skal slik ei svalling ei få svar? Skal slik ein storpratar få rett?
3 Na olsai te hlang loh ngam vetih na tamdaeng vaengah a hmaithae mahpawt nim?
Skal menner for din ordflaum tegja? Skal du få spotta utan skjemsla?
4 Te vaengah, “Ka rhingtuknah he cil tih na mikhmuh ah a caih la ka om,” na ti.
Du segjer: «Rein er læra mi, eg skuldfri er i dine augo.»
5 Nang taengah aka thui la Pathen loh unim dawk a paek tih a hmuilai ong koinih.
Men dersom berre Gud vil tala og opna munnen sin mot deg,
6 Lungming cueihnah he rhaepnit a lo dongah cueihnah olhuep te nang taengah a thui pawn ko. Namah kathaesainah lamloh Pathen loh nang n'hnilh te ming.
og syna deg sin løynde visdom, kor han eig vit i dobbelt mål! Då skulde du nok skyna at Gud gjev deg noko til av syndi.
7 Pathen kah khenah na hmuh tih Tlungthang kah a khuetnah hil na hmuh a?
Skal tru Guds tankedjup du kjenner? Hev du nått fram til Allvalds grensa?
Høgar’ enn himmelen - kva gjer du? Djupar’ enn helheimen - kva veit du? (Sheol h7585)
9 A himbaidok loh diklai lakah a puet tih tuitunli lakah dangka ngai.
Lenger enn jordi strekkjer seg og breidare enn havet sjølv.
10 A hil tih a tlaeng tih a tingtun sak phoeiah tah ulong anih a mael sak.
Når han skrid fram og legg i lekkjor, stemnar til doms, kven stoggar honom?
11 Amah loh a poeyoek hlang rhoek khaw a ming ngawn dae boethae a hmuh vaengah yakming pawh.
Han kjenner deim som talar lygn; han ser den falske utan leiting.
12 Tedae tuihong hlang loh hloih koinih kohong marhang neh laak te hlang la a sak khaming.
Det tome hovud fær forstand, og asenfolen vert til mann.
13 Na lungbuei na cikngae tih a taengla na kut na phuel koinih,
Men vil du bu ditt hjarta rett og henderne mot honom breida
14 Na kut dongkah boethae te na lakhla tak tih na dap ah dumlai na khueh pawt atah,
og halda svik frå handa di og urett burte frå ditt tjeld,
15 A lolhmaih kolla na maelhmai na ludoeng van bitni. Na om vaengah khaw tluektluek na long vetih na rhih om mahpawh.
då kann du lyt’laust hovud lyfta, då stend du fast og ræddast ikkje;
16 Nang ham tah thakthaenah te na hnilh vetih tui aka long voelh bangla na poek bitni.
då kann du gløyma all di møda, liksom ei elv som framum rann.
17 Na khosak khaw khothun lakah sae vetih, a hmuep khaw mincang bangla om ni.
Klårar’ enn dagen stend ditt liv, og myrkret vert til morgongråe;
18 Ngaiuepnah a om dongah na pangtung vetih ngaikhuek la na too phoeiah na yalh bitni.
då er du trygg, då hev du von, du ottelaus til kvile gjeng.
19 Na kol vaengah na lakueng neh na maelhmai muep thae voel mahpawh.
Du ligg, og ingen upp deg skræmer, og mange vil deg gjerne tekkjast.
20 Tedae halang kah mik tah kha vetih thuhaelnah khaw amih lamloh bing ni, a ngaiuepnah khaw hinglu polpainah la om ni,” a ti nah.
Men augo veiknar på dei vonde; dei hev’kje nokor tilflugt meir, men ventar på å anda ut.»
