Joba 11
1 Naamathi Zophar loh a doo tih,
Respondens autem Sophar Naamathites, dixit:
2 “Ol cungkuem te a doo moenih a? Hlang he a hmuilai ngawn tah tang dae ta.
Numquid qui multa loquitur, non et audiet? aut vir verbosus justificabitur?
3 Na olsai te hlang loh ngam vetih na tamdaeng vaengah a hmaithae mahpawt nim?
Tibi soli tacebunt homines? et cum ceteros irriseris, a nullo confutaberis?
4 Te vaengah, “Ka rhingtuknah he cil tih na mikhmuh ah a caih la ka om,” na ti.
Dixisti enim: Purus est sermo meus, et mundus sum in conspectu tuo.
5 Nang taengah aka thui la Pathen loh unim dawk a paek tih a hmuilai ong koinih.
Atque utinam Deus loqueretur tecum, et aperiret labia sua tibi,
6 Lungming cueihnah he rhaepnit a lo dongah cueihnah olhuep te nang taengah a thui pawn ko. Namah kathaesainah lamloh Pathen loh nang n'hnilh te ming.
ut ostenderet tibi secreta sapientiæ, et quod multiplex esset lex ejus: et intelligeres quod multo minora exigaris ab eo quam meretur iniquitas tua!
7 Pathen kah khenah na hmuh tih Tlungthang kah a khuetnah hil na hmuh a?
Forsitan vestigia Dei comprehendes, et usque ad perfectum Omnipotentem reperies?
Excelsior cælo est, et quid facies? profundior inferno, et unde cognosces? (Sheol h7585)
9 A himbaidok loh diklai lakah a puet tih tuitunli lakah dangka ngai.
Longior terra mensura ejus, et latior mari.
10 A hil tih a tlaeng tih a tingtun sak phoeiah tah ulong anih a mael sak.
Si subverterit omnia, vel in unum coarctaverit, quis contradicet ei?
11 Amah loh a poeyoek hlang rhoek khaw a ming ngawn dae boethae a hmuh vaengah yakming pawh.
Ipse enim novit hominum vanitatem; et videns iniquitatem, nonne considerat?
12 Tedae tuihong hlang loh hloih koinih kohong marhang neh laak te hlang la a sak khaming.
Vir vanus in superbiam erigitur, et tamquam pullum onagri se liberum natum putat.
13 Na lungbuei na cikngae tih a taengla na kut na phuel koinih,
Tu autem firmasti cor tuum, et expandisti ad eum manus tuas.
14 Na kut dongkah boethae te na lakhla tak tih na dap ah dumlai na khueh pawt atah,
Si iniquitatem quæ est in manu tua abstuleris a te, et non manserit in tabernaculo tuo injustitia,
15 A lolhmaih kolla na maelhmai na ludoeng van bitni. Na om vaengah khaw tluektluek na long vetih na rhih om mahpawh.
tunc levare poteris faciem tuam absque macula; et eris stabilis, et non timebis.
16 Nang ham tah thakthaenah te na hnilh vetih tui aka long voelh bangla na poek bitni.
Miseriæ quoque oblivisceris, et quasi aquarum quæ præterierunt recordaberis.
17 Na khosak khaw khothun lakah sae vetih, a hmuep khaw mincang bangla om ni.
Et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperam; et cum te consumptum putaveris, orieris ut lucifer.
18 Ngaiuepnah a om dongah na pangtung vetih ngaikhuek la na too phoeiah na yalh bitni.
Et habebis fiduciam, proposita tibi spe: et defossus securus dormies.
19 Na kol vaengah na lakueng neh na maelhmai muep thae voel mahpawh.
Requiesces, et non erit qui te exterreat; et deprecabuntur faciem tuam plurimi.
20 Tedae halang kah mik tah kha vetih thuhaelnah khaw amih lamloh bing ni, a ngaiuepnah khaw hinglu polpainah la om ni,” a ti nah.
Oculi autem impiorum deficient, et effugium peribit ab eis: et spes illorum abominatio animæ.
