Esther 6
1 Te kah khoyin ah tah manghai te a ih hoelh. Te dongah khokhuen olka poekkoepnah cabu te loh hamla a thui pah. Te vaengah manghai mikhmuh ah aka tae pah ham khaw om uh.
Εν εκείνη τη νυκτί ο ύπνος έφυγεν από του βασιλέως· και προσέταξε να φέρωσι το βιβλίον των υπομνημάτων των χρονικών· και ανεγινώσκοντο ενώπιον του βασιλέως.
2 Te vaengah cingkhaa aka tawt, manghai imkhoem rhoi Bigthan neh Teresh loh manghai Ahasuerus kut hlah thil ham a mae rhoi vaengah Mordekai a puen pah tila a daek te a hmuh.
Και ευρέθη γεγραμμένον ότι ο Μαροδοχαίος απήγγειλε περί του Βιχθάν και Θερές, δύο εκ των ευνούχων του βασιλέως, θυρωρών, οίτινες εζήτησαν να επιβάλωσι χείρα επί τον βασιλέα Ασσουήρην.
3 Te dongah manghai loh, “He dongah Mordekai ham umponnah neh lennah metlam a saii?” a ti nah. Te vaengah amah taengah aka thotat manghai kah tueihyoeih rhoek loh, “Anih ham hno pakhat khaw a saii pah moenih,” a ti uh.
Και είπεν ο βασιλεύς, Ποία τιμή και αξιοπρέπεια έγεινεν εις τον Μαροδοχαίον διά τούτο; Και είπον οι δούλοι του βασιλέως οι υπηρετούντες αυτόν, Δεν έγεινεν ουδέν εις αυτόν.
4 Manghai loh, “Vongup kah te unim?” a ti vaengah, Haman tah thing dongah Mordekai kuiok sak ham a tawn te manghai taengah thui hamla manghai im kah vongup khuila lom kun.
Και είπεν ο βασιλεύς, Τις είναι εν τη αυλή; είχε δε ελθεί ο Αμάν εις την εξωτέραν αυλήν του βασιλικού οίκου, διά να είπη προς τον βασιλέα να κρεμάση τον Μαροδοχαίον εις το ξύλον το οποίον ητοίμασε δι' αυτόν.
5 Te vaengah manghai kah tueihyoeih rhoek loh a taengah, “Haman vongup ah pai ke,” a ti uh. Te dongah manghai loh, “Ha kun saeh,” a ti nah.
Και είπον προς αυτόν οι δούλοι του βασιλέως, Ιδού, ο Αμάν ίσταται εν τη αυλή. Και είπεν ο βασιλεύς, Ας εισέλθη.
6 Haman a kun van neh a taengah, “Manghai loh amah kah umponah dongah khueh a ngaih hlang ham te manghai loh balae a saii pa eh?” a ti nah. Te vaengah Haman loh a lungbuei ah, 'Manghai loh kai lakah aka hoeikhang te umponah saii pah ham unim a ngaih?,” a ti.
Και ότε εισήλθεν ο Αμάν, είπε προς αυτόν ο βασιλεύς, Τι πρέπει να γείνη εις τον άνθρωπον, τον οποίον ευαρεστείται ο βασιλεύς να τιμήση; Ο δε Αμάν εστοχάσθη εν τη καρδία αυτού, εις ποίον άλλον ο βασιλεύς ήθελεν ευαρεστηθή να κάμη τιμήν, παρά εις εμέ;
7 Te dongah Haman loh manghai taengah, “Manghai loh amah kah umponah dongah khueh a ngaih hlang te,
Απεκρίθη λοιπόν ο Αμάν προς τον βασιλέα, Περί του ανθρώπου, τον οποίον ο βασιλεύς ευαρεστείται να τιμήση,
8 manghai amah pum dongkah a bai nawn manghai pueinak, manghai loh a soah a ngol thil marhang, a lu dongah a khuem manghai rhuisam te khuen saeh.
ας φέρωσι την βασιλικήν στολήν, την οποίαν ο βασιλεύς ενδύεται, και τον ίππον επί του οποίου ο βασιλεύς ιππεύει, και να τεθή το βασιλικόν διάδημα επί της κεφαλής αυτού·
9 Te phoeiah pueinak neh marhang te angrhaeng manghai kah mangpa rhoek lamkah pakhat kut ah pae saeh. Te vaengah manghai loh amah kah umponah dongah khueh ham a ngaih hlang te bai sak saeh. Te phoeiah anih te khopuei toltung la marhang dongah ngol sak saeh lamtah a hmai ah, 'Manghai loh amah kah umponah khuiah khueh a ngaih hlang ham tah he tlam ni a saii,’ tila doek saeh,” a ti nah.
και η στολή αύτη και ο ίππος ας δοθώσιν εις την χείρα τινός εκ των μεγαλητέρων αρχόντων του βασιλέως, διά να στολίση τον άνθρωπον τον οποίον ο βασιλεύς ευαρεστείται να τιμήση· και φέρων αυτόν έφιππον διά των οδών της πόλεως ας κηρύττη έμπροσθεν αυτού, ούτω θέλει γίνεσθαι εις τον άνθρωπον, τον οποίον ο βασιλεύς ευαρεστείται να τιμήση.
10 Te phoeiah manghai loh Haman te, “Na thui bangla pueinak neh marhang te tlek lo lamtah manghai vongka ah aka ngol Judah Mordekai ham saii pah. Na thui boeih te ol pakhat khaw rhul sak boeh,” a ti nah.
Και είπεν ο βασιλεύς προς τον Αμάν, Σπεύσον, λάβε την στολήν και τον ίππον, ως είπας, και κάμε ούτως εις τον Μαροδοχαίον τον Ιουδαίον τον καθήμενον εν τη βασιλική πύλη· ας μη λείψη μηδέν εκ πάντων όσα είπας.
11 Te dongah Haman loh pueinak neh marhang te a loh tih Mordekai te a bai sak. Te phoeiah anih khopuei toltung la a ngol sak tih a hmai ah, 'Manghai loh amah kah umponah khuiah khueh a ngaih hlang ham tah he tlam ni a saii,’ tila a doek.
Και έλαβεν ο Αμάν την στολήν και τον ίππον, και εστόλισε τον Μαροδοχαίον και έφερεν αυτόν έφιππον διά των οδών της πόλεως, κηρύττων έμπροσθεν αυτού, ούτω θέλει γίνεσθαι εις τον άνθρωπον, τον οποίον ο βασιλεύς ευαρεστείται να τιμήση.
12 Te phoeiah Mordekai te manghai vongka la mael. Tedae Haman tah a im la mael paitok tih rhahdoe cangpoem ah a lu te a muei.
Και επανήλθεν ο Μαροδοχαίος εις την πύλην του βασιλέως· ο δε Αμάν έσπευσε προς τον οίκον αυτού περίλυπος και έχων την κεφαλήν αυτού κεκαλυμμένην.
13 Haman loh a taengah aka thoeng boeih te a yuu Zeresh taeng neh a lungnah boeih taengah a thui. Te vaengah amah te a hlangcueih rhoek neh a yuu Zeresh loh, “Mordekai te Judah tiingan lamkah koinih, a mikhmuh ah cungku sak ham na tong cakhaw anih te na noeng mahpawh, a mikhmuh ah rhep na cungku rhoe na cungku ni,” a ti nah.
Και διηγήθη ο Αμάν προς Ζερές την γυναίκα αυτού και προς πάντας τους φίλους αυτού παν ό, τι συνέβη εις αυτόν. Και είπον προς αυτόν οι σοφοί αυτού και Ζερές η γυνή αυτού, Εάν ο Μαροδοχαίος, έμπροσθεν του οποίου ήρχισας να εκπίπτης, ήναι εκ του σπέρματος των Ιουδαίων, δεν θέλεις κατισχύσει εναντίον αυτού, αλλ' εξάπαντος θέλεις πέσει έμπροσθεν αυτού.
14 Anih te a thui uh li vaengah manghai imkhoem rhoek ha pawk uh tih Haman te Esther kah a saii buhkoknah kung la tlek a khuen uh.
Ενώ ελάλουν έτι μετ' αυτού, έφθασαν οι ευνούχοι του βασιλέως και έσπευσαν να φέρωσι τον Αμάν εις το συμπόσιον, το οποίον ητοίμασεν η Εσθήρ.
