< Rom 10 >

1 Khatben ah manuca rhoek, khangnah ham amih yueng Pathen taengah ka thinko kah kolonah tah rhenbihnah ni.
برادران عزیز، آرزوی قلبی و دعای من برای یهودیان این است که ایشان نجات یابند.
2 Pathen kah kohlopnah a khueh uh te amih ham ka phong pah. Tedae mingnah nen moenih.
من می‌دانم که آنان در دل خود چه غیرت و احترامی برای خدا دارند، اما این غیرت از روی درک و شناخت صحیح نیست.
3 Pathen kah duengnah vik te a mangvawt uh tih amah kah duengnah thoh ham ni a toem uh. Te dongah Pathen kah duengnah dongah boe a ngai uh moenih.
زیرا ایشان راهی را که خدا برای انسان در نظر گرفته تا توسط آن مقبول خدا شود، درک نمی‌کنند. با رد کردن راه خدا آنها از راه خودشان که همانا حفظ شریعت است خواستند مقبول خدا شوند.
4 Te dongah aka tangnah rhoek boeih te duengnah ham olkhueng kah a bawtnah tah Khrih ni.
زیرا مسیح پایان شریعت است. در نتیجه همۀ کسانی که به او ایمان آورند مقبول خدا می‌شوند.
5 Moses loh olkhueng kah duengnah kawng te a daek coeng. Te tla a saii daengah ni hlang loh te nen te a hing eh.
زیرا موسی دربارۀ عادل شدن از راه شریعت، چنین می‌نویسد: «از طریق اطاعت از احکام شریعت است که شخص از حیات برخوردار می‌شود.»
6 Tedae tangnah kah duengnah loh, “Na thinko ah, 'Unim Vaan la aka luei eh? Te tah Khrih aka khuen la om.
اما راه ایمان که انسان را مقبول خدا می‌سازد، می‌گوید: «در دل خود مگو که”چه کسی به آسمان بالا خواهد رفت؟“(به این منظور که مسیح را به پایین، به زمین بیاورد).
7 Te phoeiah, 'Unim tangrhom dung la aka suntla eh? Te duek lamkah hang khuen ham tila Khrih ni, 'ti boeh,” a ti tangloeng. (Abyssos g12)
و نیز نگو”چه کسی به ژرفاها پایین خواهد رفت؟“(به این منظور که مسیح را به زندگی بازگردانَد).» (Abyssos g12)
8 Tedae balae n'ti lah eh? Olka te na taengah, na ka ah, na thinko ah om. Tekah aka om tangnah olka la ka hoe uh te.
اما چه می‌گوید؟ «این کلام به شما بسیار نزدیک است؛ آن در دهان و در دل شماست.» و این درست همان کلام ایمان است که ما آن را وعظ می‌کنیم.
9 Boeipa Jesuh te na ka neh na phong tih duek lamkah anih aka thoh Pathen te na thinko ah na tangnah atah na daem ni.
در واقع، اگر انسان با زبان خود نزد دیگران اقرار کند که عیسی مسیح خداوند اوست و در قلب خود نیز ایمان داشته باشد که خدا او را پس از مرگ زنده کرد، نجات خواهد یافت.
10 Thinko neh a tangnah te duengnah la, ka neh a phong te khangnah la om.
زیرا شخص در دل خود ایمان می‌آوَرَد و عادل شمرده می‌شود، و با زبان ایمان خود را اقرار می‌کند و نجات می‌یابد.
11 Te dongah cacim loh, “Amah te aka tangnah boeih tah yahpok mahpawh.
کتب مقدّس نیز می‌فرماید: «هر که به او توکل کند، هرگز سرافکنده نخواهد شد.»
12 Judah neh Greek laklo ah hlihloehnah a om moenih. Boeipa amah tah hlang boeih kah ni. Amah aka phoei rhoek boeih taengah a khuehtawn sak.
در این زمینه، یهود و غیریهود یکسانند، زیرا همه دارای یک خداوند هستند، خداوندی که گنجینه‌های عظیم خود را در اختیار همهٔ آنانی می‌گذارد که طالب و تشنهٔ او هستند.
13 Te dongah boeipa ming aka khue boeih te tah daem ni.
زیرا «هر که نام خداوند را بخواند نجات خواهد یافت».
14 Tedae a tangnah uh mueh la amah te metlam a khue uh eh? A yaak uh mueh la amah te metlam a tangnah uh eh? A hoe mueh la metlam a yaak uh eh?
اما چگونه مردم نام کسی را بخوانند که به او ایمان ندارند؛ و چگونه ایمان بیاورند، در حالی که راجع به او چیزی نشنیده‌اند؟ و چگونه بشنوند، اگر کسی مژدهٔ انجیل را به ایشان اعلام نکند؟
15 A tueih uh pawt atah metlam a hoe uh eh? A daek vanbangla hnothen te aka phong rhoek kah a kho tah sawtthen tangkik.
و چگونه بروند و اعلام کنند، اگر کسی ایشان را نفرستد؟ نوشته شده: «چه زیباست پاهای کسانی که بشارت می‌آورند.»
16 Tedae olthangthen te hlang boeih loh a ngai uh moenih. Isaiah loh, “Boeipa kaimih kah olthang he u long a tangnah,” a ti.
اما همۀ اسرائیلی‌ها این مژده را نپذیرفتند. زیرا اشعیای نبی می‌فرماید: «خداوندا، چه کسی پیام ما را باور کرده است؟»
17 Te dongah tangnah tah hnavue lamloh, hnavue tah Khrih kah olka lamloh ha om.
پس ایمان از شنیدن حاصل می‌شود، از شنیدن مژده در مورد مسیح.
18 Tedae, “A yaak uh moenih a?” ka ti. Amih kah oldi loh diklai pum la cet tih, amih kah olka loh lunglai a bawtnah due a pha.
اما می‌پرسم: آیا قوم اسرائیل نشنیدند؟ البته که شنیده‌اند: «پیامشان به سراسر زمین منتشر گردیده، و کلامشان تا به کرانهای جهان رسیده.»
19 Tedae, “Israel loh ming pawt nim?” ka ti. Moses loh lamhma la, “Kai tah namtom pawt nen khaw nangmih kan thatlai thil ni. Lungmong namtom rhangneh nangmih kan sai sak ni,” a ti.
باز می‌پرسم: آیا قوم اسرائیل واقعاً درک کردند؟ بله، درک کردند، زیرا حتی در روزگار موسی، خدا فرمود: «شما با پرستش خدایان بیگانه و باطل، خشم و غیرت مرا برانگیختید، من نیز شما را با قومهای بیگانه و باطل به خشم و غیرت می‌آورم.»
20 Te dongah Isaiah tah a rhalthen tih, “Kai aka toem pawt rhoek loh m'hmuh tih kai aka dawt pawt rhoek taengah aka phoe la ka om,” a ti.
بعدها اشعیا با جسارت بیشتری، از قول خدا فرمود: «مردمانی که در جستجوی من نبودند، مرا یافتند، و به آنانی که مرا نمی‌جستند، خود را آشکار ساختم.»
21 Te phoeiah Israel taengah, “Ka kut te hnin at puet pilnam ol aek neh boekoek taengah ka phuel coeng,” a ti nah.
اما دربارۀ قوم اسرائیل می‌فرماید: «تمام روز دستهای خود را به سوی ایشان دراز کردم، به سوی قومی نافرمان و لجباز.»

< Rom 10 >