Tingtoeng 94
1 Tawnlohnah Pathen BOEIPA aw, tawnlohnah Pathen nang ha sae lah.
Herre, du hemns Gud, du hemns Gud, syn deg i herlegdom!
2 Diklai laitloek nang thoo lamtah thinthah rhoek ke a tiing la thuung lah.
Statt upp, du domar yver jordi, lat dei ovmodige få lika for si gjerning!
3 Me hil nim a halang uh ve? BOEIPA aw halang rhoek loh me hil nim a sundaep uh ve?
Kor lenge skal ugudlege, Herre, kor lenge skal ugudlege fegnast?
4 Boethae aka saii boeih loh a cal uh vaengah mangkhak la hoem ol a thaa uh.
Dei gøyser or seg og fører skamlaus tale; dei skrøyter, alle ugjerningsmenner.
5 BOEIPA namah kah pilnam te a phop uh tih na rho khaw a phaep uh.
Ditt folk, Herre, krasar dei, og din arv plågar dei.
6 Nuhmai neh yinlai te a ngawn uh tih cadah rhoek te a sah uh.
Enkja og den framande slær dei i hel, og dei myrder dei farlause.
7 Tedae, “BOEIPA loh hmuh pawt tih Jakob Pathen loh a yakming moenih,” a ti uh.
Og dei segjer: «Herren ser ikkje, og Jakobs Gud merkar det ikkje.»
8 Pilnam khuikah ngukngak rhoek loh yakming uh laeh. Aka ang rhoek loh n'cangbam venim?
Merka då, de uvituge i folket! Og de vitlause, når vil de taka til vitet?
9 Hna aka buen loh ya pawt vetih mik aka hlinsai loh paelki mapawt nim?
Han som hev sett inn øyra, skulde han ikkje høyra? Han som hev laga til auga, skulde han ikkje sjå?
10 Namtom rhoek aka toel tih mingnah neh hlang aka cang puei loh tluung het mahpawt nim?
Han som tuktar heidningar, skulde han ikkje refsa, han som gjev menneski kunnskap?
11 Hlang kah a kopoek he a honghi ni tila BOEIPA loh a ming.
Herren kjenner mannsens tankar, at dei er fåfengd.
12 BOEIPA loh na toel tih na olkhueng neh na tuk na kil hlang tah a yoethen tih,
Sæl er den mann som du, Herre, tuktar, og som du gjev lærdom or lovi di,
13 halang ham vaam a vueh pah vaengah pataeng yoethae tue khui lamkah anih te na mong sak.
til å gjeve honom ro for vonde dagar, til dess det vert grave ei grav for den ugudlege.
14 BOEIPA loh a pilnam te phap sut pawt tih a rho khaw hnoo mahpawh.
For ikkje støyter Herren burt sitt folk, og arven sin forlet han ikkje.
15 Duengnah dongah laitloeknah a khoep vetih lungbuei aka thuem boeih tah a hnukah bang uh ni.
For domen skal venda um att til rettferd, og alle ærlege i hjarta skal halda med honom.
16 Thaehuet rhoek te kai taengah u long lae a tlai thil eh? Boethae aka saii te kai taengah ulonglae a pai thil eh?
Kven stend upp for meg imot dei vonde? Kven stig fram for meg mot deim som gjer urett?
17 BOEIPA kah bomnah kai taengah om pawt koinih ka hinglu he mikpalap ah tuihoeng la om sut ni.
Dersom ikkje Herren var mi hjelp, so vilde sjæli mi snart bu i stilla.
18 “Ka kho paloe coeng he,” ka ti vaengah BOEIPA nang kah sitlohnah loh kai n'duel.
Når eg segjer: «Foten min er ustød, då held di miskunn meg uppe, Herre.»
19 Ka ko khuiah ka mangvawtnah loh ka kum vaengah namah kah hloephloeinah loh ka hinglu a naepnoi sak.
Når det kjem mange tunge tankar i mitt hjarta, då huggar dine trøystarord mi sjæl.
20 thakthaenah te oltlueh neh aka yen talnah ngolkhoel te nang neh na patai uh rhoi thai aya?
Er vel tynings-domstolen i samlag med deg, der dei lagar urett i hop til rett?
21 Aka dueng kah hinglu te a hlap uh tih ommongsitoe thii te a taeng uh.
Dei flokkar seg i hop mot sjæli åt den rettferdige, og dei fordømer uskuldigt blod.
22 Tedae BOEIPA tah kai ham imsang la, ka Pathen tah ka hlipyingnah lungpang la om.
Då vert Herren ei borg for meg, og min Gud vert eit berg som eg flyr til.
23 Te dongah amih kah boethae te amamih taengah mael vetih amamih kah boethae dongah amamih te a biit ni. Mamih kah BOEIPA Pathen loh amih te a biit ni.
Og han let deira urett koma attende yver deim, og for deira vondskap skal han gjera ende på deim, ja, Herren, vår Gud, skal gjera ende på deim.
