Tingtoeng 78
1 Asaph kah Hlohlai Ka pilnam aw ka olkhueng he hnatun uh lah. Ka ka lamkah olthui dongah na hna hooi uh lah.
Þjóð mín, hlustaðu á kenningu mína. Gefðu gaum að því sem ég hef að segja.
2 Hlamat lamkah olkael te ka ka dongkah neh ka ong vetih ka thaa dae ni.
Nú ætla ég að rifja upp fyrir þér liðna atburði,
3 Tekah te n'yaak uh tih m'ming uh vanbangl a a pa rhoek loh mamih taengah han thui uh.
frásagnir sem varðveist hafa frá kynslóð til kynslóðar.
4 BOEIPA koehnah, a tlungalnah neh khobaerhambae a saii te, aka thui rhoek loh a ca rhoek lamkah hmailong cadilcahma taengah khaw phah uh boel sih.
Ég birti ykkur sannleikann, svo að þið getið sagt börnum ykkar frá dásemdarverkum Drottins, öllum þeim undrum sem hann vann.
5 Jakob ham laipainah a khueng tih Israel dongah olkhueng la a ling te ni a ca rhoek taengah patoeng ming sak ham a pa rhoek a uen.
Lögmál sitt gaf hann Ísrael og bauð forfeðrunum að kenna það börnum sínum
6 Te daengah ni caldilcahma loh a ming uh eh. Hmailong ah a cun camoe rhoek long khaw a thoh uh puei vetih a ca rhoek taengah a tae pa eh.
sem síðan skyldu kenna það sínum afkomendum. Þannig skyldi lögmál hans berast frá einni kynslóðinni til annarrar.
7 Te vaengah a uepnah khaw Pathen pum ah a khueh uh vetih Pathen kah khoboe te hnilh uh mah pawh. A olpaek khaw a kueinah uh.
Því hefur sérhver kynslóð getað haldið lög Guðs, treyst honum og heyrt um hans dásemdarverk.
8 A napa rhoek bangla thinthah neh hlang koek cadil, a lungbuei aka cikngae pawt tih a mueihla loh Pathen aka tangnah mueh cadil la om uh pawt sue.
Ný kynslóð skyldi ekki þurfa að fara að fordæmi feðra sinna sem voru þrjóskir, óhlýðnir og ótrúir og forhertu sig gegn Guði.
9 Liv a aka muk tih aka kaap Ephraim ca rhoek khaw caemrhal tue vaengah a hnuk la bung uh.
Þótt íbúar Efraím væru alvopnaðir, þá flúðu þeir þegar að orustunni kom.
10 Pathen kah paipi te ngaithuen uh pawt tih a olkhueng neh pongpa ham khaw a aal uh.
Þannig rufu þeir sáttmálann við Guð og fóru sína eigin leið.
11 Te dongah amah kah bibi neh khobaerhambae amih a tueng te a hnilh uh.
Þeir gleymdu máttarverkum Drottins,
12 Egypt kho Zoan hmuen kah a napa rhoek mikhmuh ah khobaerhambae a saii pah.
sem hann hafði fyrir þá gert og forfeður þeirra í Egyptalandi,
13 Tuitunli te a phih pah tih amih a kat puei vaengah tui khaw som bangla pai.
þegar hann klauf hafið og leiddi þá yfir þurrum fótum. Vatnið stóð eins og veggur til beggja handa!
14 Te phoeiah amih te khothaih ah cingmai neh khoyin puet te hmai vang neh a mawt.
Að degi til leiddi hann þá með skýi, en eldstólpa um nætur.
15 Khosoek ah lungpang rhoek te a hep pah tih tuidung bangla muep a tul.
Hann rauf gat á klettinn í eyðimörkinni. Vatnið streymdi fram og þeir svöluðu þorsta sínum.
16 Thaelpang khuikah tuicip a thoeng sak tih tuiva tui bangla a hlawn.
Já, það flæddi frá klettinum, líkast rennandi á!
17 Tedae rhamrhae ah Khohni te a koek uh tih a taengah tholh ham koep a koei uh.
Samt héldu þeir fast við þrjósku sína og syndguðu gegn hinum hæsta Guði.
18 Amih kah hinglu dongah caak a hoe uh te khaw a thinko neh Pathen ni a noemcai uh.
Þeir kvörtuðu og kveinuðu og heimtuðu annað að borða en það sem Guð gaf þeim.
19 Pathen taengah khaw, “Khosoek khuiah caboei phaih ham Pathen te coeng thai aya?
Þeir ásökuðu jafnvel sjálfan Guð og sögðu:
20 Lungpang a boh tih tui a phuet vaengah soklong la long coeng ke. A pilnam ham buh khaw a paek thai vetih maeh a tael pah venim?,” a ti uh tih a thui uh.
„Hann gaf okkur vatn, en hvers vegna fáum við ekki brauð eða kjöt?!“
21 BOEIPA loh a yaak vaengah a paan tih Jakob te hmai neh a kolh. Israel taengah khaw thintoek a khuen bal.
Drottinn hlustaði og honum rann í skap, reiði hans upptendraðist gegn Ísrael.
22 Pathen te tangnah uh pawt tih Boeipa kah khangnah dongah a pangtung uh pawt dongah ni.
Enda treystu þeir honum ekki, né trúðu forsjá hans.
23 Tedae a sokah khomong te a uen tih vaan thohkhaih rhoi te a ong.
Jafnvel þótt hann lyki upp himninum – eins og glugga! –
24 Te dongah amih kah a cak ham manna a tlan sak tih amih te vaan cangpai a paek.
og léti manna rigna niður.
25 Hlang loh rhaelnu buh a caak tih lampu khaw amih ham kodam la a thak pah.
Já, þeir átu englabrauð! – og urðu mettir.
26 Vaan lamkah kanghawn a hlah tih a sarhi neh tuithim yilh khaw a thawn.
Þá lét hann austanvind blása og stýrði vestanvindinum með krafti sínum.
27 Te dongah maeh loh laipi bangla, vaa mul long khaw tuitunli kah laivin bangla amih soah tlan tih,
Og viti menn, fuglum rigndi af himni, – þeir voru eins og sandur á sjávarströnd!
28 a dap kaepvai kah a lambong lakli ah a hlak pah.
Af hans völdum féllu þeir til jarðar um allar tjaldbúðirnar.
29 Te dongah a caak uh tih muep cung uh. Amih kah ngaihlihnah vanbangla amih te a paek.
Og fólkið át nægju sína. Hann mettaði hungur þeirra.
30 A ka dongah caak a paem uh pueng akhaw amamih kah hoehhamnah te kholong uh tak pawh.
En varla höfðu þeir lokið matnum – fæðan var enn í munni þeirra,
31 Te dongah Pathen thintoek amih taengla pai. Te vaengah amih khuikah thaomthathueng rhoek te a ngawn tih Israel cadongcaloe rhoek te a tulh.
þá reiddist Drottinn þeim og lagði að velli æskumenn Ísraels.
32 Te boeih khui lamkah tholh uh bal pueng tih Boeipa kah khobaerhambae te tangnah uh pawh.
En þeir sáu sig ekki um hönd, en héldu áfram að syndga og vildu ekki trúa kraftaverkum Drottins.
33 Te dongah amih kah khohnin loh a honghi la, a kum khaw lungmitnah neh thok.
Þess vegna stytti hann ævi þeirra og sendi þeim miklar hörmungar.
34 Amih te a ngawn van daengah ni Boeipa te a tlap uh. Mael uh tih Pathen a toem uh.
En þegar neyðin var stærst, tóku þeir að leita Guðs. Þeir iðruðust og snéru sér til hans.
35 Te daengah amih kah lungpang Pathen neh amih aka tlan Khohni Pathen te a ngaidam uh.
Þeir viðurkenndu að Guð er eini grundvöllur lífsins – að hinn hæsti Guð væri frelsari þeirra.
36 Tedae amah te a ka neh a hloih uh tih a lai neh a taengah laithae uh.
En því miður fylgdu þeir honum aðeins í orði kveðnu, en ekki af heilum hug,
37 Amih kah lungbuei te khaw Boeipa taengah hong pawt tih a paipi te tangnah uh pawh.
hjarta þeirra var langt frá honum. Þeir stóðu ekki við orð sín.
38 A thinphoei lothaesainah khaw a dawth tih amih te phae pawh. Te dongah a thintoek khaw puet a hnop tih a kosi khaw boeih sah pawh.
Samt var hann þeim miskunnsamur, fyrirgaf syndir þeirra og tortímdi þeim ekki. Margoft hélt hann aftur af reiði sinni.
39 Amih te pumsa lah om tih yilh loh a khum phoeiah ha mael pawt te khaw a poek.
Hann minntist þess að þeir voru dauðlegir menn, eins og andblær sem kemur og fer.
40 Khosoek ah Boeipa mat a koek uh vanbangla khopong ah Boeipa te a noih uh.
Já, oft risu þeir gegn Guði í eyðimörkinni og ollu honum vonbrigðum.
41 Te dongah Pathen te koekthoek a noemcai uh tih Israel kah hlang Cim te a phen uh.
Aftur og aftur sneru þeir við honum baki og freistuðu hans.
42 Rhal khui lamkah Boeipa kut loh amih a lat khohnin te poek uh pawh.
Þeir gleymdu krafti hans og kærleika og hvernig hann hafði frelsað þá frá óvinum þeirra.
43 Amah kah miknoek te Egypt ah, kopoekrhai hno khaw Zoan hmuen ah a tueng sak.
Þeir gleymdu plágunum sem hann sendi Egyptum í Sóan
44 A sokko khaw thii la a poeh sak tih tuicip kangna khaw o uh thai pawh.
þegar hann breytti fljótum þeirra í blóð, svo að enginn gat drukkið.
45 Amih aka yok ham pil neh amih aka phae ham bukak khaw a hlah pah.
Eða þegar hann fyllti landið af flugum og froskum!
46 A cangthaih te phol taengla, a thaphu khaw kaisih taengla a paek pah.
Lirfurnar spilltu uppskerunni og engispretturnar átu allt, hvort tveggja var frá honum komið.
47 Amih kah misur te rhael neh, a thaihae khaw tlansing neh a ngawn pah.
Hann eyddi vínviði þeirra með hagléli og mórberjatrjánum með frosti.
48 A rhamsa te rhael taengla, a boiva khaw rhaekhmai taengla a uup pah.
Búpeningurinn hrundi niður í haganum, haglið rotaði hann og sauðirnir drápust í eldingum.
49 A thintoek thinsa kah a thinpom khaw, yoethae puencawn rhoi at kah kosi neh citcai te khaw amih taengah a sah.
Hann úthellti reiði sinni yfir þá, sendi þeim ógn og skelfingu. Hann leysti út sendiboða ógæfunnar – engla sem létu þá kenna á því!
50 A thintoek ham a hawn a saelh coeng. Amih kah hinglu te dueknah lamkah khaw hnaih pawh. Te dongah a hingnah te duektahaw taengla a paek pah.
Hann gaf reiðinni lausan tauminn. Og ekki hlífði hann Egyptunum. Þeir fengu vænan skerf af plágum og sjúkdómum.
51 Egypt kah caming boeih neh Ham dap kah thahuem tanglue te a ngawn pah.
Þá deyddi hann frumburði Egypta, efnilegan ungviðinn, sem vonirnar voru bundnar við.
52 Tedae a pilnam te boiva bangla a khuen tih khosoek khuiah tuping bangla a hmaithawn.
Sinn eigin lýð leiddi hann styrkri hendi gegnum eyðimörkina.
53 Amih te ngaikhuek la a mawt tih rhih uh pawt dae a thunkha rhoek te tuitunli loh a khuk.
Hann var skjól þeirra og vörn. Þeir þurftu ekkert að óttast, en hafið gleypti óvini þeirra.
54 Te dongah amah kah bantang kut neh a men tlang cim khorhi la amih te a khuen.
Hann greiddi för þeirra til fyrirheitna landsins, til hæðanna sem hann hafði skapað.
55 Namtom rhoek te amih hmai lamkah a haek pah tih rho la rhilong te a suem pah. Te dongah Israel koca loh amih kah dap ah kho a sakuh.
Íbúum landsins stökkti hann á flótta en gaf þar ættkvíslum Ísraels erfðahlut og skjól.
56 Tedae Khohni Pathen te a noemcai uh tih a koek uh, a olphong khaw khoem uh pawh.
En þótt þeir nytu gæsku Guðs, risu þeir gegn hinum hæsta og fyrirlitu boðorð hans.
57 A napa rhoek bangla balkhong uh tih hnukpoh uh. Lii a pawl la poeh uh.
Þeir sneru af leið og rufu trúnað rétt eins og feður þeirra. Eins og bogin ör misstu þeir marksins sem Guð hafði sett þeim.
58 A hmuensang neh Boeipa a veet uh tih a mueidaep neh a thatlai sakuh.
Þeir tóku aðra guði, reistu þeim ölturu og egndu Drottin á móti sér.
59 Pathen loh a yaak vaengah lungoe tih Israel te rhep a hnawt.
Guð sá verk þeirra og reiddist – fékk viðbjóð á Ísrael.
60 Te dongah Shiloh pohmuen neh hlang lakli kah a khueh dap te a phap sut.
Hann yfirgaf helgidóm sinn í Síló, bústað sinn meðal manna.
61 A sarhi te tamna la, a thangpomnah khaw rhal kut khuila a paek pah.
Örk sína lét hann falla í hendur óvinanna og vegsemd hans var óvirt af heiðingjum.
62 A pilnam te cunghang taengla a tloeng tih a rho taengah khaw lungoe.
Hann reiddist lýð sínum og lét hann falla fyrir sverði óvinanna.
63 Tongpang rhoek te hmai loh a hlawp dongah oila rhoek thangthen uh pawh.
Æskumenn Ísraels fórust í eldi og ungu stúlkurnar upplifðu ekki sinn brúðkaupsdag.
64 A khosoih rhoek te cunghang dongah cungku uh tih a nuhmai rhoek khaw rhap uh pawh.
Prestunum var slátrað og ekkjur þeirra dóu áður en þær gátu harmað þá.
65 Te vaengah Boeipa loh aka ip muelh bangla, misurtui neh aka tamhoe hlangrhalh bangla haenghang.
Þá var sem Drottinn vaknaði af svefni, eins og hetja sem rís upp úr vímu,
66 A rhal rhoek te tloep a tloek tih amih te kumhal kokhahnah la a khueh.
og hann gaf þeim vænt spark í bakhlutann og sendi þá burt með skömm, sömu leið og þeir komu.
67 Joseph kah dap khaw a hnawt tih Ephraim kah mancai te a tuek tloe moenih.
Hann hafnaði fjölskyldu Jósefs, ætt Efraíms,
68 Tedae a lungnah Zion tlang kah Judah mancai te a tuek.
en kaus Júdaættkvísl og Síonfjall, sem hann elskar.
69 Te dongah a rhokso te a sang la a sak tih kumhal due diklai bangla a suen.
Þar reisti hann musteri sitt – voldugt og traust rétt eins og himin og jörð.
70 A sal David te a tuek dongah boiva vongup lamkah a loh.
Hann kaus Davíð sem þjón sinn, tók hann frá sauðunum,
71 A pilnam Jakob neh a rho Israel te luem puei ham ni anih te cacun hnuk lamkah a khuen.
úr smalamennskunni, til að verða leiðtogi og hirðir þjóðar sinnar.
72 Te dongah a thinko neh amih te a luem puei tih, a kut kah a lungcuei neh a mawt.
Og hann gætti hennar af öryggi og með hreinu hjarta.
