< Tingtoeng 129 >
1 Tangtlaeng Laa Ka camoe lamloh kai mat n'daengdaeh he Israel loh thui laeh saeh.
Ein song til høgtidsferderne. Mykje hev dei trengt meg alt ifrå min ungdom - so segje Israel -
2 Ka camoe lamloh kai he mat n'daengdaeh uh dae kai he n'noeng moenih.
mykje hev dei trengt meg alt ifrå min ungdom; men dei hev ikkje fenge bugt med meg.
3 Ka uen soah a thoe a thoe uh tih a hma sokah a hma te a yoe uh.
På min rygg hev pløgjarar pløgt, dei hev gjort sine forer lange.
4 Aka dueng BOEIPA loh halang rhoek kah rhuivaeh te a tlueh pah.
Herren er rettferdig, han hev hogge av reipi til dei ugudlege.
5 Zion aka thiinah rhoek boeih tah yahpok uh saeh lamtah a hnuk la balkhong uh saeh.
Dei skal skjemmast og vika attende alle som hatar Sion.
6 Imphu kah sulrham bangla om saeh. Te tah amah hmuen ah a rhae la a phuk.
Dei skal verta som gras på taki, som visnar fyrr det fær veksa;
7 Te te a ah tih a ban neh a kulup akhaw a kutpha dongah a bae moenih.
slåttaren fær ikkje handi full, og bundelbindaren ikkje eit fang.
8 Te vaengah aka kongpa rhoek loh, “Nangmih soah BOEIPA kah yoethennah om saeh. BOEIPA ming neh nangmih te yoethen kan paek uh,” ti uh boel saeh.
Og dei som gjeng framum, segjer ikkje: «Herrens velsigning vere yver dykk, me velsignar dykk i Herrens namn!»