Tingtoeng 119
1 BOEIPA kah olkhueng bangla cuemthuek longpuei ah, aka pongpa tah a yoethen pai.
Sæle er dei som gjeng ein ulastande veg, dei som ferdast i Herrens lov!
2 A olphong aka kueinah tih lungbuei boeih neh Amah aka tlap rhoek tah a yoethen pai.
Sæle er dei som tek vare på hans vitnemål, som søkjer honom av alt sitt hjarta,
3 Dumlai saii uh pawt tih BOEIPA kah longpuei ah pongpa uh.
dei som ikkje gjer urett, men vandrar på hans vegar.
4 Na olrhi te rhep ngaithuen sak ham namah loh na uen coeng.
Du hev gjeve dine fyresegner, at ein skal halda deim vel.
5 Na oltlueh ngaithuen ham ka longpuei mah cikngae uh koinih.
Å, kunde vegarne mine verta faste, so eg heldt dine fyreskrifter!
6 Na olpaek boeih te ka paelki vaengah ka yak mahpawh.
Då skal eg ikkje verta til skammar når eg gjev gaum etter alle dine bodord.
7 Na duengnah dongkah tiktamnah te ka awt vanbangla thinko dueng neh nang kan uem eh.
Eg vil takka deg av eit ærlegt hjarta når eg lærer dine rettferdsdomar.
8 Na oltlueh te ka ngaithuen vetih kai he nan hnoo tlaih mahpawh.
Dine fyreskrifter vil eg halda, du må ikkje reint forlata meg.
9 Na olka bangla khosak ham khaw cadong loh a caehlong te ba nen lae a cael sak?
Korleis skal ein ungdom halda stigen sin rein? Når han held seg etter ditt ord.
10 Ka lungbuei boeih neh nang kan tlap dongah na olpaek lamloh kai nan palang sak moenih.
Av alt mitt hjarta hev eg søkt deg, lat meg ikkje villast burt frå dine bodord!
11 Nang taengah laihmuh pawt ham na olthui khaw ka lungbuei ah ka khoem coeng.
I hjarta mitt hev eg gøymt ditt ord, so eg ikkje skal synda imot deg.
12 BOEIPA nang tah na yoethen pai. Na oltlueh te kai n'cang puei lah.
Lova vere du, Herre! Lær meg dine fyreskrifter!
13 Na ka lamkah laitloeknah boeih te ka hmui ka lai neh ka tae eh.
Med lipporne mine hev eg forkynt alle rettar frå din munn.
14 Boeirhaeng cungkuem dongkah vanbangla na olphong longpuei dongah ka ngaingaih.
Eg er glad i vegen etter dine vitnemål som i all rikdom.
15 Na olrhi dongah ka lolmang tih na caehlong te ka paelki.
På dine fyresegner vil eg grunda og skoda på dine stigar.
16 Na khosing dongah ka naepnoi tih, na ol te ka hnilh pawh.
I dine fyreskrifter vil eg hava hugnad, og ikkje vil eg gløyma ditt ord.
17 Na sal ham he ham phai lah, ka hing vetih na ol ka ngaithuen bitni.
Gjer vel imot din tenar, at eg må liva! so vil eg halda ditt ord.
18 Na olkhueng dongah khobaerhambae te ka paelki van ham khaw ka mik ham phen lah.
Lat upp augo mine, at eg kann skoda underlege ting i di lov!
19 Kai he diklai hmanah yinlai la ka om cakhaw na olpaek te kai taeng lamloh na thuh moenih.
Ein gjest er eg på jordi, løyn ikkje dine bodord for meg!
20 Na laitloeknah dongah hnin takuem ah yutho la ka om tih ka hinglu khaw mawth.
Mi sjæl er sunderknasa av lengting etter dine rettar all tid.
21 Na olpaek lamkah aka palang neh thaephoei thinlen rhoek khaw na tluung.
Du hev truga dei stormodige, dei forbanna, som fer vilt frå dine bodord.
22 Na olphong te ka kueinah dongah kai sokah kokhahnah neh nueihbu he hang khoe lah.
Tak burt frå meg skam og vanvyrdnad! for dine vitnemål hev eg teke vare på.
23 Kai taengah mangpa rhoek loh ngolhlung uh tih ca uh cakhaw na sal tah na oltlueh dongah ni a lolmang eh.
Jamvel hovdingar hev sete i samrøda mot meg; din tenar grundar på dine fyreskrifter.
24 Na olphong tah ka hlahmaenah neh ka cilsuep hlang rhoek la om.
Dine vitnemål er og min hugnad, dei er mine rådgjevarar.
25 Ka hinglu he laipi khuiah kol cakhaw na ol bangla kai n'hing sak.
Mi sjæl ligg nedi dusti, haldt meg i live etter ditt ord!
26 Ka longpuei he ka tae vaengah kai nan doo tih na oltlueh neh kai n'tukkil lah.
Eg fortalde um mine vegar, og du svara meg; lær meg dine fyreskrifter!
27 Na olrhi kah a longpuei te kai n'yakming lamtah namah kah khobaerhambae dongah ni ka lolmang eh.
Lat meg få skyna vegen etter dine fyresegner! So vil eg grunda på dine under.
28 Ka hinglu he pha-ueknah neh yut cakhaw na ol bangla kai n'thoh lah.
Mi sjæl græt av sorg; reis meg upp etter ditt ord!
29 A honghi kah longpuei te kai lamloh hoep lamtah na olkhueng neh kai n'rhen lah.
Snu lygnevegen burt frå meg, og unn meg di lov!
30 Uepomnah longpuei te ka coelh tih na laitloeknah te ka mop.
Truskaps veg hev eg valt, dine rettar hev eg sett framfyre meg.
31 BOEIPA nang kah olphong dongah ka balak tih kai nan yah sak pawh.
Eg heng fast ved dine vitnemål, Herre, lat meg ikkje verta til skammar!
32 Ka lungbuei na dangka sak tih na olpaek longpuei ah ka yong.
Vegen etter dine bodord vil eg springa, for du trøystar mitt hjarta.
33 BOEIPA aw na oltlueh longpuei te kai n'thuinuet lamtah a bawt due ka kueinah lah eh.
Herre, vis meg vegen etter dine fyreskrifter! so vil eg fara honom alt til endes.
34 Kai n'yakming sak lamtah na olkhueng te ka kueinah eh. Te vaengah ka lungbuei boeih neh ka ngaithuen bitni.
Gjev meg skyn, so vil eg taka vare på di lov og halda henne av alt mitt hjarta.
35 Na olpaek a hawn dongah ka hmae vanbangla te nen te kai n'hoihaeng lah.
Leid meg på dine bodords stig, for han er til hugnad for meg.
36 Mueluemnah ham pawt tih na olphong ham ka lungbuei ham maelh lah.
Bøyg mitt hjarta til dine vitnemål og ikkje til urett vinning!
37 A poeyoek la aka hmu lamloh ka mik hang hoi lamtah na longpuei ah kai hing sak.
Vend augo mine burt, so dei ikkje ser etter fåfengd, haldt meg i live på din veg!
38 Nang hinyahnah ham te na sal taengah na olthui cak sak.
Uppfyll for din tenar ordet ditt, som gjer at ein ottast deg!
39 Namah kah laitloeknah he then tih kai loh ka rhih kokhahnah te m'poeng sak lah.
Tak burt ifrå meg mi skjemsla som eg er rædd, for dine rettar er gode.
40 Na olrhi te ka hue coeng he, na duengnah dongah kai n'hing sak lah.
Sjå, eg lengtar etter dine fyresegner, haldt meg i live ved di rettferd.
41 BOEIPA aw na olthui vanbangla na sitlohnah neh namah lamkah loeihnah he kai taengla pawk saeh.
Lat di miskunn, Herre, koma yver meg, di frelsa etter ditt ord!
42 Na ol dongah ka pangtung coeng dongah kai aka veet kah olka te ka doo van eh.
Eg vil gjeva svar til honom som spottar meg; for eg lit på ditt ord.
43 Na laitloeknah dongah ka ngaiuep vanbangla oltak ol he ka ka lamloh rhap huul boel mai.
Riv ikkje sannings ord so reint or munnen min, for på dine domar ventar eg.
44 Te dongah na olkhueng ni kumhal duela ka ngaithuen taitu yoeyah eh.
Stødt vil eg halda di lov, æveleg og alltid.
45 Na olrhi te ka toem dongah a mungkung la ka pongpa van bitni.
Lat meg ferdast i det frie, for eg spør etter dine fyresegner!
46 Na olphong te manghai rhoek taengah ka thui bal vetih ka yak mahpawh.
Eg vil tala um dine vitnemål for kongar, og eg skal ikkje verta til skammar.
47 Na olpaek dongah ka naepnoi tih ka lungnah.
Eg vil frygda meg ved dine bodord, som eg elskar.
48 Na olpaek rhoek te ka kut ka phuel. Te te ka lungnah dongah na oltlueh dongah ni ka lolmang eh.
Eg vil lyfta mine hender til dine bodord som eg elskar, og eg vil grunda på dine fyreskrifter.
49 Kai nan ngaiuep sak ham khaw na sal taengkah ol he thoelh lah.
Kom i hug ditt ord til din tenar, med di du hev gjeve meg von!
50 Te tah kai kah phacipphabaem vaengah ka hloephloeinah la om tih na olthui long ni kai n'hing sak.
Det er mi trøyst i min vesaldom, at ditt ord hev halde meg i live.
51 Thinlen rhoek loh kai n'hnael uh cakhaw na olkhueng lamkah a voel la ka phael moenih.
Ovmodige hev spotta meg mykje, frå di lov hev eg ikkje vike.
52 BOEIPA aw khosuen lamkah na laitloeknah te ka poek tih ko ka hlawt.
Eg kom i hug, Herre, dine domar frå gamle dagar, og eg vart trøysta.
53 Na olkhueng aka hnoo halang rhoek kongah a ling a lai loh kai n'do coeng.
Brennande harm hev eg vorte på dei ugudlege som forlet di lov.
54 Na oltlueh te kai ham tah ka lampahnah im ah laa la om.
Dine fyreskrifter hev vorte mine lovsongar i det hus der eg bur som framand.
55 BOEIPA aw, khoyin ah na ming ka poek tih na olkhueng te ka ngaithuen.
Um natti kom eg ditt namn i hug, Herre, og eg heldt di lov.
56 Te te kai taengah om coeng tih na olrhi te ka kueinah.
Dette timdest meg, at eg fekk taka vare på dine fyreskrifter.
57 BOEIPA ka hamsum la na ol ngaithuen ham ni ka thui.
Herren er min lut, sagde eg, med di eg heldt dine ord.
58 Lungbuei boeih neh na mikhmuh ah ka nue coeng tih na olthui bangla kai n'rhen lah.
Eg naudbad deg av alt mitt hjarta: «Ver miskunnsam imot meg etter ditt ord!»
59 Ka longpuei ka moeh tih na olphong taengla ka kho ka hoi.
Eg tenkte på mine vegar og vende mine føter til dine vitnemål.
60 Ka tawn uh vetih na olpaek ngaithuen ham ka uelh mahpawh.
Eg skunda meg og tøvra ikkje med å halda dine bodord.
61 Halang kah rhuihet loh kai n'hih cakhaw na olkhueng te ka hnilh mahpawh.
Bandi til dei ugudlege hev snørt meg inn, di lov hev eg ikkje gløymt.
62 Na duengnah neh tiktamnah dongah nang uem ham khoyin pathung ah ka thoo.
Midt på natti stend eg upp og vil takka deg for dine rettferdslover.
63 Kai tah nang aka rhih tih na olrhi aka ngaithuen rhoek boeih kah a hui la ka om.
Eg held meg til alle deim som ottast deg, og som held dine fyresegner.
64 BOEIPA nang kah sitlohnah neh diklai khaw hah coeng tih na oltlueh neh kai n'tukkil lah.
Av di miskunn, Herre, er jordi full; lær meg dine fyreskrifter!
65 Na ol bangla BOEIPA na sal taengah a then na saii coeng.
Tenaren din hev du gjort vel imot, Herre, etter ditt ord.
66 Na olpaek te ka tangnah dongah, omih thennah neh mingnah te kai n'tukkil lah.
Lær meg god skynsemd og kunnskap! for eg trur på dine bodord.
67 Ka poeih uh hlanah ka taengphael cakhaw na olthui ni ka ngaithuen coeng.
Fyrr eg vart nedbøygd, for eg vilt, men no held eg ditt ord.
68 Na then tih na voelphoeng dongah na oltlueh te kai n'tukkil lah.
Du er god og gjer godt, lær meg dine fyreskrifter!
69 A honghi kah thinlen loh kai n'coe thil cakhaw ka lungbuei boeih neh na olrhi ka kueinah coeng.
Dei ovmodige hev spunne i hop lygn imot meg, av alt mitt hjarta held eg dine fyresegner.
70 Amih lungbuei te maehtha bangla moelh cakhaw kai tah na olkhueng nen ni ka naepnoi.
Deira hjarta er feitt som talg; eg fegnast ved di lov.
71 Kai ham tah m'phaep te khaw hoeikhang mai. Te nen ni na oltlueh te n'tukkil eh.
Det var godt for meg at eg vart nedbøygd, so eg kunde læra dine fyreskrifter.
72 Na ka dongkah olkhueng te kai ham tah sui neh ngun thawngkhat lakah then.
Lovi frå din munn er betre for meg enn tusund stykke gull og sylv.
73 Na olpaek ka awt ham ni na kut loh kai n'saii tih, kai m'picai tih kai nan yakming sak.
Dine hender hev gjort meg og laga meg til, gjev meg skyn, so eg kann læra dine bodord!
74 Na ol te ka ngaiuep dongah nang aka rhih rhoek loh kai m'hmuh uh vaengah a kohoe uh.
Dei som ottast deg, skal sjå meg og gleda seg, for på ditt ord ventar eg.
75 BOEIPA nang kah laitloeknah tah duengnah la om tih uepomnah neh kai nan phaep te ka ming.
Eg veit, Herre, at dine domar er rettferd, og at du i truskap hev bøygt meg ned.
76 Na sal taengkah na olthui bangla na sitlohnah tah kai aka hloep la om laeh saeh.
Lat di miskunn vera til trøyst for meg, etter det du hev sagt til din tenar!
77 Na haidamnah te kai taengla ha pawk saeh lamtah na olkhueng te ka hlahmaenah la ka hing puei eh.
Lat di miskunn koma yver meg so eg kann liva! for di lov er mi lyst.
78 Thinlen rhoek loh a honghi neh kai n'khun sak uh te yak uh saeh. Kai tah na olrhi dongah ni ka lolmang eh.
Lat dei ovmodige verta skjemde! for dei hev trykt meg utan årsak. Eg grundar på dine fyresegner.
79 Nang aka rhih tih na olphong aka ming la aka ming rhoek tah kai taengla ha mael uh saeh.
Lat deim snu seg til meg, dei som ottast deg, og kjenner dine vitnemål!
80 Kai lungbuei he na oltlueh dongah cuemthuek la a om daengah ni ka yah pawt eh.
Lat mitt hjarta vera fullkome i dine fyreskrifter, so eg ikkje skal verta til skammar!
81 Namah kah loeihnah dongah ka hinglu a khum vaengah na ol dongah ka ngaiuep.
Mi sjæl naudstundar etter di frelsa, eg ventar på ditt ord.
82 Na olthui te ka mik la kha coeng tih, “Me vaengah nim kai nan hloep eh?” ka ti.
Mine augo naudstundar etter ditt ord, og eg segjer: «Når vil du trøysta meg?»
83 Hmaikhu dongkah tuitang bangla ka om dae na oltlueh te ka hnilh moenih.
For eg er som ei lerflaska i røyk; dine fyreskrifter gløymer eg ikkje.
84 Na sal kah khohnin tah mebang nim? Kai aka hloem rhoek soah me vaengah nim laitloeknah na saii ve?
Kor mange er vel dagarne for din tenar? Når vil du halda dom yver deim som forfylgjer meg?
85 Thinlen rhoek loh kai hamla rhom a vueh uh te na olkhueng moenih.
Dei ovmodige hev grave graver for meg, dei som ikkje liver etter di lov.
86 Na olpaek boeih he uepomnah ni, a poeyoek la kai n'hloem he kai m'bom lah.
Alle dine bodord er trufaste; med lygn forfylgjer dei meg; hjelp meg!
87 Pacilpahnai la diklai lamloh kai n'khah uh. Tedae na olrhi te ka hnoo moenih.
Dei hadde so nær tynt meg i landet, men eg hev ikkje forlate dine fyresegner.
88 Na sitlohnah dongah ka hing vetih na ka dongkah olphong te ka ngaithuen bitni.
Haldt meg i live etter di miskunn! So vil eg taka vare på vitnemålet frå din munn.
89 BOEIPA namah kah ol tah vaan ah kumhal duela pai.
Til æveleg tid, Herre, stend ditt ord fast i himmelen.
90 Na uepomnah tah diklai a soepboe lamloh thawnpuei neh cadilcahma duela cak.
Frå ætt til ætt varer din truskap, du hev grunnfest jordi, og ho stend.
91 Na laitloeknah bangla na sal boeih ham khaw tahae khohnin due cak.
Til å setja dine domar i verk stend dei der i dag; for alle ting er dine tenarar.
92 Na olkhueng te ka hlahmaenah pawt koinih kamah kah phacipphabaem dongah ni ka paltham eh.
Dersom ikkje di lov hadde vore mi lyst, so hadde eg forgjengest i mi djupe naud.
93 Te rhoek rhangneh kai nan hing sak dongah na olrhi te kumhal duela ka hnilh mahpawh.
I all æva skal eg ikkje gløyma dine fyresegner, for ved deim hev du halde meg i live.
94 Kai he namah ham ni. Na olrhi te ka toem dongah kai he n'khang lah.
Din er eg, frels meg! for dine fyresegner hev eg spurt etter.
95 Kai phae ham halang rhoek loh kai n'lamtawn uh cakhaw na olphong ni ka yakming eh.
På meg hev dei ugudlege venta og vil tyna meg; på dine vitnemål agtar eg.
96 Boeih a soepnah he a bawtnah om dae na olpaek tah dangka tangkik tila ka hmuh.
På alt det fullkomne hev eg set ein ende; men dine bodord rekk ovleg vidt.
97 Na olkhueng te hnin takuem ka thuepnah ham bahoeng ka lungnah.
Kor eg hev lovi di kjær! Heile dagen er ho i min tanke.
98 Na olpaek te kai taengah kumhal duela om tih ka thunkha rhoek lakah kai n'cueih sak.
Dine bodord gjer meg visare enn mine fiendar, for æveleg eig eg deim.
99 Na laipainah te ka thuepnah coeng dongah kai aka tukkil boeih lakah n'cangbam.
Eg hev vorte klokare enn alle mine lærarar, for eg grundar på dine vitnemål.
100 Na olrhi te ka kueinah dongah patong rhoek lakah khaw ka yakming.
Eg er vitugare enn dei gamle, for dine fyresegner hev eg teke vare på.
101 Boethae caehlong boeih lamloh ka kho ka tuem daengah ni na ol te ka ngaithuen thai eh.
Frå kvar vond stig hev eg halde mine føter burte, so eg kunde halda ditt ord.
102 Namah loh kai nan thuinuet coeng dongah na laitloeknah lamloh ka phaelh moenih.
Frå dine lover hev eg ikkje vike, for du hev lært meg upp.
103 Na olthui he ka dang dong neh ka ka dongah khoitui lakah khaw bahoeng didip.
Kor søt din tale er for gomen min, betre enn honning for munnen min.
104 Na olrhi lamloh ka yakming tangloeng dongah laithae kah caehlong tah boeih ka thiinah.
Av dine fyresegner fær eg vit, difor hatar eg kvar lygnestig.
105 Na ol tah ka kho ham hmaithoi neh ka hawn ham vangnah la om.
Ditt ord er ei lykt for min fot og eit ljos for min stig.
106 Na duengnah dongkah laitloeknah te ngaithuen hamla ka toemngam tih ka cak sak coeng.
Eg hev svore og hev halde det, å taka vare på dine rettferdslover.
107 Mat ka phaep uh vaengah he BOEIPA aw na ol bangla kai n'hing sak.
Eg er ovleg nedbøygd; Herre, haldt meg i live etter ditt ord!
108 BOEIPA aw ka ka dongkah kothoh he doe mai lamtah na laitloeknah te kai n'tukkil lah.
Lat min munns offer tekkjast deg, Herre, og lær meg dine rettar!
109 Ka hinglu he ka kut khuiah om taitu dae na olkhueng te ka hnilh mahpawh.
Eg gjeng alltid med livet i neven, men di lov hev eg ikkje gløymt.
110 Halang rhoek loh kai hamla pael phoh cakhaw na olrhi lamloh kho ka hmang moenih.
Dei ugudlege hev lagt snara for meg; men frå dine fyresegner hev eg ikkje villa meg burt.
111 Kumhal due ka lungbuei omngaihnah ham na olphong te ka pang coeng.
Til æveleg eiga hev eg fenge dine vitnemål, for dei er mi hjartans gleda.
112 Na oltlueh te kumhal a bawt bawt duela vai ham ni ka lungbuei ka maelh.
Eg hev bøygt mitt hjarta til å gjera etter dine fyreskrifter, æveleg og til endes.
113 Cikcoknah te ka hmuhuet tih, na olkhueng te ka lungnah.
Dei tvihuga hatar eg, men di lov elskar eg.
114 Ka hlipyingnah neh ka photling tah namah tih, na ol dongah ka ngaiuep.
Du er mi livd og min skjold, og på ditt ord ventar eg.
115 Thaehuet rhoek te kai lamloh nong lamtah ka Pathen kah olpaek te ka kueinah eh.
Vik frå meg, de som gjer vondt, at eg kann halda min Guds bodord!
116 Na olthui bangla kai nan talong daengah ni ka hing vetih ka ngaiuepnah lamloh kai nan yah sak pawt eh.
Haldt meg uppe etter ditt ord, so eg kann liva, og lat meg ikkje verta til skammar med mi von!
117 Kai nan duel daengah ni ka daem vetih na oltlueh te ka mang thil taitu eh.
Haldt meg uppe, so eg kann verta frelst! So vil eg alltid sjå med lyst på dine fyreskrifter.
118 Amih kah a huep he a honghi la a om dongah na oltlueh lamloh aka palang rhoek boeih te suntlae.
Du agtar for inkje alle deim som fer vilt frå dine fyreskrifter; for deira svik er fåfengd.
119 Diklai halang boeih te aek la na kangkuen sak tangloeng dongah ni na olphong te ka lungnah.
Som slagg kastar du burt alle ugudlege på jordi; difor elskar eg dine vitnemål.
120 Na taengah birhihnah neh ka saa khaw poeng hu tih na laitloeknah te ka rhih.
Eg rys i holdet av rædsla for deg, og for dine domar ottast eg.
121 Tiktamnah neh duengnah ka saii dongah kai aka hnaemtaek rhoek taengla kai nan voei pawh.
Eg hev gjort rett og rettferd, du vil ikkje gjeva meg yver til deim som trykkjer meg.
122 Na sal kah a then te rhikhang lamtah thinlen loh kai hnaemtaek boel saeh.
Gakk i borg for tenaren din, so det må ganga honom vel! lat ikkje dei ovmodige trykkja meg!
123 Namah kah khangnah dong neh na duengnah olthui dongah ka mik kha coeng.
Augo mine naudstundar etter di frelsa og etter ditt rettferdsord.
124 Na sitlohnah bangla na sal taengah saii lamtah na oltlueh te kai n'tukkil lah.
Gjer med din tenar etter di miskunn og lær meg dine fyreskrifter!
125 Na sal kai he kamah nan yakming sak daengah ni na olphong te ka ming eh.
Eg er din tenar; gjev meg vit, so eg kann kjenna dine vitnemål!
126 BOEIPA aw, na olkhueng a phae uh dongah saii ham khaw a tue a pha coeng.
Det er tid for Herren til å gripa inn, dei hev brote di lov.
127 Te dongah na olpaek tah sui lakah khaw suicilh lakah khaw ka lungnah.
Difor elskar eg dine bodord meir enn gull, ja, meir enn fint gull.
128 Olrhi boeih he boeih ka dueng sak tangloeng dongah laithae caehlong tah boeih ka thiinah.
Difor held eg alle fyresegner um alle ting for rette; eg hatar kvar lygnestig.
129 Na olphong rhoek he khobaerhambae tangloeng dongah ni ka hinglu khaw a kueinah.
Underfulle er dine vitnemål, difor tek mi sjæl vare på deim.
130 Na ol kah khohue loh a sae vaengah hlangyoe rhoek pataeng a yakming sak.
Når ordi dine opnar seg, gjev dei ljos, og dei gjer dei einfalde kloke.
131 Ka ka te ka ang tih na olpaek te mam ham ka rhingda.
Eg let munnen upp og sukka av lengting; for etter dine bodord stunda eg.
132 Na ming aka lungnah rhoek taengkah laitloeknah vanbangla kai taengla ha hooi lamtah kai n'rhen lah.
Vend deg til meg og ver meg nådig, som rett er mot deim som elskar ditt namn!
133 Na olthui bangla ka khokan he cikngae sak lamtah boethae boeih loh kai soah taemrhai boel saeh.
Gjer mine stig faste ved ditt ord, og lat ingen urett råda yver meg!
134 Hlang kah hnaemtaeknah lamloh kai n'lat lamtah na olrhi te ka ngaithuen eh.
Løys du meg ut or menneskjevald! So vil eg halda dine fyresegner.
135 Na maelhmai te na sal taengah sae sak lamtah na oltlueh te kai n'cang puei lah.
Lat di åsyn lysa på din tenar, og lær meg dine fyreskrifter!
136 Na olkhueng te a ngaithuen uh pawt dongah ka mik dongkah sokca tui loh long.
Vatsbekkjer renn or augo mine, av di folk ikkje held di lov.
137 BOEIPA nang na dueng dongah na laitloeknah khaw thuem.
Rettferdig er du, Herre, og rette er dine domar.
138 Na olphong kah duengnah neh uepomnah tangkik te khaw na uen.
Du hev fyreskrive dine vitnemål i rettferd og i stor truskap.
139 Ka rhal rhoek loh na ol a hnilh uh dongah ka thatlainah loh kamah n'thah.
Min brennhug hev tært meg upp, av di mine motstandarar hev gløymt dine ord.
140 Na olthui he a cae payik coeng dongah na sal long khaw a lungnah.
Ditt ord er vel reinsa, og din tenar elskar det.
141 Kai canoi dongah n'hnaep cakhaw na olrhi te ka hnilh moenih.
Liten er eg og vanvyrd; dine fyresegner hev eg ikkje gløymt.
142 Na duengnah tah kumhal ham duengnah la om tih na olkhueng khaw oltak la om.
Di rettferd er ei æveleg rettferd, og di lov er sanning.
143 Rhal neh a caeknah loh kai soah ha thoeng dae na olpaek tah kai kah hlahmaenah la om.
Naud og trengsla fann meg; dine bodord er mi lyst.
144 Na olphong kah duengnah te kumhal duela kai m'ming sak lamtah ka hing puei eh.
Rettferdige er dine vitnemål til æveleg tid; gjev meg skyn, so eg kann liva!
145 Lungbuei boeih neh kang khue vaengah kai n'doo lamtah BOEIPA nang kah oltlueh te ka kueinah eh.
Eg ropar av alt mitt hjarta, svara meg, Herre! Dine fyreskrifter vil eg taka vare på.
146 Nang kang khue vaengah kai n'khang lamtah na olphong te ka ngaithuen eh.
Eg ropar til deg, frels meg! so vil eg halda dine vitnemål.
147 Hlaemhmah hlanah ka kun tih bomnah ka bih he na ol dongkah na ol te ni ka ngaiuep.
Tidleg i dagningi var eg uppe og ropa um hjelp; eg venta på ditt ord.
148 Na olthui dongah lolmang hamla hlaemhmah ah ka mik ca.
Mine augo var uppe fyre nattevakterne, so eg kunde grunda på ditt ord.
149 Na sitlohnah bangla ka ol hnatun lamtah BOEIPA aw na laitloeknah bangla kai n'hing sak.
Høyr mi røyst etter di miskunn, Herre, haldt meg i live etter dine domar!
150 Khonuen rhamtat aka hloem rhoek te capit uh cakhaw na olkhueng lamloh lakhla uh.
Dei er nær som renner etter ugjerning; frå di lov er dei langt burte.
151 BOEIPA namah na yoei dongah na olpaek boeih khaw oltak la om.
Du er nær, Herre, og alle dine bodord er sanning.
152 Na olphong lamloh kumhal duela na suen te hlamat ah ni ka ming coeng.
Longe sidan veit eg av dine vitnemål, at du hev grunnfest deim i all æva.
153 Na olkhueng te ka hnilh pawt dongah kai kah phacipphabaem he hmu lamtah kai n'pumcum sak lah.
Sjå til mi djupe naud og fria meg ut! For di lov hev eg ikkje gløymt.
154 Kai kah tuituknah te rhoe laeh, na olthui bangla kai n'tlan lamtah kai n'hing sak lah.
Før mi sak, og løys meg ut, haldt meg i live etter ditt ord!
155 Halang taeng lamloh khangnah a hla te khaw na oltlueh a toem uh pawt dongah ni.
Frelsa er langt frå dei ugudlege, for dine fyreskrifter spør dei ikkje etter.
156 Na haidamnah he a len dongah BOEIPA aw na laitloeknah bangla kai n'hing sak.
Di miskunn er stor, Herre; haldt meg i live etter dine domar!
157 Kai aka hloem rhoek neh ka rhal khaw yet dae na olphong lamloh ka phaelh moenih.
Mange er dei som forfylgjer meg og stend meg imot; frå dine vitnemål hev eg ikkje vike.
158 Na olthui a ngaithuen uh pawt dongah hnukpoh te ka hmuh vaengah ka ko-oek.
Eg såg dei utrue og fekk uhug, av di dei ikkje heldt ditt ord.
159 Na olrhi ka lungnah te hmu lamtah BOEIPA aw na sitlohnah bangla kai n'hing sak.
Sjå at eg hev elska dine fyresegner! Herre, haldt meg i live etter di miskunn!
160 Na ol tah oltak boeilu la om tih na duengnah dongkah laitloeknah boeih kumhal duela cak.
Summen av ditt ord er sanning, og æveleg stend all di rettferds lov.
161 Mangpa rhoek loh lunglilungla la kai n'hloem uh cakhaw na ol phoeikah na ol dongkah ni ka lungbuei loh a rhih.
Hovdingar forfylgde meg utan orsak, men mitt hjarta ottast dine ord.
162 Na olthui dongah tah kutbuem muep aka dang bangla ka ngaingaih.
Eg gled meg yver ditt ord, som når ein finn mykje herfang.
163 Na olkhueng ka lungnah dongah laithae he ka thiinah tih ka tuei.
Lygn hev eg hata og havt stygg til; di lov hev eg elska.
164 Na duengnah dongkah laitloeknah dongah namah te hnin at ah voeirhih kan thangthen.
Sju gonger um dagen hev eg lova deg for dine rettferdige domar.
165 Na olkhueng aka lungnah rhoek ham ngaimongnah yet tih amih taengah hmuitoel khaw om pawh.
Mykje fred hev dei som elskar di lov, og ingen støyt fær deim til fall.
166 Namah kah khangnah te ka lamso dongah BOEIPA aw na olpaek te ka vai.
Eg hev venta på di frelsa, Herre, og dine bodord hev eg halde.
167 Na olphong te muep ka lungnah dongah ka hinglu te a ngaithuen.
Mi sjæl hev halde dine vitnemål, og eg elska deim mykje.
168 Namah hmaikah ka longpuei boeih ham na olrhi neh na olphong ni ka ngaithuen.
Eg hev halde dine fyresegner og dine vitnemål, for alle mine vegar er for di åsyn.
169 Ka tamlung loh BOEIPA namah mikhmuh la ha pawk saeh lamtah na ol bangla kai n'yakming sak.
Lat mitt klagerop koma fram for di åsyn, Herre! Gjev meg skyn etter ditt ord.
170 Kai kah lungmacil loh na mikhmuh la ha pawk saeh lamtah na olthui bangla kai n'huul lah.
Lat mi bøn koma for di åsyn! Frels meg etter ditt ord!
171 Na oltlueh te kai nan cang puei dongah ka hmuilai kah koehnah he phuet saeh.
Mine lippor skal fløda yver av lovsong, for du lærer meg dine fyreskrifter;
172 Namah kah duengnah olpaek boeih dongah na olthui te ka hmuilai loh doo saeh.
Mi tunga skal syngja um ditt ord; for alle dine bodord er rettferd.
173 Na olrhi te ka coelh coeng dongah na kut te kai aka bom la om saeh.
Lat di hand vera meg til hjelp! for dine fyresegner hev eg valt ut.
174 BOEIPA nang kah khangnah te ka hue dongah na olkhueng ni ka hlahmaenah coeng.
Eg lengtar etter di frelsa, Herre, og di lov er mi lyst.
175 Ka hinglu he a hing daengah ni nang n'thangthen vetih na laitloeknah loh kai n'bom eh.
Lat mi sjæl leva og lova deg, og lat dine domar hjelpa meg!
176 Tu bangla kho ka hmang tih ka milh dae, na sal he na olpaek ka hnilh pawt dongah n'tlap lah.
Eg hev fare vilt; leita upp din tenar som ein burtkomen sau! for dine bodord hev eg ikkje gløymt.
