Tingtoeng 104
1 Aw ka hinglu, BOEIPA te uem lah. Ka BOEIPA Pathen namah tah na sang tangkik tih mueithennah neh rhuepomnah te na bai.
Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.
2 Khosae neh himbai bangla muelh aka thing uh himbaiyan bangla vaan ah dup aka phaih,
Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.
3 A imhman te tui soah aka ci, khomai te leng la aka saii, khohli phae neh aka cet,
Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;
4 khohli te a puencawn la aka saii tih hmai tak aka tueih loh,
Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.
5 diklai khaw amah hmuen ah a suen tih kumhal ah tuen yoeyah pawh.
Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.
6 Anih te tuidung neh pueinak bangla na khuk tih tui rhoek loh tlang rhoek soah pai uh.
Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.
7 Namah kah tluungnah dongah rhaelrham uh tih na khohum ol dongah tamto uh.
Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.
8 Tlang tom a lan uh tih amih ham na suen kolbawn hmuen la suntla uh.
Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.
9 Khorhi na suem te a poe uh thai pawt dongah diklai khuk ham ha mael uh thai pawh.
Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.
10 Tuisih rhoek te soklong la a loei tlang rhoek laklo ah long uh.
Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,
11 Kohong kah mulhing boeih te tui a tul uh tih kohong marhang rhoek khaw a tuihalh dip uh.
A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.
12 A taengah vaan kah vaa loh kho a sak uh tih thingsam laklo ah a ol huphup loei.
Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.
13 Tlang boeih te a imhman lamkah aka suep, BOEIPAnamah kah kutci loh diklai te a hah sak.
Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.
14 Rhamsa ham sulrham poe tih, hlang kah thohtatnah hamla baelhing neh, diklai lamkah buh na thoeng sak.
Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:
15 Te dongah misurtui loh hlanghing thinko ko a hoe sak, situi loh maelhmai a hlampan sak tih buh loh hlanghing thinko a duel.
I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.
16 BOEIPA loh a ling thingkung, Lebanon kah lamphai te a kum sakuh.
Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;
17 Teah te vaa loh bu a tuk tih, bungrho loh hmaical dongah a im a khueh.
Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.
18 Tlang sang boeih te sathai ham om tih, pango boeih khaw saphih ham hlipyingnah la om.
Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.
19 Khoning ham hla a saii tih khomik loh a khotlak khaw a ming.
Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.
20 Khohmuep na khueh tih khoyin ha pawk vaengah duup kah mulhing boeih loh a khuiah yuel uh.
Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
21 Maeh te sathueng rhoek loh a kawk thil uh tih a caak te Pathen taengah a tlap uh.
Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.
22 Khomik a thoeng neh vawl khoem uh tih a khuisaek la kol uh.
Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.
23 Hlang he a bisai ham neh a thohtatnah la kholaeh hil cet.
Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.
24 BOEIPA nang kah kutngo he yet tangkik. Te rhoek boeih te cueihnah nen ni na saii. Na hnopai rhoemah diklai ah baetawt coeng.
O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.
25 Tuitunli aka len tih a dang, aka dangka ah, rhulcai mulhing a yit a len tae lek pawt la om bal.
W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.
26 Teah te sangpho rhoek loh pongpa uh tih a khuiah aka luem ham Leviathan te na saii.
Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.
27 A tuetang vaengah amih caak paek ham khaw amih loh namah taengla boeih lamso uh.
Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.
28 Amih taengah na paek te a rhuh uh. Na kut na hlam tih hnothen kum uh.
Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.
29 Na maelhmai na thuh vaengah let uh. A hil na khoem pah vaengah pal uh tih laipi la bal uh.
Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.
30 Na mueihla na tueih daengah anmih te suen uh tih diklai maelhmai khaw na tlaih pueng.
Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.
31 BOEIPA kah thangpomnah tah kumhal duela om tih, a bibi dongah BOEIPA a kohoe saeh.
Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.
32 Diklai a paelki vaengah thuen tih, tlang rhoek te a taek vaengah khuu.
On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.
33 Ka hingnah neh BOEIPA te ka hlai vetih ka om rhuet vaengah ka Pathen te ka tingtoeng ni.
Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.
34 Ka olding he anih ham a lungtui saeh. Kai tah BOEIPA dongah ka kohoe coeng.
O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.
35 Hlangtholh rhoek te diklai lamloh mitmoeng uh saeh lamtah halang rhoek khaw koep om boel saeh. Aw ka hinglu, BOEIPA tah a yoethen pai saeh tila BOEIPA te thangthen lah.
Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.
