Olcueih 7
1 Ka ca ka olthui he ngaithuen lamtah ka olpaek he na taengah khoem ne.
Synu mój! strzeż słów moich, a przykazanie moje chowaj u siebie.
2 Ka olpaek he ngaithuen lamtah hing puei. Ka olkhueng he na mikhmuh ah thenhnaih la om saeh.
Strzeż przykazań moich, a żyć będziesz; a nauki mojej, jako źrenicy oczów swych.
3 Te te na kutdawn dongah hlaengtang lamtah na lungbuei cabael dongah daek lah.
Uwiąż je na palcach twoich, napisz je na tablicy serca twego.
4 Cueihnah te, “Ka ngannu nang tah,” ti nah lamtah yakmingnah te pacaboeina la khue.
Mów mądrości: Siostraś ty moja, a roztropność przyjaciółką nazywaj,
5 Rhalawt nu taeng lamkah khaw, kholong nu kah hoem ol lamkah khaw namah aka ngaithuen ham ni.
Aby cię strzegły od żony cudzej, i od obcej, która mówi łagodne słowa.
6 Ka im bangbuet kah thohhuel long ka dan.
Bom oknem domu swego przez kratę moję wyglądał;
7 Te vaengah hlangyoe rhoek te ka hmuh tih cadong ca rhoek khuiah a lungbuei aka talh khaw ka yakming.
I widziałem między prostakami, obaczyłem między synami młodzieńca głupiego,
8 Huta imdak kah bangkil te a paan tih huta im kah longpuei la luei.
Który szedł ulicą przy rogu jej, drogą postępując ku domowi jej.
9 Hlaemhmah ah, khothun kholaeh ah, khoyin yinthuem neh khohmuep ah khaw, cet.
Ze zmierzkiem pod wieczór, w ciemności nocnej, i w mroku.
10 Anih aka doe ham huta ngawn tah pumyoi hnisui neh a lungbuei a uep coeng ke.
A oto niewiasta spotkała go, w ubiorze wszetecznicy, chytrego serca,
11 Tekah huta tah hue a sak tih a im ah khaw a thinthah. A khopha khaw duem pawh.
Świegotliwa i nie ukrócona, a w domu własnym nie mogły się ostać nogi jej;
12 Tahae nawn ah imkawt ah, tahae ah toltung neh bangkil takuem ah rhongngol coeng.
Raz na dworzu, raz na ulicach i po wszystkich kątach zasadzki czyniąca;
13 Tekah cadong te a sol tih a mok, a maelhmai khaw a cadong ham a tanglue pah tih cadong te,
I uchwyciła go, i pocałowała go, a złożywszy wstyd z twarzy swojej, rzekła mu:
14 Kamah taengkah rhoepnah hmueih neh tihnin ah tah ka olcaeng te ka thuung coeng.
Ofiary spokojne są u mnie; dzisiajm oddała śluby moje.
15 Te dongah nang doe ham neh na mikhmuh ah toem hamla ka mop tih nang kam hmuh tangloeng.
Przetożem wyszła przeciw tobie, abym pilnie szukała twarzy twojej, i znalazłam cię.
16 Ka soengca te Egypt hnitang, cenlang, hniphaih neh ka phaih coeng.
Obiłam kobiercami łoże moje, ozdobione rzezaniem i prześcieradłami egipskiemi.
17 Ka thingkong dongah murrah, thingul, thingsa ka khueh thil coeng.
Potrząsnęłam pokój swój myrrą, aloesem, i cynamonem.
18 Halo lah a hlo neh mincang duela hmilhmal sih lamtah, pumnai neh yoka sih.
Pójdźże, opójmy się miłością aż do poranku, ucieszmy się miłością.
19 Tongpa loh a im ah om pawt tih khohla ah yiin la cet coeng.
Boć męża mego w domu niemasz; pojechał w drogę daleką.
20 A kut dongah tangka cun a khuen tih hlalum hnin ah ni a im la ha pawk eh?,” a ti.
Worek pieniędzy wziął z sobą; dnia pewnego wróci się do domu swego.
21 Anih te a rhingtuknah cungkuem neh a yoek tih a hmuilai kah hamsum neh a heh.
I nakłoniła go wielą słów swoich, a łagodnością warg swoich zniewoliła go.
22 Te dongah huta hnukah maeh la aka poeh vaito bangla, aka ang thuituennah dongkah khocin rhui bangla cet.
Wnet poszedł za nią, jako wół, gdy go na rzeź wiodą, a jako głupi do pęta, którem karany bywa.
23 Vaa loh pael khuila a kun paitok bangla a thin te thaltang loh a khoh pah duela a hinglu te ming pawh.
I przebiła strzałą wątrobę jego; kwapił się jako ptak do sidła, nie wiedząc, iż je zgotowano na duszę jego.
24 Te dongah ca rhoek loh kai ol he hnatun uh lamtah ka ka dongkah olthui he hnatung uh laeh.
Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a bądźcie pilni powieści ust moich.
25 Anih kah longpuei la mael boeh, na lungbuei te anih kah a hawn la khohmang sak boeh.
Niechaj się nie uchyla za drogami jej serce twoje, ani się tułaj po ścieszkach jej.
26 Anih loh hmalaem la muep a cungku sak tih aka tlung rhoek khaw boeih a ngawn coeng.
Albowiem wielu zraniwszy poraziła, i mocarze wszyscy pozabijani są od niej.
