Olcueih 6

1 Ka ca, na hui ham rhi na khang tih kholong ham na kut na tum atah,

Hev du borga for grannen din, son min, hev du handtekest for ein annan,

2 Na ka dongkah olthui loh n'hlaeh coeng tih na ka dongkah olthui loh n'khaih.

er du bunden ved ord av din munn, er du fanga i ord av din munn,

3 Te te na saii dongah ka ca aw, na huul uh cakhaw na hui kah kut ah ni na pha hae. Te dongah cet, mawn lamtah na hui hloep laeh.

gjer då soleis, son min, og berga deg, sidan du er komen i handi på grannen: Gakk og kasta deg ned for grannen, gjer ågang på han,

4 Na mik te ih sak boeh, na mikkhu te ngam boeh.

unn ikkje dine augo svevn, eller augneloki ein blund.

5 Kut dongkah kirhang bangla sayuep kut dongkah vaa bangla namah huul uh laeh.

Frels deg som ei gasella or handi hans, som ein fugl or fangarvald!

6 Kolhnaw aw lunghi taengla cet lah, anih kah khosing ke hmu lamtah cueih van lah.

Gakk til mauren, du leting, sjå hans ferd og vert vis!

7 A taengah rhalboei khaw, rhoiboei khaw, aka taemrhai ham khaw om mai pawh.

Han hev ingen hovding eller fut eller herre,

8 Khohal ah a buh te a soepsoei tih cangah ah a caak te a yoep.

men lagar um sumaren maten sin til og hev um hausten sanka si føda.

9 Kolhnaw aw me hil nim na yalh vetih na ih lamloh me vaengah nim na thoh ve?

Kor lenge vil du liggja, du leting? Når ris du upp or di svevn?

10 Bet ih, bet ngam, kut poem bet neh na yalh.

Endå litt svevn, endå litt blunding, endå litt kvild med henderne i kross,

11 Te vaengah na khodaeng te aka cet paitai bangla, na tloelnah loh photling aka bai hlang bangla ha pawk ni.

so kjem armodi di som ein farande fant og naudi som skjoldvæpna mann.

12 Aka muen hlang neh boethae hlang tah a ka dongkah olhmaang nen ni a pongpa.

Ugagns menneskje, illgjerningsmann, er den som gjeng og rengjer munnen,

13 A mik neh a mikhip, a kho neh a thui, a kutdawn neh a thuinuet.

som blinkar med augo, skrapar med foten, peikar med fingrarne,

14 A lungbuei kah a calaak neh a tuetang takuem ah boethae bueng a paem tih, tingtoehnah neh hohmuhnah a khuen.

med meinspel i hjarta, alltid emnar på ilt, og yppar trættor.

15 Te dongah amah kah rhainah loh buengrhuet a thoeng thil vetih hoeihnah om kolla khaem pahoi ni.

Difor kjem hans undergang brått, snøgt vert han ulækjande krasa.

16 He parhuk he BOEIPA loh a thinah tih a hinglu dongah tueilaehkoi khuikah tueilaehkoi parhih tah.

Det er seks ting som Herrens hatar, og sju er ei gru for hans sjæl:

17 A honghi lai aka ludoeng kah a mik, ommongsitoe kah thii aka long sak kah a kut,

Storlåtne augo, ljugartunga, hender som renner ut skuldlaust blod,

18 Boethae kopoek aka paem lungbuei, boethae dongla aka yong paitok kho,

hjarta som tenkjer upp vonde råder, føter som renner rapt til vondt,

19 A hong kah laipai loh laithae ol a sat tih pacaboeina lakli ah tingtoehnah la a khuen.

den som lyg og vitnar falskt, den som yppar strid millom brør.

20 Ka ca, na pa kah olpaek te kueinah lamtah na nu kah olkhueng phap sut boeh.

Son min, tak vare på bodet åt far din, og kasta’kje frå deg læra åt mor di!

21 Na lungbuei ah rhawp hlaengtang lamtah na rhawn ah rhawp laikoeinah lah.

Bitt deim alltid til hjarta ditt, knyt deim um halsen din!

22 Na caeh vaengah nang m'mawt vetih na yalh vaengah nang te n'tawt ni, na haenghang vaengah nang n'lolmang puei ni.

Når du gjeng, skal læra leida deg; når du ligg, skal ho vaka yver deg; når du vaknar, skal ho tala til deg.

23 Olpaek tah hmaithoi ni, olkhueng khaw vangnah ni, thuituennah dongkah toelthamnah khaw hingnah longpuei ni.

For bodet er ei lykt og lovi er ljos, og påminning med tukt er livsens veg.

24 Huta thae taeng lamkah neh kholong nu ol hnal lamloh nang aka ngaithuen ham ni.

Dei kann vara deg frå den vonde kvinna, frå den sleipe framande tunga.

25 A sakthen te na thinko nen khaw nai boeh, a mikkhu neh nang te n'hloih boel saeh.

Ikkje trå i hjarta etter vænleiken hennar, og lat ho’kje fanga deg med augneloki sine!

26 Pumyoi nu tah buh hluem ham ni, tedae hlang yuu loh hinglu phutlo khaw a hoem.

For skjøkja armar ut til siste brødbit, og gifte kona jagtar etter dyre livet.

27 Hlang kah a rhang dongah hmai a poep lalah a himbai te hoeh mahpawt a?

Kann nokon taka eld i fanget og ikkje brenna klædi sine?

28 Hlang pakhat te hmai-alh dongah a caeh lalah a kho te duih mahpawt a?

Ell’ kann ein gå på gløder og ikkje svida føterne?

29 A hui kah yuu te aka kun thil tih aka ben tah pakhat khaw hmil tangloeng mahpawh.

So vert det med den som gjeng inn til kona åt grannen; ingen kjem urefst frå det, um han rører henne.

30 A hinglu kah a lamlum dip sak hamla a huen atah hlanghuen te hlang loh hnoelrhoeng mahpawt a?

Vert ikkje tjuven vanvyrd, um han stel og vil stilla sin svolt?

31 A hmuh uh atah a pueh parhih la a sah saeh lamtah a im kah a boei a rhaeng te boeih a phai saeh.

Vert han teken, lyt han sjufaldt betala, alt han eig i sitt hus, lyt han gjeva.

32 Lungbuei aka talh huta tah samphaih, a hinglu aka phae long ni te te a saii.

Den som driv hor med ei kona, er vitlaus, den som vil tyna seg sjølv, gjer slikt.

33 Tlohtat neh yah a dong vetih anih kokhahnah te hmata mahpawh.

Hogg og skjemsla fær han, og ingen utslettar hans skam.

34 Phulohnah khohnin ah a va kah kosi neh thatlainah dongah lungma ti mahpawh.

For mannen harmast i åbryskap, på hemnsdagen sparer han ikkje.

35 A mikhmuh kah tlansum pakhat khaw khuen pah pawt vetih kapbaih yet cakhaw huem pah mahpawh.

Han bryr seg ikkje um nokor bot og tek’kje imot um du gjev han mykje.