Olcueih 30
1 Jakeh capa Agur kah ol he, Ithiel hlang, Ithiel neh Ukal taengah olphong olrhuh la om.
Ord av Agur, son åt Jake, profetordet. Mannen segjer so til Itiel, til Itiel og Ukal:
2 Kai he hlang lakah ka kotalh ngawn cakhaw, hlang loh kai taengah yakmingnah khueh pawh.
For fåvis er eg til å heita mann, og ikkje hev eg manne-vit.
3 Cueihnah ka cang pawt dae, a cim mingnah te ka ming.
Visdom hev eg ikkje lært, til kunnskap um den Heilage.
4 Ulae vaan la aka luei tih aka rhum? A kutnarhum dongah khohli aka buem te ulae? Himbai dongah tui aka cun te ulae? Diklai khobawt boeih aka thoh te ulae? A ming ta melae, a capa ming ta balae? na ming atah.
Kven hev stige upp til himmelen og stige ned? Kven hev samla vinden inn i nevarne? Kven hev bunde vatnet i eit klædeplagg? Kven hev alle enderne av jordi sett? Kva heiter han, kva heiter son hans - um du veit det?
5 Pathen kah olthui boeih tah cilpoe la om. Amah dongah aka ying rhoek ham tah photling la a om pah.
Alt Guds ord er skirt, han er ein skjold for deim som flyr til honom.
6 A ol te thap boeh, namah te n'tluung vetih na laithae phoe ve.
Legg ikkje noko til hans ord, elles lyt han refsa deg, og du stend der ein ljugar.
7 Namah taeng lamkah te panit ni kam bih. Ka duek hlanah kai taengah hloh boeh.
Tvo ting hev eg bede deg um, neitta meg deim ikkje, fyrr eg døyr:
8 A poeyoek neh laithae ol tah kai taeng lamloh hla saeh. Kai taengah he khodaeng khaw, khuehtawn khaw m'pae boeh. Ka buhvae dongkah buhham mah kai n'cah mai.
Lat fals og lygn vera langt frå meg! Gjev meg ikkje armod og ikkje rikdom! Lat meg få eta mitt tiletla brød!
9 Ka kum vaengah tah ka basa vetih, “BOEIPA te unim,” vik ka ti tholh ve. Ka khawk vaengah ka huen vetih ka Pathen ming te ka pha tholh ve.
Elles kunde eg neitta deg når eg var mett, og segja: «Kven er Herren?» Eller um eg vart fatig, kunde eg stela, ja, forgripa meg på min Guds namn.
10 A boei taeng, a boei taengah sal te thet pah boeh. Namah te thae m'phoei thil vetih, na boe ve.
Baktala ei ein tenar for hans herre, elles vil han banna deg, og du få bøta.
11 A napa kah cadilcahma aka tap loh a manu te khaw a uem noek moenih.
Ei ætt som bannar far sin og ikkje signar mor si,
12 A khawt te sil pawt dae, amah mikhmuh neh aka cim cadilcahma,
ei ætt som tykkjer ho er rein, endå ho ei hev tvætta av sitt eige skarn,
13 A mik neh mat pomsang uh tih, a mikkhu aka huel cadilcahma,
ei ætt - kor stolte augo hev ho ikkje, og kor ho lyfter augneloki!
14 A no te cunghang bangla, a pumcu te tumcaca bangla, diklai mangdaeng neh khodaeng hlang aka yoop cadilcahma,
ei ætt som heve sverd til tenner og jakslar reint som knivar, so ho et armingar or landet og fatige or folkesamfund.
15 Vawt canu rhoi loh, “M'pae, m'pae,” a ti. Pathum khaw cung rhoi pawh. Pali khaw, “Rhoeh coeng,” ti rhoi pawh.
Blodiglen hev tvo døtter: Gjev! Gjev! Tri finst det som aldri vert mette, fire som ei segjer: «Nok!»
16 Saelkhui neh caya kah a bung, tui aka hah pawh diklai, rhoeh aka ti tlaih pawh hmai pawn ni. (Sheol h7585)
Helheim og barnlaust moderfang, jordi som aldri vert mett av vatn, og elden som ei segjer: «Nok!» (Sheol h7585)
17 A napa aka tamdaeng tih, a manu kah boengainah dongah aka hnoelrhoeng kah a mik tah, soklong vangak loh a koeih vetih atha ca loh a caak ni.
Eit auga som spottar far og vanvyrder lydnad mot mor, det skal bekkje-ramnarne hakka ut og ørnungar eta upp.
18 Amih pathum mah kai ham tah khobaerhambae coeng dae, a pili phoeikah amih pali he khaw ka ming thai moenih.
Tri ting er meg for underlege, og fire finst som eg ikkje skynar:
19 Vaan ah atha kah longpuei, lungpang dongah rhul kah longpuei, tuitun tuilung kah sangpho longpuei, hula taengkah tongpa longpuei he ni.
Ørns veg på himmelen, orms veg på berget, skips veg på havet og manns veg til møy.
20 Samphaih nu kah a khosing tah, a caak neh a ka a huih tih, “boethae ka saii pawh,” a ti.
Soleis ber utru kona seg åt: Ho et og turkar seg um munnen og segjer: «Eg hev ikkje gjort noko vondt.»
21 Diklai aka tlai sak pathum neh diklai loh a phueih thai pawh pali tah,
Under tri skjelv jordi, under fire kann ho’kje herda:
22 Sal te tloep a manghai vaengah, aka ang te buh a hah vaengah,
under trælen når han vert konge, og dåren når han fær eta seg mett,
23 Rhukom te tloep a hmuhuet vaengah, imom loh a boeinu a pang vaengah,
under attergløyma når ho vert gift, og trælkvinna når ho erver si frua.
24 Amih pali he diklai hmankah a yit koek la om dae cueih rhoela cueih uh.
Fire finst det som er små på jordi, og endå hev dei fenge visdom stor:
25 Lunghi he a pilnam khaw tlung pawt dae, khohal ah amamih caak te a soepsoei coeng.
Mauren er’kje noko sterkt folk, og endå lagar han sin mat um sumaren.
26 Saphih khaw a pilnam te pilnu pawt dae, thaelpang khuiah a im a khueh.
Fjellgrevlingarne er’kje noko veldugt folk, og endå byggjer dei seg hus i berget.
27 Kaisih te manghai tal dae a pum la huek khong uh.
Grashopparne hev ingen konge, og endå fær dei alle ut i fylking.
28 Imrhai loh kut neh na tuuk mai tih, amah tah manghai kah bawkim ah na om van bal.
Fjorføtla kann du ta med henderne, og endå bur ho inni kongeslott.
29 Khokan aka yanghoep pathum neh a caeh aka thuem pali tah amih ni.
Tri finst det som stig med staute stig, og fire hev ei fager gonga:
30 Sathueng tah Rhamsa boeih lakah tlung tih, a mikhmuh kah boeih tah mael tak pawh.
Løva ei kjempa millom dyri, og som ikkje snur seg for nokon,
31 A cinghen aka caplawh maaetal neh manghai amah taengah aka bop rhoek.
hesten mjå um midja, eller bukken, og ein konge med leidingheren.
32 Dangrhoek ham vaengah na tahah tih na mangtaeng akhaw na ka te na kut neh buem.
Gjer du deg stor, anten narr eller klårtenkt, so legg handi på munnen!
33 Suktui a ken vaengah suknaeng la poeh. Hnarhong a pai vaengah thii long. Thintoek a phul vaengah tuituknah la coeng.
For trykk på mjølk gjev smør, og trykk på nase gjev blod, og trykk på vreide gjev strid.
